Łaz (AK/SN). We Łazu serbskeho komponista Jana Pawoła Nagela (1934–1997) ze Złyčina w dźakownym, čestnym wopominanju wobchowuja. To je Spěchowanske towarstwo zetkawanišćo Dom Zejlerja a Smolerja předwčerawšim, srjedu, z klawěrnym koncertom podšmórnyło. 40 připosłucharjow je składnostnje 90. narodnin wuměłca přichwatało. Pianistka a komponistka Liana Bertók z Besigheima pola Heilbronna na Nagelowym klawěrje a Annett Baumann ze Sakskeje statneje kapały Drježdźany na huslach stej z wjelestronskim programom zahoriłoj.

Zaklinčachu twórby njezabyteho komponista kaž „Šunowska“, 3. sadźba „Suity Kocorjana“, 3. a 4. sadźba „Sonaty za husle a klawěr“ a „Bórkowska“. Kruch „Nazyma“ we wersiji za husle a klawěr dopominaše na hłuboku ból Serbow wotbagrowanja mnohich łužiskich wsow dla. Runje tak běchu twórby Kocora, Bacha, Vivaldija, Medeka a Rachmaninowa słyšeć. Bertók sama bě z Nagelom wot 1981 w hłubokim přećelstwje a zhromadnym dźěle zwjazana. Wón je ju jako komponistku skrućił a posylnił. Swój kruch „Burleska“ hraješe Bertók z Baumann.

Kurs wo swobodnym powědanju bajkow, kiž je pjeć zajimčow a jednoho zajimca spočatk meje do Wojerowskeho Domu ­Domowiny přiwabił, nima po idejach Sonje Hrjehorjoweje jenički wostać. Přichodny kurs chcedźa w nowembru wotměć. ­Wobsah kursa běše mjez druhim zaběra z dwěmaj serbskimaj bajkomaj w hornjoserbskej a němskej rěči. Wobdźělnicy su sej ­zakładne techniki při přiswojenju teksta nadźěłali a awtentisce powědać nawuknyli. Foto: Hanka Šěnec

Budyšin (CRM/SN). W rjedźe duchownohudźbnych nyšporow w Tachantskej cyrkwi swj. Pětra poskići minjenu njedźelu naš krajan Tomaš Žur ze swojej mandźelskej Roswithu Sauer wot njeje přez lěta w Berlinskej katedrali swj. Jadwigi přewšo wuspěšnje přewjedźeny literarno-hudźbny format „Słowa kaž hudźba“. Pod hesłom „Dźak za žiwjenje“ steješe jěd­naće basnjow najwšelakorišich našočasnych awtorkow a awtorow na programje. Ke kóždej poetiskej twórbje zahra profilowany organist, znajo a hajo w dalokej měrje tohorunja šěroku paletu modernišeje a našočasneje pišćeloweje literatury, na Kohlowych pišćelach w katolskim dźělu Božeho doma wurězki z naročneje pišćeloweje literatury.

11. meje 1924 załoži dwaceći młodych muži w Delnim Wujězdźe jednotu Serbskeho Sokoła. Bu to prěnje serbske sportowe towarstwo w pruskej Łužicy. Nastork k za­łoženju bě wosebje prěni předsyda Do­mowiny Arnošt Bart-Brězynčanski dał, přednošujo wosebje we wjesnym towar­stwje Zahrodka. Za starostu wuzwolichu Gustu Mertina, jeho bratr Maks přewza zamołwitosć za młodźinski wotrjad. Młode towarstwo staji sej nadawk, wěnować so ćělnemu a narodnemu dźěłu młodych ­industrijnych a ratarskich dźěłaćerjow. Přewjedźechu jednore zwučowanja, pospytowachu so na narjadach, zarjadowachu wulěty z kolesami. Na swjedźenje druhich serbskich towarstwow sej rady dojědźechu. Sami wuhotowachu dwójce swjedźeń we wsy. Maks Mertin přewza kubłanske přednoški k temam „Zeznaj swoju Łužicu“, „Wo serbskej holi“ a „Handrij Zejler“. 1926 nasta sokołska jednota we Wulkim Ćisku. Skutkowanje Sokoła tež w Delnim Wujězdźe dyrbješe so po nastupje nacijow w lěće 1933 skónčić. Gusta a Maks Mertin běštaj po lěće 1945 znatej wosobje w serbskim ­žiwjenju: Maks wjesnjanosta a zapósłanc sakskeho sejma, Maks župan župy ­„Handrij Zejler“.