Chrósćicy (SN/JaW). „W raju wjesołych dźěći“ bě hesło dźěćaceho popołdnja sobotu na Krawčikec statoku. Nimale 600 ludźi widźeše spodobny program dźěćacych a dorostowych skupin, po kotrymž wjedźeše Weronika Butendeichowa.
Wulkotne wuměnjenja skićeše wjedro sobotu wječor, hdyž sy na sydom Chróšćanskich statokach hudźbu, spěwy, wjesne wašnja dožiwić a kulinariske wosebitosće woptać móhł. Mjeztym zo sy spočatnje zaćišć měł, zo je wšudźe trochu mjenje ludźi a wjace městna hač minjene lěta, so wopytowarjo pozdźišo na puću a na dworach runjewon tłóčachu.
Zahrodnikec-Grutkec dwór njebě jenož jedyn z najwjetšich sydom wobdźělenych, ale skićeše sobu najwjace móžnosćow, jědźe a napoje woptać. W dołhim rynku so hłódni nastupichu, zo bychu langoš abo jednu z mnohich družin bowle pospytali. Na dworje samym njepředawachu wino jeno w naddimensionalnej napojowej tyzy, ale tež we wonka natwarjenej barje. Z woknom Zahrodnikec pjekarnje wonješe za praženym swinjećom. Štyri běchu tónraz zarězali a porjedźachu jednotliwe čwaki hromadźe z kisykałom a chlěbom. Nimo toho zapleńčichu wopytowarjow kaž hižo na zašłych festiwalach z waniljowej jušku a buchtlemi.
Na Krawčikec dworje mějachu hospozy hižo sobotu popołdnju ruce połnej dźěła, jako předstaji so tam dźěćacy program „W kraju wjesołych dźěći“. „To bě jara rjenje, běchmy kaž wulka swójba“, Chróšćanska korčmarka Marja Krawčikowa zbožowna a wjesoła praji. Wječor předawaše wona ze swójbnymi a znatymi na kopatym połnym dworje nimo napojow a čerstweho pjekarskeho tykanca wosebite Kamjenske kołbaski. Wot lěta 1997 poskića bur Marko Smoła z Nuknicy na folklornych festiwalach pola Krawčikec swoje speciality. Lětsa bě to swinjaca pječeń z róženje. Zo by wón dołhe rynki čakacych scyła zastarać móhł, běštaj jemu mandźelska Stefanie a pomocnik Jan Eiselt poboku.
Před 70 lětami je zemrěł Walter von Boetticher, lěkar a stawiznar. Wón njeje jenož wažna wosobina za hornjołužiski a serbski stawiznopis, wo kotrejž je hódno wjace wědźeć. Z prawom měli tež wuzběhnyć jeho serbski pochad a zarjadować Boettichera do wuznamnych prócowarjow wo naše kulturne stawizny.
„Pingufant za Pawla“ – tak rěka nowostka Ludoweho nakładnistwa Domowina, kotruž je Thomas Binder njedawno w Serbskimaj zakładnymaj šulomaj Budyšin a Chrósćicy zhromadnje z přełožowarjom Michałom Nukom předstajił. Žortna stawizna je dźěći tak putała a zajimowała, zo chcychu ju hač do kónca předčitanu měć. Tola kónc wostajištaj wotewrjeny.
Budyšin (SN/CoR). „Festiwal – to su radosć, reje, emocije, dyrdomdej a zdobom znamjo našeje runohódnosće kaž tež tolerancy mjez ludami a mohotnosće swěta. Přeju nam, zo přichodne dny zhromadnosć w srjedźišću steji.“ Z tymle słowami je předsyda Domowiny Dawid Statnik wčera wječor XI. mjezynarodny folklorny festiwal „Łužica“ na Budyskim hrodźe oficialnje wotewrěł. K zahajenju štyridnjowskeho podawka staj tež generalny konsul Čěskeje Republiki Jiří Kuděla a zapósłanča Sakskeho krajneho sejma Franziska Schubert (Zwjazk 90/Zeleni) přichwatałoj. „Móžemy so nad zetkanjom z druhimi kulturami wjeselić. Snano to pomha mjezsobne dorozumjenje přisporjeć“, rjekny Budyski wyši měšćanosta Christian Schramm (CDU) w swojich witanskich słowach. Za njeho bě to po 25 lětach w zastojnstwje posledni oficialny termin.