Dołha nóc kultury, kotruž je Pro Museo, spěchowanske towarstwo Muzeja Budyšin, minjenu sobotu zhromadnje z wobdźělenymi kulturnišćemi a wobchodami w sprjewinym měsće wuhotowało, je so wospjet jako atraktiwny magnet wopokazała. Najwjace wopytowarjow přiwabi – zawěsće nic naposledk woblubowaneje atmosfery na „najrjeńšim balkonje Budyšina“ dla – koncert orchestra Serbskeho ludoweho ansambla „Salonowa hudźba“ w bywšej byrgarskej zahrodźe města pod Röhrscheidtowej baštu. W małej wobsadce zamóchu hudźbnicy hosći z instrumentalnymi šlagrami předewšěm 1920tych lět zahorić, kajkež su na přikład přez skupinu Comedian Harmonists do dźensnišeho popularne. Ale tež z adapcijemi z tak mjenowaneje klasiskeje hudźby zasłužichu sej ansamblowcy sylny přiklesk. Přestawku wužichu někotři wopytowarjo, zo bychu sej po starym měsće dundajo dalše kulturne chłóšćenki wotkryli.
Kamjenc/Budyšin (SN/bn). Fête de la Musique rěka hudźbny swjedźeń, kotrež swjećachu prěni raz w lěće 1982. Zaměr bě a je, regionalnych wuměłcow motiwować, na najdlěšim dnju lěta zdarma w zjawnym rumje wustupować, město z wotměnjawymi zynkami pjelnić a tak lěćo witać. Dalša maksima: Wšitke zarjadowanja su bjezpłatnje přistupne. Po premjerje w Parisu swjeća swjedźeń mjeztym po cyłym swěće, a to we wjace hač 1 300 městach, šěsć z nich we Łužicy.
Hudźbny swjedźeń Smochćicy słuša k prawidłownym wjerškam, kotrež tamniše kubłanišćo swj. Bena a Serbski ludowy ansambl wot lěta 2005 wuhotujetej. Pod hesłom „Rumunskej nocy“ steji tónraz hudźba w fokusu, kotraž je na zapadźe Europy lědma znata.
Smochćicy (SN/bn). „Dołho trajace rešerše“ kaž tež „wšo druhe hač lochke jednanja“ w zwisku z awtorskimi prawami wuzběhnywši poda intendant SLA Tomas Kreibich-Nawka wčera we wobłuku nowinarskeje rozmołwy dohlad do lětušeho programa. Nimo přewažnje sinfoniskich twórbow na přikład Georgea Enscuwa, Cipriana Porumbescuwa a Marţiana Negreje zaklinča kompozicije Béle Bartóka a Liany Bertók. Štyri rumunske ludowe spěwy je SLA ekstra za orchester a dudy aranžować dał, kotrež chcedźa na swjedźenju prapremjernje předstajić.
Budyšin (SN). Žiwjenje młodostnych bjezposrědnje po Druhej swětowej wójnje słuša k mało přepytowanym temam wuchodosrjedźnych europskich stawiznow. Tutomu wobłukej wěnuje so nowy, wot Němskeho slědźenskeho zhromadźenstwa (DFG) spěchowany projekt Serbskeho instituta – na konkretnym přikładźe serbskich młodostnych, kotřiž buchu mjez 1945 a 1950 k wukubłanju do Čěskosłowakskeje pósłani.
W srjedźišću slědźenja steja prašenja za socialnymi a kulturelnymi wuměnjenjemi, pod kotrymiž běchu młodostni žiwi a tehdy wuknjechu. Ale tež indiwidualne móžnosće skutkowanja w dobje hłuboko sahacych politiskich a towaršnostnych změnow su zajimawe. Projekt stawiznarki Serbskeho instituta dr. Jany Piňosoveje puće wukubłanja runje tak kaž nazhonjenja, wočakowanja a wužadanja młodych ludźi samych wobswětluje. „Nowe perspektiwy na powójnske stawizny su jedyn ze zaměrow projekta. Mje zajimuje wid młodych čłowjekow, kotřiž pohibowachu so na woběmaj bokomaj hranicy w Čěskosłowakskej a we Łužicy“, wona zwurazni.
Jónu wob lěto zetkaja so zastupjerjo mjeńšinowych nowin na generalnu zhromadźiznu organizacije Midas. Minjene dny je słowjenska nowina w Italskej, Primorski Dnevnik, schadźowanje w europskej kulturnej stolicy Nova Gorica/Gorizia organizowała.
Nova Gorica/Gorizia (SN/BŠe). Najwjetši nadawk mjeńšinowych nowin je, w jednotliwych krajach identitu swojeho luda zachować. Ćim wažnišo je, zo nowiny a časopisy prawidłownje wuchadźeja. Čłonojo redakcijow po cyłej Europje tónle nadawk swědomiće wukonjeja. Na lětnym zetkanju Midas je dobra składnosć za wuměnu wo tym, kak so nowiny na přichod a jeho wužadanja nastajeja. Na lětušej hłownej zhromadźiznje Midas w Słowjenskej/Italskej, hdźež běchu tež Serbske Nowiny zastupjene, dźěše předewšěm wo digitalnu transformaciju a kak redakcije z njej postupuja. Dale a wjace nowinow fokusěruje so na digitalne formaty, wozjewja podcasty abo kumštnu inteligencu zapřija.
Serbski ludowy ansambl rozžohnuje so we hłubokim žarowanju z Pawołom Šołtu, kotryž je 4. junija 2025 w starobje 91 lět zemrěł. Z jeho smjerću njezhubimy jenož njewšědneho wuměłca, ale tež sprawneho kolegu, swěrneho sobupućowarja a angažowaneho zachowarja serbskeje kultury.
Narodźiwši so 16. januara 1934 w Pěskecach do dźěłaćerskeje swójby so Pawoł Šołta zahe za hudźbu zahori. Hižo jako młodostny so ze zapalom w lajskich chórach a dźiwadłowych skupinach angažowaše, prjedy hač jeho puć w měrcu 1952 – direktnje po wučbje na blidarja – k Serbskemu ludowemu ansamblej dowjedźe. Tam jeho najprjedy jako chóroweho spěwarja zasadźichu. Spěšnje pak so jeho spěwny talent pokaza, a bórze přewza tež solistiske nadawki.
Wot lěta 1961 studowaše Pawoł Šołta na Wysokej šuli za hudźbu „Carl Maria von Weber“ w Drježdźanach a zakónči studij jako diplomowy spěwny solist za operu a koncert. Ze swojim ćopłym, wurazliwym baritonowym hłosom, wulkej jewišćowej prezencu a wuměłskej hłubokosću je wón 45 lět dołho hudźbny profil našeho ansambla formował.