19. hodownika 1921 zemrě w Biskopicach farar Jan Awgust Sykora, posledni serbski duchowny w Smělnej (Schmölln) na kromje tehdyšeho serbskeho sydlenskeho ruma. Wón bě so 27. požnjenca 1835 w Malešecach do nahladneje burskeje swójby narodźił. Po maturiće na Budyskim gymnaziju studowaše w Lipsku ewangelsku teologiju a bě zastupowacy senior tam­nišeho Serbskeho prědarskeho towarstwa. Wot lěta 1863 do 1899 wón w Smělnej wuspěšnje fararješe. Podawši so na wuměnk přesydli so do Biskopic, hdźež w swójskim domje bydleše. Na zahrodźe wuměnkarskeho statoka dopomina kamjeń na njeho. A při Smělnjanskim Božim domje skedźbnja pomjatny kamjeń na zasłužbneho serbskeho duchowneho. Sykora bě tež wobšěrnu nabožnu literaturu pisał. Z jeho pjera su 1877 ćišćana kniha wo Mar­tinje Lutheru, zběrka „Trójniki“ a „Kłosy a zornjatka“. Wo „Trójnikach“ nasta zwada, kritik­i dla Sykora 1886 z Maćicy Serbskeje wustupi, kotrejž bě 25 lět přisłušał. Přełožił bě tohorunja „Lěkečanski stary wučer a jeho syn“. Najznaćiše literarne dźěło Sykory běchu jeho dopomnjenki „W Malešecach před 100 lětami“, kotrež su tež w němskej a jendźelskej rěči wušli.

Kaž je so lěto 2021 započało, tak podobnje so tež kónči. Turbulentnje a překwapjace so wone nachila. Smy zbožowni, zo je­ so nam přiwšěm poradźiło swoje nadaw­ki jako Ludowe nakładnistwo Domowina spjelnić. Mjez homeofficeom a karantenu smy knihi lektorizowali, nowiny a časopisy pjelnili, knihi a wabjenske materialije wudawali. Operatiwnje dyrbjachmy jednać, jako su roznošowarjo Serbskich Nowin abo šoferojo transportneje firmy wupadnyli. Běchmy wjeseli, zo móžachmy nalěto našu Smolerjec kniharnju zaso wotewrěć. Hišće bóle pak so radowachmy, jako smědźachmy w kniharni a druhdźe zaso zarjadowanja přewjesć.

Psychiater Bertrand Piccard wě, kak ze strachami wobchadźeć

„Sternstunde Philosophie“, pod tymle hesłom nadeńdźeće darmotnje poskićenu widejowu seriju w mediatece telewizije 3sat, kaž tež na Youtubu sćelaka SRF. Za hesłom chowa so wjele zajimawych rozmołwow k najwšelakorišim prašenjam žiwjenja a aktualnym podawkam. Rozmołwy su stajnje z hinašej wosobu abo skupinu ludźi.

W awgusće 1818 předa Jan Jurij Matka-Mütterlein swoje knjejstwo Mały Wosyk z Njeradecami a Nowym Dworom z hospodarskim inwentarom a poddanymi subrektorej Budyskeho gymnazija C.F. Barthej za 40 600 toleri. Kupił bě knjejstwo 1782, po tym zo bě je hižo tři lěta dołho jako najenk wobhospodarjał, za 22 000 toleri, potajkim wo něšto wjac hač połojcu. W měsće zasłužeše tehdy wuwučeny muler něhdźe 70, dnjowy dźěłaćer 50 tolerjow na lěto.

Z předawanskim zrěčenjom wučini sej Mütterlein hišće wšelake wuměnjenja. Tak wuwza wšě meble, kotrež w hrodźiku do hospodarskeho inwentara njesłušachu, składowane žně z předchadźaceho lěta kaž tež wšón palenc, piwo a butru na składźe. Dale zrezerwowa sej wšitke hač do swj. Michała (29. septembra) dołžene wotedawki, njezapłaćene kupne dawki (pjeć procentow płaćizny kupjeneje žiwnosće, takrjec „dawk za nabyće ležownosće“) a dalše pjenježne žadanja na swojich něhdyšich poddanow.