We wobłuku wosebiteje wustajeńcy „Sorbian Street Style“ je Budyski Serbski muzej wčera tři wosebite zarjadowanja wuhotował. Swójbne popołdnjo pod hesłom „Pu­ćowanje přez modowe doby“ kaž tež publikum zapřijaca přehladka historiskeje drasty­ „Moderne časy“ běštej wašnju zwoblěkanja něhdy a dźensa wěnowanej. Mjez druhim pokaza Anja Köhler ze Šlesko-Hornjołužiskeho zwjazka muzejow modu lěta 1872­. W kreatiwnej dźěłarničce „Petticoat a Sorbian Street Style“ móžachu so přitomni sami na polu designa wuspytać. Foto: Carmen Schumann

Z nowej internetnej stronu njeinformuje Chróstawska ewangelsko-lutherska wosada zajimcow wotnětka jenož wobšěrnje wo swojim hudźbnym pokładźe, wo 1732 twarjenych pišćelach Gott­frieda Silbermanna. Imageowy film, kotryž je Serb Rajner Nagel zhotowił, da barokny instrument tež zaklinčeć.

Chróstawa (SN/CoR). „Naša internetna strona bě mjeztym 20 lět, zastarska a hižo njeatraktiwna. Bě tuž trjeba cyłe internetne předstajenje wobnowić, štož je so nam skónčnje dźakowaneho spěchowanju přez Leaderowy program zešlach­ćiło“, wjeseli so Chróstawski cyrkwinski hudźbnik Lucas Pohle. „Fachowcy su nam poručili, nimo strózbych informa­cijow z imageowym filmom za Silbermannowe pišćele wabić, je zaklinčeć dać a takrjec apetit wuwabić, je woprawdźe dožiwić.“ Wupisanje zhotowjenja filma doby z Radworja pochadźacy Rajner Nagel­ ze swojej firmu „ostwärts-film“. „To nas wězo wosebje zwjesela, wšako bydli wón njedaloko cyrkwje w Chróstawje. Bě to woprawdźe rjane zhromadne dźěło“, podšmórny mjeztym dźesać lět we wosadźe skutkowacy Pohle. Něhdźe wosom mjeńšin dołhi wabjenski film je.

Zaso je so nowe lěto započało. Lětoličba je hinaša, na čož dyrbiš so najprjedy raz zwučić, hewak pak so ničo wulce změ­niło njeje. Hdyž njebychu ludźo silwester po tysa­cach rakety do njebja třěleli a kaž cybnjeni praskali, drje přechod ze stareho lěta do noweho ani pytnył njebych.

Před 30 lětami bě to tu hinak. Tehdy bě z nowym lětom zwjazane njesměrne, haj swět spowalace přeměnjenje. Tak zapisa basnik, spisowaćel a publicist Benedikt Dyrlich 14. februara 1990 do swojeho dźenika: „Dale wjele euforije a nadźije, skepsisy a pohłušenosće. Wšo naraz. Wšo pod běžnej wotměnu a wšědnymi změ­nami. Jónu tak, potom zas hinak a znak.“

Zapisk je z mnohimi dalšimi wozje­wje­ny w druhim zwjazku jeho doku­menta­riskeje awtobiografije „Doma we wućekach“, kotryž je loni w nowembrje w Lu­dowym nakładnistwje Domowina wušoł. Wotbłyšćuje wosebitu situaciju w dźeń a bóle rozpadowacej Němskej demokra­tiskej republice po politiskim přewróće.

Loni bě mi něchtó na Choćebuskim filmowym festiwalu lětak do ruki stłóčił. Hesło „Wjesne kino prosće činić“ klinčeše w prěnim wokomiku zajimawe, nic pak kaž něšto­ swět spowalace. Kelko potenciala pak za tym tči, sej hakle wuwědomich, jako je mi wčera koordinator Jens-Hagen Schwadt mały dohlad do kinoweho systema a do interneje datoweje banki projekta zmóžnił. Tak funguja wšitke wobdźělene hrajnišća takrjec hromadźe jako jedne programowe kino, a jako tajke móža wone postajeć, što chcedźa měć. Na přikład stara so Schwadt tež wo to, zapřijeć produkcije z mjezynarodneho filmoweho festiwala za dźěći a młodostnych „Šibałc“, kotrež poprawom žanoho wupožčowarja nimaja a tohodla tež zjawnosć njedocpěwaja. Wězo, dotal je poskitk filmow ni-male stoprocentnje němskorěčny. To pak chce Schwadt nětko změnić a tohorunja serbske při­wzać – dyrbimy je jenož hišće pro­du­ko­wać! Cordula Ratajczakowa