Po tym zo bě Serbska protyka 2016 w Drježdźanach po puću, bu za aktualne wudaće dalša metropola zwonka Łužicy wuzwolena, a to stowěžata Praha. Kaž redaktor Pětr Šołta w předsłowje prawje zwěsća, bě Praha Serbam hižo lětstotki dołho město sonow a wočakowanjow. Tuž so tam ze serbskimi temami jenož tak mjerwi. Wo tym móža so čitarjo za někotre dny sami přeswědčić, hdyž nowa protyka wuńdźe. W njej zhonimy na přikład wot Edmunda Pjecha, kajki wliw je čěske kralestwo na Hornju Łužicu w srjedźo­wěku a zažnym nowowěku měło. Jana ­Tischerová wěnuje so skutkowanju rězbarja Maćija Wjacława Jakule. Franc Šěn pak rysuje situaciju Serbskeho seminara před sto lětami a jeho zawrěće po znowazałoženju Drježdźansko-Mišnjanskeho biskopstwa. Petr Kaleta rozprawja w swojim přinošku wo spočatkach serbskeho towarstwa „Adolf Černý“ a Timo Meškank zhladuje na Prahu jako městno eksila za Serbow do Druheje swětoweje wójny. Su to podawki, kotrež šěršemu čitarstwu cyle wěsće znate njejsu.

Pisany a wjelestronski program wopytowarjow po tysacach přiwabił, zabawjał a zahorił – Nóc poezije w nowym formaće

Prěni staroměšćanski festiwal „Woda – wuměłstwo – swěca“ je wot 30. awgusta do 2. septembra po trochowanju swjedźeń zarjadowaceho Budyskeho turistiskeho zwjazka něhdźe 20 000 wopyto­warjow přiwabił. Na 39 hrajnišćach po­kazachu hudźbnicy, lajscy kaž tež po­wołanscy dźiwadźelnicy, rejwanske sku­- piny a towarstwa wobšěrny spektrum zaba­wjaceho wuměłstwa resp. artistiki a sporta. Přidatne poskitki wopřijachu wustajeńcy, instalacije, dźěłarnički, rjemjesła wšelakich dobow a typow, wodźenja, modowe přehladki a nic naposledk najwšelakoriše regionalne žiwidła a napoje. Cyłe stare město ze swojimi wě­žemi bě w měnjacych so barbach wobswětlene a tworješe tak wulkotnu kulisu. A ta pokazowaše swoju skutkownosć wosebje na tak mjenowanym „puću swětła“ wot Mosta měra přez Hrodźiško a Židow hač na Hłowne torhošćo.

Nimale 40 lět je Ludwig Kola, žurnalist a wjelelětny nawoda serbskeje redakcije, stawizny Serbskeho rozhłosa sobu pisał. W nocy na 6. september 2018 so jeho žiwjenje po dołhej chorosći dokónči.

Kolebka Ludwiga Kole steješe w Ra­dworju, hdźež bě so 20. oktobra 1931 narodźił. Po gymnaziju w Čěskej a w Bu­dyšinje studowaše w Lipsku. Jako wukubłany diplomowy žurnalist dźěłaše najprjedy w redakciji dźěćaceho časopisa Płomjo. Jeho rozhłosowy čas zahaji so w tehdyšim Zhorjelskim serbskim studiju. Lěta 1957 bě Serbski rozhłós do Choćebuza přećahnył. Tam je młody rozhłosownik zamołwity nadawk za sebje namakał a pozdźišo zhromadnje ze swójbu druhu domiznu.

Lětni serial SN12. dźěl

Klepotaja-li wokřidła młyna, ma młynk dźěło. W Kulturnym młynje Bischheim-Häslich so skerje huby čumpaja, hdyž mějićelej Jens Reuter und Christian Schydlo na zarjadowanja přeprošataj. „Před 15 lětami steješe w nowinje nawěšk, zo hodźi so 1865 natwarjeny młyn wotnajeć. Smój so wo to prócowałoj. ­A dźensa nochcemoj jón hižo spušćić“, powěda Jens Reuter. Něhdyši wučer stara so mjez druhim wo to wuměłcow angažować. 28. septembra na přikład předstaji tam mjez Serbami derje znaty Matthias Kießling zhromadnje z huslerku Máire Breatnach keltisku hudźbu. Kießling bě drje hižo dwójce z programom w młynje, Reuter, kiž druhdźe přećelam w jich zarjadnišćach wupomha, hdyž je tam nuza, pak łužiskeho wuměłca lětsa prěni króć dožiwi. „Sym wćipny, irsku hudźbu mam wosebje rady. Wšako sym dlěši čas w Irskej dźěłał.“ Dalša, wosebje na wuchodźe Němskeje znata wuměłča Dorit Gäbler w młynje tež hižo bě. „Jednoho dnja bě Gäbler pola nas jako hósć a je hnydom připrajiła program wuhotować.“