Wuměłski projekt namołwja
Kedźbliwy wobchad čłowjeka z přirodu filmowali
Trajne předewzaća steja w srjedźišću filmowych projektow towarstwa Sukuma Arts. Dwaj dnjej je nětko team z režiserom Thomasom Frickom w Njebjelčicach nahrawał.
Njebjelčicy (SN/MiR). „Nas zajimuja wosoby, kotrež z přeswědčenja, ze zmužitosću a widom do přichoda sej trěbny pohlad za mjezy zwaža“, rozłožuje Anne Schuster z Drježdźanskeho towarstwa Sukuma Arts, „chcemy zhonić wotmołwy ze wsow a městow na globalne prašenja. A tajke, toho smy sej wěsći, namakamy w Njebjelčanskej gmejnje.“ Pod hesłom „Change by design not by desaster“ staji sej towarstwo lětsa stawizny wo hibanju w hospodarstwje do fokusa. „Při tym nas wosebje zajimuje, kak w gmejnach nimo zarjadnistwa puće kroča, kotrež su njewšědne.“ Z połdradnjowskeho nahrawanskeho materiala ma nastać třiminutowski pask, kotryž chcedźa w interneće pokazać a filmowym festiwalam za nominowanje poskićić. Zakład filmoweho projekta „Stories of Change“, kiž bu hižo wjackróć wuznamjenjeny a do kotrehož tež projekt Njebjelčicy słuša, je 17 zaměrow wo trajnosći, kotrež bě UNO w lěće 2015 wobzamknyła.
Jubilej twjerdeje hudźby při skale
Nuknica (wj/SN). Dwacety raz wotmě so minjeny kónc tydźenja festiwal Nukstock při Nukničanskej skale. Towarstwo Baraka je sej k tomu zaso hudźbne skupiny z tu- a wukraja přeprosyło. Najdlěši puć měještej cyłkaj Night Viper ze Šwedskeje a Cist z Ruskeje. Prěni mjenowany bě po měnjenju mnohich lětsa wuměłski wjeršk swjedźenja. Přijomne wjedro přiwabi něhdźe 700 fanow a słucharjow twjerdeje hudźby. Wulki dźěl z nich bě skerje z Hornjeje Łužicy, ale na stanowanskej łuce běchu tež awta na přikład z Hamburgskim čisłom widźeć.
Swjedźeń prěni raz samostatnje
Budyšin (CS/SN). Tójšto lět wotměwaše so Budyski klankodźiwadłowy swjedźeń paralelnje k swjedźenjej Stareje wodarnje. Tón pak Tilo Rosjat po 25 lětach w tej formje hižo organizować nochcyše. Město toho wotměje so přichodny kónc tydźenja nowy staroměšćanski festiwal.
Klankodźiwadźelnik Ekkehart Heute a Stefan Lehmann z Kamjentneho domu, organizatoraj klankodźiwadłoweho swjedźenja, chcyštaj pak jón znowa posledni kónc tydźenja w awgusće přewjesć. Rozsud wopokaza so minjenu sobotu a njedźelu jako prawy. Přetož wopytowarjo přichadźachu kaž zwučene na teren pod Karasekowej wěžu. Wulcy a mali lubowarjo klankodźiwadła móžachu so wot kašpora a jeho přećelow wobkuzłać dać. Hosćićel Ekkehart Heute předstaji znate Budyske powědki w cyle nowym šaće. Wón so wjeseleše, zo klankodźiwadło tež dźensa hišće młodu generaciju fascinuje, byrnjež elektroniska konkurenca wulka była.
„Krjudowana Łužica“
Kóždemu swoju šansu
Chór Budyšin na Čornoboze spěwał
Benedikt Dyrlich: „Běch w NDR a w Serbach bjez šansy“
Budyšin (SN/JaW). „Doma we wućekach 1“ je prěni dźěl noweje knihi basnika, spisowaćela, publicista a žurnalista Benedikta Dyrlicha, kotruž je wčera wječor w Budyskej Smolerjec kniharni zajimowanemu publikumej předstajił.
Lektor Pětr Thiemann wuzběhny publikaciju jako „wosebitu knihu“. Jednaćelka Ludoweho nakładnistwa Domowina, kotrež knihu wuda, Marka Maćijowa dźakowaše so Dyrlichej předewšěm za to, zo „je zmužitosć měł zjawnosć do swojeho žiwjenja hladać dać“. Zdobom zwurazni jednaćelka LND wjeselo nad tym, zo je prěni dźěl awtobiografije po dlěšim času přihota wušoł. Nimo toho móžeše wozjewić, zo předleži nowostka paralelnje tež hižo jako e-book, kotryž móža sej zajimcy kupić a na mobilnych nastrojach abo kompjuteru čitać.
Pokłady časoweje kapsle
Wobsah kule Bukečanskeje cyrkwineje wěže nachwilnje widźeć był
Wot apryla wobnowjeja wěžu Bukečanskeje cyrkwje. Wosebje třěcha trjebaše nuznje nowu koporowu hawbu. Zo móhli ju připrawić, su twarjenje hač do kónca meje dospołnje zaróštowali, stare pokryće kaž tež na wjeršku wěže montowanu kulu a wjertawku wotewzali. Tajka tež knefl mjenowana kula – w Bukecach je to skerje sudźik – je zwjetša zdobom časowa kapsla. Twarcy běchu w zašłosći z toho wuchadźeli, zo je tradicionelnje najwyši dypk wsy resp. města idealny, zachować a składować historiske dokumenty a artefakty. Na te wašnje škitane je zrědka wuhladaš, chibazo jón zaso raz saněruja. Tak mějachu zajimcy lětsa dwaj měsacaj přiležnosć, sej w cyrkwi wustajene potajnstwa kule wobhladać. Bukečanski farar Thomas Haenchen bě wšitko, štož je w njej namakał, rjadował a zjawnosći we witrinach spřistupnił.
