Dešno (mih/SN). Za Dešnjanskim do­mizniskim muzejom wotmě so minjeny kónc tydźenja časowa jězba do słowjanskeho srjedźowěka. Swójby w jednorej rubjanej a wołmjanej drasće, wojacy w brónidle, ale tež zemjenjo běchu tam swoje lěhwo natwarili. Jenož mało kro­čelow wopytowar trjebaše a bě nadobo wjace hač tysac lět wróćo w času, w kotrymž běchu woheń hišće z kamjenjom zakřesali, jako wrjećeno rejwaše, płat na krosnach tkać sej tójšto prócy žadaše a jědźny plan cyle hinaši wupadaše hač w dźensnišej kuchni.

Kaž hižo w minjenych lětach běchu sobuskutkowacy z cyłeje Němskeje, ale tež z Pólskeje, Čěskeje, Běłoruskeje a Danskeje, mjez nimi čěska skupina Skjaldborg kaž tež pólskej Drużyna Wojów Serbo-Łużyckich Bieloboh a Drużyna Byk. Dohromady 60 historiskich rjemjeslnikow je sobotu a njedźelu wopytowarjam srjedźowěkowske wašnje žiwjenja zbližiło.

„Nimale 2 000 ludźi je nas kónc tydźenja wopytało. Tež wjedrowy bóh bě nam přichileny“, wjeseleše so nawodnica Dešnjanskeho muzeja Babette Zenkerowa.

Wojerecy (CRM/SN). Na hudźbno-literarnej matineji, zarjadowanej stajnje njedźelu připołdnju wot Wojerowskeho wuměłstwoweho towarstwa na tamnišej hrodowej žurli, su wčera hudźbne mi­niatury z cyle swojoraznym powabkom prapředstajili.

Lyriska skica „Z kóždym skokom tři schodźenki“ bywšeho profesora matematiki Detlefa Seydela, kiž jako wuměnkar w Berlinje swój wuměłstwowy konik wuspěšnje dale pěstuje, běše Budyskemu komponistej Janej Cyžej nastork k nowej kompoziciji. Hudźba ma předležacemu tekstej wotpowědować, po tejle zasadźe je so serbski hudźbnik tež tónraz měł.

Štyri wot logisce myslaceho tekstarja na kruty dypk fiksěrowane štučki wotpowědnje inteligentnje hudźbnje přenjesć bě so komponistej na (zaso) frapěrowace wašnje poradźiło. Připosłucharstwo, z jara hibićiwym předsydu přećelskeho kruha Martinom Schmidtom na čole, wědźeše to, dosć koncentrowanje słuchajo, wotpowědnje hódnoćić.

Wjele rěči so lětsa wo kubłanju – we wobłuku nastorkow foruma iniciatiwnikow za Serbski sejm, kotryž wotmě so spočatk lěta, w zwisku z wobmjezowanej ličbu dorosta za wučerstwo abo hladajo na najnowše wobaranja přećiwo minimalnym ličbam šulerjow a lětniki přesahowacej wučbje serbšćiny w Delnjej Łužicy. Wšitke diskusije maja ze spěchowanjom serbskeje rěče a z městnami z jeje rewitalizaciju činić. Zo pobrachuje za poslednju porjadna strategiska koncepcija, na to wšelacy wědomostnicy a druzy akterojo hižo lěta dołho skedźbnjeja. Leoš Šatava podawa w zawodnym přinošku junijskeho Rozhlada swoje „Barcelonske impresije“ z mjezynarodneje konferency wo rewitalizaciji indigenych a minorizowanych rěčow. Z dalšimi přinoškami wěnuje so Rozhlad tworjacemu wuměłstwu, architekturje, basnistwu, dźiwadłu, hudźbje a politiskim hibanjam.

Čitajće rozmołwu z konkretnym wuměłcom Reinhardom Royjom, kotrehož twórby su tuchwilu w awstriskim Linzu wustajene.