Spočatk měrca je Serbski ludowy ansambl wosebity a w kóždymžkuli zmysle jónkrótny koncert wuhotował. Pod hesłom „Stysk a wysk“ prezentowaštej orchester SLA a hóstna solistka Heidemarja Wiesnerec za křidłom pod nawodom mjezynarodnje renoměrowaneho nižozemskeho dirigenta Petera Biloena na Budyskej žurli ansambla dramaturgisce wuwaženy program twórbow z dobow klasiki a romantiki.

Zazběh wječora tworješe „Serenada E-dur­ za smyčkowy orchester op. 22“ ­Antonína Dvořáka. Tak mjenowanu praksu historiskeho předstajenja docyła njewobkedźbujo interpretowachu hudźb­nicy pjećsadźbowu kompoziciju na skerje ekspresionistiske dyžli pózdnjoromantiske wašnje. Hdźežkuli je w parti­turje ritardando abo accelerando před­pisane, da Peter Biloen smyčkarjow raznje pomałšo resp. spěšnišo hrać. Žadaja-li sej noty změnu intensity abo akcent, je to dirigent radikalnje wukładował. Tak nastawacej dynamice polěkowaše poměrnje „wótry“ zwuk, dopominacy na komorne ćěleso Il giardino armonico, kotrež – w tym zwisku to kuriozum – ­je na mjenowanu historisku praksu specializo­wane.

Předstajenje oratorija „Israelowa zrudoba a tróšt“ jako wusahowace hódnoćene

Zwutroby rěčał je farar Měrćin Deleńk minjenu sobotu, 6. jutrownika, w połnje wobsadźenej Chróšćanskej cyrkwi po grandioznym předstajenju duchowneho oratorija „Israelowa zrudoba a tróšt“ z pjera Korle Awgusta Kocora zawěrno mnohim. Wospjet bě so wujewiło, kak sej naš lud tute namrěwstwo waži. Zdobom pak so pokaza, zo mamy dźensniši dźeń tohorunja resursy, z kotrymiž je móžno tak wysoku kwalitu recipowanja dosć ćežkeje wuměłskeje twórby docpěć.

Kapałna mišterka Judith Kubicec, słušaca k eliće swojeho předmjeta, přewza zaso dirigat duchowneje twórby, kotrejež nawod měješe hižo 1994 jako tehdyša asistentka šefdirigenta Serbskeho ludoweho ansambla Dietera Kempy. Kaž hižo před 25 lětami wužiwaše zaso samsnu partiturowu předłohu. Kaž je znate, bě dźě komponist tehdy Serbam nimale wšitke swoje oratoriske twórby jeničce z klawěrnym přewodom zawostajił. Orchestraciju oratorija „Israelowa zrudoba a tróšt“ přewza swój čas młody Berlinski komponist Stefan Malzew.

„Hdyž tole skomdźimy, budźe kónc“! W zašłym wudaću „Nakromnych mysli“ Werner Měškank wuzna, kak šokowana serbska Delnja Łužica wuslědkow ewaluacije wučby serbšćiny w Braniborskej dla je. Wón doda, zo „njebě nichtó překwapjeny, chibazo je staw hišće hórši“. Zdobom kritizowaše njedosahace serbske zakonje a namołwi k tomu, hladać na mjeńšiny ze samsnymi starosćemi, kotrež pak su z swojej kulturnej awtonomiju „wuspěšniše hač my: na rěčne mjeńšiny we Wali­ziskej, Belgiskej, Tirolu a druhdźe w EU“.

Wujimk z powědančka

Kóžde druhe lěto přewjedujetej Ludowe nakładnistwo Domowina a Załožba za serbski lud literarne wubědźowanje za serbski pisacy dorost. Najlěpše twórby wozjewja LND w rjedźe „Paternoster“. Jedyn z awtorow njedawno wušłeho wosmeho wudaća je Pětr Dźisławk z Chasowa. Z wujimkom z jeho powědančka „Anika“ chcemy zajim za knihu zbudźić.

Wjesny swjedźeń. Steju z kumplemi w kole, kóždy piwo w ruce. Nalada je dobra. Powědamy sej mjez sobu najhłupiše stawiznički a dyrbimy so nimale cyły čas smjeć. Tež direktnje pódla nas knježi po zdaću wulke wjeselo, „naše stare knjezy“ steja kołowokoło piwoweho woza a bjakaja, zo je po cyłej nawsy słyšeć, druhdy samo wótřišo hač šlagry, kotrež klinča z wulkich boksow w stanje. Wšě syre kaž motyka! Hladam na časnik. Je runje hakle dźewjećich. Steja tu hižo wot popoł­dnja a sej jedne piwo za druhim za kornar kidaja. Hdys a hdys spyta jedyn z nich spěw zakantorić. To pak kónči stajnje zaso w katastrofje za wuši přitomnych. Žałostnym muzikaliskim pospytam našich mokrych bratrow móžemy so jenož smjeć.