Rjenje zhromadnje swjećili
Mejemjetanje w Ralbičanskej šuli
Foto: Ophelia WjeselicFota: Lubina Dučmanowa (3)Wšitcy šulerjo, hosćo z Kulowskeje šule, předšulske dźěći Ralbičanskeje pěstowarnje a někotři starši podachmy so pjatk, 17. meje, dopołdnja na šulski dwór w Ralbicach. Najprjedy smy wokoło meje Koło teptali kaž tež Šewca a Katyržinku rejowali. Na to je naš šulski chór mały program předstajił. Skónčnje meja padny a naši hólcy spěchachu po wjeršk. Patrik jako prěni za nim hrabny. Za mejsku kralownu wupyta sej Anastasiju. Spěwajo ćehnjechmy wokoło šule. Po tym so wšitcy k fotografowanju zestupachmy. Pjatnaće porow w pyšnej drasće su naši šulerjo 1. do 3. lětnika kaž tež šulerjo-serbšćinarjo z Kulowa wobdźiwali. Po tym wopytachmy wšelake stacije na našej šuli. Knjez Pětr Šołta powědaše nam wo nastaću „Płomjenja“. To so mi jara lubješe. Knjez Štefan Paška předstaji nam swojej knize „Dyrdomdeje na wsy“ a „Nowe dyrdomdejstwa na wsy“. Aleksandra a Jan ze Serbskeho ludoweho ansambla nazwučowaštaj z nami lóštne rejki. Tež wšelake nowe hry móžachmy wupruwować. Filmy, paslenje a molowanje so nam tohorunja lubjachu.
Minjeny tydźeń podachu so serbšćinarjo 2plus-skupin Krabatoweje ...
... prěni raz w Kulowje
N a Krabatowej zakładnej šuli w Kulowje přewjedźechmy 29. meje prěni króć mejemjetanje. Hižo dołho do toho běchu šulerjo 4. lětnika započeli reje zwučować. Skónčnje běše tak daloko. Knjez Frank Čórlich přewodźeše poriki na akordeonje k mejskemu štomej, hdźež hižo wšitcy tamni šulerjo kubłanišća čakachu. Po tym zo su Šewca, Katyržinku, Hory módre a bantowu reju předstajili, meja skónčnje padny. Prěni při wjeršku běše Moritz Šulce, kiž sej Elzu Šolcec za kralownu wuzwoli. Po walčiku so swjedźeń zakónči. Wutrobny dźak našemu domownikej Klemensej Čórlichej, knjeni Serafinje Pašcynej, kotraž je nam při přihotach pomhała, knjezej Frankej Čórlichej a wšitkim žonam, kotrež su holcy serbsku narodnu drastu zhotowali. Lubina Dučmanowa
To pozdatne stawa so widźomne
Nowa wustajeńca „Wobrazy krajiny – Přechod 03“ přeswědča z njewšědnymi widami na bohate fasety stwórby
Kaž jaskrawy wuwołak na běłej podłoze skutkowaše wuprajenje Christiny Boguszoweje zańdźenu njedźelu na wotewrjenju wustajeńcy „Wobrazy krajiny – Přechod 03“ w Budyskim Serbskim muzeju. „Za mnje wosobinsce by to krasna wizija była, by-li w Budyšinje było městno w formje moderneje galerije načasneho wuměłstwa, hdźež móhli tajku wuměłsku wuměnu wosebje mjez wuměłcami narodnych mjeńšin Europy wotměwać. Geografiske połoženje wosrjedź wutroby Europy čini Łužicu z mojeho wida na idealnu městnosć za to.“ Z namjetom budźi nawodnica muzeja wulke připóznaće přitomnych nimale 120 hosći.
„Klasilektriski jazz“
Lipšćanska spěwytwórča die herrmann wuda nazymu nowu tačel
Nazymu wuńdźe nowa tačel „za moju domiznu“ Lipšćanskeje wuměłče die herrmann. Za pseudonymom, chcemy-li mjeno takle wopisać, chowa so spěwytwórča Christin Herrmannowa. Tak mjenowana EP (extended play) budźe jeje třeći zynkonošak. Před třomi lětami debitowaše wona z albumom „Leicht wie ein Bär“, loni slědowaše digitalna single „Und ich tauche“ – najebać němski titul ze štučkami w serbšćinje. Byrnjež w Lipsku prawdźepodobnišo było, na Serba resp. serbšćinu storčić hač we wjetšinje němskich wulkoměstow, je tam w našej maćeršćinje tworjaca spěwarka-komponistka přiwšěm skerje wuwzaće.
600 lět Sernjany – zajimawe stawizniske powěsće wo delanskej wsy 9
Sernjany swjeća lětsa prěnje pisomne naspomnjenje wsy před 600 lětami. Rodźeny Sernjančan a dobry znajer stawiznow delanskich wsow Pawoł Rota je někotre stawizniske zajimawostki wo wsy zestajał, kotrež čitarjam Serbskich Nowin we wjacorych dźělach spřistupnjamy:
Jedni wotešli – druzy přišli
Druhdy so něchtó praša, zwotkel a hdy so Serbja poprawom sem dóstachu. W mnohich knihach je to wobšěrnje wopisane. Za zajimowanych Sernjančanow krótki hruby přehlad. Při čitanju je wužitne, na zemjepisnu kartu pohladać.
Jězby po swěće čaja – Nepal, China, Łužica 13
Mjez dwěmaj krajomaj, kotrejuž mjenje stej kaž žanej druhej z čajom zwjazanej, mjenujcy mjez Chinu a Indiskej, leži, bjezmała zatłusnjeny, Nepal. Je to kraj w horach Himalaje, wosom z dźesać najwyšich wjerškow swěta so tam do njebja pozběhuje, mjez druhim Sagarmatha, lěpje znaty jako Mount Everest. We wuchodźe mjezuja hory a doły Nepala na kónčinu Indiskeje Darjeeling. A kaž we wonych swětosławnych stronach tež we wuchodźe Nepala na nahłych skłoninach horow čaj plahuja. Golden Nepal so tamniši klasikar mjenuje. Je to sylny čorny čaj za wšědny dźeń, kotryž bóle na mócny Assam dopomina dyžli kwětkaty Darjeeling. Ale wudani so tež tamne, rědše čaje z kraja woptać. Hač swojowólny čorny čaj z kónčiny Dhankatu abo słódne zelene a běłe čaje z Ilama – za lubowarjow čaja znajmjeńša Nepal žadyn běły blečk na karće njeje.
Njetrjebamy so starosćić
Mejemjetanje dale jara woblubowane
W Pančicach-Kukowje bě lětsa znowa wjele porow na mejemjetanju. Mejski kral mjez młodostnymi bě Jonas Pjetaš, jeho kralowna Jadwiga Šnajdrec.Na mejemjetanju we Worklecach bě Maksimilian Gruber najspěšniši běhar. Za mejsku kralownu wuzwoli sej wón Luisu Budarjec z Wudworja.W Smječkecach wubědźi mejsku krónu Johannes Jurš, kiž wuzwoli sej LuisuMarie Brankačkec za kralownu.Starodawny nałožk mejemjetanja bě, je a wostanje zawěsće nadal kruty wobstatk na serbskich a dwurěčnych wsach. Jako so lětsa rozhladowach, hdźe wšudźe a kak nałožk pěstuja, sej myslu: Njetrjebamy so starosćić, zo sej nałožk wusnje. Wšako mějach zaćišć, zo jón na dale a wjac wsach wot Blunja přez Čorny Chołmc a Němcy hač do Konjec-Šunowa, Ralbic, Radworja a Barta haja.
Kołojězba z ćahom po třikrajowym róžku
Z ćahom sej Trojzemí – třikrajowy róžk Sakskeje, Liberecskeho kraja a Delnjošleskeje – wotkryć? To snadź w mnohich ludźoch hišće dwěle budźi, wšako tajke něšto tuchwilu móžno njeje. Kajke pak wobstejnosće mjez Liberecom a Zhorjelcom/Zgorzelecom su, to chcychu čěscy hosćićeljo wurjadneje wuprawy we wobłuku centralnoeuropskeho projekta Trans-Borders – přez mjezy – sposrědkować. Projekt chce bjezmjeznu mobilitu a přiwjazanje regiona Trojzemí na transeuropske (železniske) wobchadne puće přisporjeć. Jan Sviták, wicehejtman Liberecskeho kraja, rěčeše tohodla w přeprošenju wo „dotal hišće jónkrótnej kołojězbje“. Wosom razow ma ćěridny wóz z popisanjom w němskej, čěskej a pólskej rěči mjezu přeprěčić.
Mjeńšinu do připołdnja wosebity ćah předewzaća Länderbahn wony dźeń w aprylu Liberecske dwórnišćo do směra na sewjer wopušći. Krótko na to – při kilometrje 163,2 – kolije wotbočeja, přeprěči ćah wiadukt nad Łužiskej Nysu a wije so nětko z tempom 70 km/h nimo skałow po lisćowcowych lěsach na najwyši dypk čary pola Oldřichova v Hájích a dale k čěsko-pólskeje hranicy.
