Bursowe towarstwo němskeho knižneho wikowarstwa je wospjet na šulach po cyłej Němskej předčitanske wubědźowanje „Čitanske lawy“ wuhotowało. Mjez lětušimi wobdźělnikami bě tež dźesaćlětna Bettina Weise z Lipoweje šule Wojerecy. Silke Richter je so z njej rozmołwjała.

Sobušulerjo su Će jako najlěpšu předčitarku 4. lětnika wuzwolili. Kak je k tomu dóšło?

B. Weise: Čitam rady a wjele. Jako prěnje je knjeni Syguschowa, mějićelka domu knihow a hudźby, z našeho 4. lětnika najlěpšich předčitarjow wuzwoliła. Tam bě tež tójšto mudrych hólcow pódla, a ja. Smy po tym wšitcy něšto předčitać dyrbjeli, a sobušulerjo wothłosowachu, štó je najlěpje čitał. Dóstach 20 hłosow, a tak sym dobyła. Tuž smědźach Lipowu šulu na wubědźowanju „Čitanske lawy“ zastupować.

Jako so termin wubědźowanja bližeše, sy zawěsće rozpjeršena była?

B. Weise: Ow haj, samo jara! Mějach wulke brjušebolenje. A poslednju nóc sym lědma spać móhła, tak rozbudźena běch. Nastajnosći sym wotućiła a sej zaso wusnyła, ale mějach rjany són.

Wo sonje rěčimoj na kóncu. Kak sy so na wubědźowanje přihotowała?

Čas lětušich ptačokwasnych swjedźenjow je wšak hižo nimo. Tež wo zarjadowanjach na přikład Serbskeho ludoweho ansambla je so rozprawjało. ­Wjele čitać móžach tohorunja wo programach, kotrež su serbske dźěći w pěstowarnjach a zakładnych šulach hłownje same wuhotowali.

Zo ptači kwas prawidłownje tež w Rakecach wotměwaja, lětsa na dźeń 25. januara, wo tym zwonka gmejny jenož mało pytnješ. Lětsa bě tomu cyle hinak.  

Dźěći z pěstowarnje ,,Kraj palčikow“ w starobje třoch do šěsć lět běchu so hromadźe ze swojimi kubłarkami jara derje na wosebity program staršim, dźědam a wowkam kaž tež druhim hosćom na žurli Pawołskeje šule přihotowali.

Dwě a poł lěta hakle je Anna Gümbel ­šulerka Choćebuskeho Delnjoserbskeho gymnazija. „Rěče wuknyć je mi wjeselo, nimo delnjoserbšćiny mam na gymnaziju łaćonšćinu a jendźelšćinu“, mi 14lětna powěda. „Tónle gymnazij ma dobre mjeno w měsće a wokolinje. Wabiło mje tež je, zeznać mi hač do toho skerje njeznatu serbsku kulturu a rěč.“ Z Dortmunda pochadźaca mjeztym delnjoserbšćinu tež rady nałožuje a hornjoserbšćinu zdźěla rozumi. Škoda, wona praji, zo je serbšćina w Choćebuzu a wokolinje jeno zrědka zjawnje słyšeć. Njedaloko Serbskeho domu bydlaca pak wo tam wotměwacych so zarjadowanjach wě. A připowědźenje stacijow w delnjoserbšćinje w zjawnych wobchadnych srědkach w Choćebuzu ma wona za dobre.

Nimo rěčow pěstuje Anna Gümbel dalši konik, a to je hudźba. Hižo dźewjeć a poł lěta hudźi wona na smyčkowym instrumenće cello a je swěrna šulerka Choćebuskeho konserwatorija. „Njebych-li hudźbu měła, by mi něšto pobrachowało. Hač pak so jónu powołansce na tym polu profiluju, hišće njewěm.“

Biskopičanska Syć za dźěći a młodźinu (KiJu) skići na polu socialneho, kulturneho a kubłanskeho zastaranja wšitkich generacijow wulki poskitk. Z dźěłarnju kroča po nowych pućach.

Biskopicy (SN/MiR). „Sym zbožowny, zo mamy z Bernadet Zellerowej nětko tež serbskorěčnu sobudźěłaćerku“, rjekny nawoda Syće za dźěći a młodźinu (KiJu) w Biskopicach Andreas ­Mikus zańdźeny štwórtk na rozmołwje z nowinarjemi. „Rady bych hišće dalšu abo dalšeho sobudźěłaćerja ze serbskorěčnymi kmanosćemi w swojim kruhu měł. To zmóžnja nam naše poskitki intensiwnišo tež serbskorěčnym zajimcam zbližić.