Do dźěła LND połnje zapřijata
Wotewrjenosć a wjesołosć stej charakternej kajkosći Ćišćanki Hanki Zahrodnikec. Takle zdobywa sej wona tele dny sympatiju sobudźěłaćerjow Ludoweho nakładnistwa Domowina. Šulerka Wojerowskeho Lessingoweho gymnazija bě sej za šulerski praktikum serbsku instituciju wuzwoliła. „W swojej ródnej wsy nimam runjewon wjele składnosćow serbsce rěčeć. Dokelž pak to rady činju, sym sej serbske nakładnistwo za praktikum wupytała.“ Dokelž Hanka rady čita, pisa a rysuje, ma dobre wuměnjenja, dožiwić w LND zajimawy čas. Prěni tydźeń je w redakciji Serbskich Nowin dźěłała a bě zapřijata do wšědneho dźěła redaktorow. „Mějach składnosć sobu na terminy jěć a tak sćěhować, kak dóstawaja redaktorojo informacije, kotrež za swoje přinoški wužiwaja. Na redakciskim posedźenju běchu moje namjety witane. A tak móžach tež sama rozmołwu wjesć, kotruž SN bórze wozjewja. Sym pytnyła, kelko přihotow je trěbnych, prjedy hač so scyła přinošk wozjewi. Rady bych zaso jónu w redakciji dźěłała.“
Běži woda, běži ...
Wotewrjenosć dźěći wuwabić
Fachowe zeńdźenje k wuměnje nazhonjenjow pohnuło
Drježdźany (AK/SN). Dźěćace dnjowe přebywanišća maja so sylnišo zažnej wjacerěčnosći dźěći wotewrěć. „Takle kubłać njerěka jenož wšelake rěče poskićeć. Kubłarki měli předewšěm wotewrjenosć mjez dźěćimi wuwabić. To radźi so jeno ze swójskim přikładom a přeswědčenjom pedagogow kaž tež w dobrym zhromadnym dźěle ze staršimi.“ Tole podšmórny Annick De Houwer, profesorka za wuknjenje rěčow a wjacerěčnosć na filozofiskej fakulće Uniwersity Erfurt minjeny pjatk na fachowym dnju w Drježdźanskim hygienowym muzeju. Tema rěkaše „ Rěču urdu, što rěčiš ty? – Wjacerěčne kubłanje w sakskich dźěćacych dnjowych přebywanišćach“. Zhromadnje z muzejom běštej Sakske krajne zarjadnišćo za zažne susodorěčne kubłanje (LANA) a Krajny kompetencny centrum za rěčne spěchowanje w dźěćacych dnjowych přebywanišćach w Sakskej (LAKOS) na konferencu přeprosyłoj.
Knižnu premjeru w šuli Marije Montessori wotměli
Prěnje čitanje knihi „Das goldene Gut“ wotmě so dźensa dopołdnja w Budyskej zakładnej šuli Marije Montessori. Je to aktualne wudaće serbskich bajkow w němskej rěči Ludoweho nakładnistwa Domowina (LND).
Budyšin (SN/MiR). Ludowe nakładnistwo Domowina je dźensa dopołdnja prěni króć na čitanje do Budyskeje zakładnej šule Marije Montessori přeprosyło. „Kniha ,Das goldene Gut’ skići nam móžnosć, serbske bajki bóle w němskorečnym rumje šěrić. Dalše tajke čitanja planujemy“, praji jednaćelka LND a zdobom lektorka knihi Marka Maćijowa. 25 šulerjow 1. do 4. lětnika z wuknjenskeje skupiny „kniha“ witaše ze šulskej nawodnicu Änne Dürigen Marku Maćijowu kaž tež zestajerku knihi Róžu Domašcynu, kotraž bě bajki do němčiny přenjesła. „Wjeselu so jara, zo směm dźensa čitać w šuli, do kotrejež moje wnučki chodźachu a chodźa“, rjekny Róža Domašcyna. Tuž čitaše wona bajki kaž „Złote kubleško“ a „Bajka wo złotej kokošce“ a rozłoži šulerjam wuznam barby złoto w zwisku ze zapřijećemi „złote dźěćo“ a „złota ruka“. Dale powědaše wo swojej wowce, kotraž bě jej něhdy bajki bała a wosebje tu wo kublešku lubowaše.
Porjedźenka
Šulerjo za wuknjenje serbšćiny motiwować
Čorny Chołmc (SN/MiR). Serbski dźeń je za šulerjow 4. lětnika, kotřiž serbšćinu jako cuzu rěč wuknu, wjeršk w šulskim žiwjenju. „Naši šulerjo dožiwjeja na tymle dnju wosebitu zhromadnosć, wšako zwěsćeja, zo njejsu sami, kotřiž na kromje sydlenskeho ruma serbšćinu wuknu“, podšmórny wčera Angelika Šołćina, wučerka na Bartskej zakładnej šuli. Wona bě z wosom holcami a hólcami do Čorneho Chołmca přijěła. Z Rakečanskeje zakładneje šule „Bjarnat Krawc“ běchu to štyrjo šulerjo z wučerku Simonu Bergmannowej a z Wulkodobrawskeje zakładneje šule sedmjo z wučerku Doris Nopper.
Eksotika rěče so pozhubja
Čłonka předsydstwa Serbskeho šulskeho towarstwa Margot Hašcyna z Delnjeje Łužicy wot lěta 1992 olympiadu serbskeje rěče aktiwnje přewodźa. Milenka Rječcyna je so z wučerku na wuměnku rozmołwjała.
Lětsa bě wobdźělenje šulerjow z Delnjeje Łužicy, kotrychž sće z referendarku na Choćebuskim Delnjoserbskim gymnaziju Jenifer Dünnbierowej přewodźała, wosebje wulka. Hdźe su za to přičiny?
M. Hašcyna: Je tomu woprawdźe tak, mějachmy lětsa wjace wobdźělnikow hač hdy prjedy. Z Delnjoserbskeho gymnazija je wosom šulerjow sobu jěło, z Brjazynskeje zakładneje šule „Mato Kosyk“ běchu to šesćo, z Janšojskeje zakładneje šule „Krabat“ štyrjo a ze Žylowskeje zakładneje šule, kotraž změje bórze mjeno „Lutki“, sedmjo. Přičiny njeznaju, móžu sej je jenož předstajić. Na jednym boku wojujemy w Delnjej Łužicy wo zachowanje wučby serbšćiny na našich šulach, za čož so cyłe swójby zasadźeja. Na tamnym boku powědaja dotalni olympionicy serbšćinarjam swojeje šule wo jich dožiwjenjach na olympiadźe. Tele pozitiwne argumenty přeswědčeja.
Fachowe wurazy wužiwali
Personalny trenar z Lipska Clemens Eckert, dźiwadźelnik z Budyšina Měrko Brankačk a Tomaš Lukaš, kuchar Budyskeho „Wjelbika“, su na lětušej olympiadźe serbskeje rěče wosebite kursy poskićeli.
Pola Clemensa Eckerta mějachu šulerjo 6. lětnika sportować a pytnychu, kotre myški njeběchu dotal dosć trenowali. Měrko Brankačk animěrowaše w nich wosebje dušine začuća při hraću wšelkich situacijow. A Tomaš Lukaš jich namołwješe na słód na jazyku dźiwać. Jenož tak bě móžno wosebity lód krěrować.
Lětuši najlěpši serbšćinarjo we Wodowych Hendrichecach
Predikat „z wuznamjenjenjom“: Sarah Hančikec, Serbski gymnazij Budyšin; Leonard Nowak, Zakładna šula Žylow; Daniel Šołta, Johanneum Wojerecy
predikat „jara derje“: Rebecca Čórlichec, Serbska wyša šula Ralbicy; Anton Piatza, Serbski gymnazij Budyšin; Janek Bramberg, Johanneum Wojerecy; Annett Düring, Serbska wyša šula Budyšin
predikat „derje“: Kathalin Wornarjec a Janika Koberec, Serbski gymnazij Budyšin; Luisa Korchec, Serbska wyša šula Ralbicy; Emilia Döringec, Serbska wyša šula „Dr. Marja Grólmusec“ Radwor; Mara C. Krječmarjec, Serbski gymnazij Budyšin; Alexa Mäckelburg, Wyša šula „Dr. Marja Grólmusec“ Slepo; Jakob Böttcher, Serbski gymnazij Budyšin; Simon Schierack, Lessingowy gymnazij Wojerecy; Thalea Reuter, Wyša šula „Dr. Marja Grólmusec“ Slepo
Olympiada je wosebity rěčny rum
Olympiada serbšćiny je składnosć sej wosebitu serbsku zhromadnosć wotkryć“, měni Beatrice Weclichec z Nuknicy, kotraž pyta „stajnje za serbskorěčnymi rumami“. Jako něhdyša praktikantka na Ralbičanskej zakładnej šuli, hdźež serbšćinu wšědnje nałožuja, je tajki dožiwiła. Trochu hinak bě to na Budyskej šuli. Tam je rěčny wobswět skerje němski, a tak maš so bóle prócować. Wona sej přeje, zo dóstanje po studiju wučerstwa w lěću šansu na referendariat a pozdźiše přistajenje w Ralbicach. Do studija dźěłaše we wobłuku dobrowólneho socialneho lěta w tamnišej pěstowarni, kotraž je w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa. Tam běštej so jej woči za powołanje na polu kubłanja wotewrěłoj.
