Hriwna spočatk wulkeje změny
Zawjedźenje němskeje hriwny w bywšej NDR dźensa před 30 lětami drje zwjazuje kóždy, kiž je čas tehdy wědomje dožiwił, z cyle wosobinskimi dopomnjenkami. Mi je so razne dopóznaće do pomjatka zaryło, jako stejach prěni króć ze zapadnymi pjenjezami w zaku we wobchodźe: Nětko dyrbimy za wšitke banalne wěcy kaž chlěb, mloko a butru z wonej zapadnej hriwnu płaćić, kotraž bě runje hišće złoto hódna, hdyž jako dar wowki z poslednjeje jězby do zapada w kamorje ležeše.
Strowy rozum njech knježi
Někak so minjene dny zdaše, jako by koronowa pandemija w našim kraju nimo była. Z wolóženjemi w mnohich wobłukach smědźa so zaso wjetše swójbne swjedźenje wotměwać, kina a muzeje su zaso přistupne, samo přednoški a koncerty so zaso po nimale zwučenym wašnju poskićuja. Wězo wšitko wotpowědnje hygieniskim a wotstawkowym předpisam. Hišće mału chwilku a potom smy wšo zmištrowali a takrjec z jednym módrym wóčkom wotešli, tak zawěsće hižo tón abo tamny mysleše. Ale nadobo nam jednotliwe tak mjenowane hotspoty bolostnje wuwědomichu, zo hišće ničo nimo njeje. Mjaso předźěłacy zawod Tönies je při tym bjezdwěla najzrudniši přikład, kak spěšnje móže so wirus rozšěrić. Porno tomu bě Ischgl mała hwězda.
Nadźija noweho naratiwa
Přelećawši wobsah runje wušłeje koncepcije „Kulturna strategija Łužica 2025“, myslach sej w prěnim wokomiku: Ničo nowe to njeje. Něšto „serbske“ tam njenadeńdźeš, a „dwurěčnosć“ jewi so pod hesłom „ekskurs“, potajkim zwonka bytostnych prašenjow. Prěni zaćišć: Łužicu tež tule znowa wobjednawaja po starym kolonialistiskim naratiwje w demokratiskim šaće, w kotrymž mjeńšinje wulkomyslnje městno na kromje darja.
Wirus je swět změnił
Wěm so hišće derje na 12. měrc dopomnić. Tón dźeń, bě to štwórtk, bě čěske knježerstwo wozjewiło, zo swoju mjezu zawrje. Nawoda Budyskeho Serbskeho gymnazija mje tehdy zawoła, prajo, zo so šulerjo hišće samsny dźeń ze sněhakowarskeho lěhwa w Čěskej nawróća, dokelž njemóže wón dalši přebytk hižo zamołwić. Wječor sedźeše mój syn wučerpany we jstwě a měnješe, zo tak spěšnje wjac do šule njepóńdźe. Wón měješe prawje. Hižo nazajtra sakske knježerstwo wozjewi, zo wšitke kubłanišća zawrje. Tři dny pozdźišo su Zwjazk a kraje daloko sahace wobmjezowanja wobzamkli.
Čerstwe přidawki do poliwki
„Himplašk a Pimplašk“ staj po puću na horu, a „Pjeć małych palčikow“ ma jenož pryzle we hłowje. Bjezdwěla dopomina so wjetšina z nas – starši, wowki a dźědojo –, zo smy tajke a wonajke hrónčka swojim dźěćom powědali. Hač smy to za swój čas tež w serbskej rěči činili? Někotři zawěsće, kotřiž su němske basnički za swójsku potrjebu zeserbšćili abo te serbskich awtorow wužiwali. Ćim lěpje tuž, zo předleži nětko kniha Lydije Maćijoweje, kotraž porsćikowe hry za najmjeńšich z wida awtorki-maćerje poskića. Tak móža tež starši, kotřiž serbšćinu hišće dospołnje njewobknježa, swojim dźěćom a z nimi hromadźe serbske hrónčka z porstami hrać. Znatym wjeršam je Maćijowa nowe ze swójskeho pjera přidała. Spodobne ilustracije pjerachow pohnuwaja so dokładnje z knihu zaběrać. Z nowowudaćom je sej LND dalšu stronku kubłanskeho wobłuka wotewrěło, tež hdyž je tajke poskitki dotal zdźěla skerje jako nadawk Rěčneho centruma WITAJ widźało.
Korona: Pokleće abo pomoc?
Štóž bě so nadźijał, zo smy z „powólnjenjemi“ statnych naprawow korony dla nimale zaso w „normaliće“, toho dyrbju přesłapić. Korčmarjo na přikład smědźa drje zaso wulětnikarjow pohosćić, wobrot pak njekazy jeno strachoćiwosć. Dotal je wjele njejasnosćow: Hdy budu zaso swójbne swjedźenje kaž prjedy – nic jenož dowolene, ale tež woprawdźe přewjedźene? Tak mnohich gastronomow wotewrjene prašenje trapi, hač najprjedy mjenje abo bóle sami dale činja abo dadźa swojemu kompletnemu personalej do zawoda na dźěło so nawróćić. Pozitiwny signal z politiki je, zo zniži nadhódnotowy dawk za jědźe w hosćencach na sydom procentow.
Přimńmy wšitcy do kapsy!
To sej mysliła njejsym. Lěpje, njedopominam so hižo na to. A to ma něšto rjec!
Dźesać lět dołho njeje Budyski wokrjes jako nošer hudźbneje šule a ludoweje uniwersity popłatki za tam wukonjane poskitki zwyšił. Mějachu wustawki za popłatki, kotrež płaćachu přez cyły čas. Tuž zwostachu tež kóšty za wužiwarjow stabilne, w tym padźe po wjetšinje staršich, kotřiž swoje dźěći do hudźbneje šule sćelu. Nětko pak tak daloko je. Wšitcy, kotřiž chcedźa abo wuknu hižo na instrumenće hrać abo spěwać maja wjace płaćić. Tež kursy na ludowej uniwersiće budu přichodnje dróše. Tam pak popłatk po jednotliwym poskitku postaja.
Nós połny!Kriza fuk?
Hura, kriza je nimo! Tónle zaćišć znajmjeńša móhł hladajo na to nastać, kak zarjady wobmjezowanja poněčim wuwólnjeja abo wotstronjeja. A bě-li w minjenych tydźenjach towaršnostny tenor nimale jednohłósny, zo po koronje ničo wjace tak njebudźe kaž do toho, směmy na tym dwělować, hač so woprawdźe něšto změni. Haj, chorobne sotry a hladarjo su skónčnje raz připóznaće žnjeli, kotrež je jim poprawom hižo do pandemije přistało. Mjeztym je (w našich kónčinach tak a znak snadny) wšědny wječorny přiklesk chětro womjelknył, wo wyšej mzdy a kmańšim dźěłowym času žana rěč wjace njeje. Skrótka smy wo prekernej personalnej situaciji w chorownjach diskutowali a so prašeli, hač njebě wusměrjenje strowotniskeho systema po hospodarskich kriterijach snadź tola skerje špatna ideja. Samo woprawdźitych wědomostnikow smy hdys a hdys w telewiziji widźeli – a ludźo su jim připosłuchali! Prjedy hač jich zaso na słonowinowu wěžu wućěrimy, njech wšitcy wuši nastajimy: „Njejsmy dawno hišće přez horu!“, tak zdaloka klinči.
Wid na zašłosć zamućeny
Je 8. meja 1945 dźeń wuswobodźenja abo „jenož“ kónc Druheje swětoweje wójny w Europje? Zo so wo tym hišće 75 lět po wuznamnym datumje rozestajeja, pokazuje na to, zo stejitej wot toho časa wobstejacej zasadnej nahladaj dale kruće přećiwo sebi. Abo njebě wuswobodźenje z knježaceje fašistiskeje ideologije prosty sćěh kónca wójny?
Přećiwnej poziciji matej sprěnja tež z tym činić, zo spyta zapadoeuropski stawiznopis dale wukony sowjetskich wójskow w surowych bitwach, kaž pola Stalingrada 1942 abo pola Kurska 1943, podrywać. Bitwje běštej přewrót w Druhej swětowej wójnje, nic hakle wotewrjenje druheje fronty z přizemjenjom zapadnych aliěrowanych wójskow 1944 w Normandiji. Hórki zaćišć wjercholi w tym, zo matej zapad kaž wuchod jako dobyćerskej mocy nad fašistiskej Němskej swójski wid, w kotrymž so tamna strona lědma jewi.
K dinosawrijam wróćo? Ně!
Koronakriza je po zdaću klimowu krizu z myslow ludźi wućěriła. Přiwšěm je wirus na tym wina, zo so klima, kaž hižo w financnej krizy lěta 2008, tróšku polěpša – wšako mjenje awtow po puću, lětadłow po njebju a produkowacych mašinow zdobom mjenje wuhlikoweho dioksida wot so dawa. Globalizowany swět a jeho kapitalistiski motor hospodarstwa so hižo po zwučenym wašnju njewjerćitej, a naraz je powětr zaso čisćiši. Samo w Pekingu zaso njebjo widźa. Z přiběracej diskusiju wo zběhnjenju krizowych kaž tež wo nowych hospodarstwo spěchowacych naprawach je pak dźeń a wjace hłosow słyšeć, kotrež so prašeja: Kajke ma hospodarstwo po pandemiji wupadać? „Najradšo nic tak kaž do toho“, wotmołwi Uwe Jean Heuser we wčerawšim wudaću tydźenika Die Zeit. Jeho argumentacija je hospodarska. Hdyž mały producent elektroawtow Tesla wšitkich němskich awtotwarcow na bursy přesćehnje, da wěš, zo budźe hospodarstwo přichoda digitalniše a zeleniše – móžeš dodać, zo bě přirodna kriza hižo jónu kónc dinosawrijow.
