Pozitiwnje přemóženi su čłonojo wólbneho wuběrka, kotřiž staraja so wo wólby přichodneje Rady za serbske nalež­no­sće w Braniborskej. Čehodla? Ličba próstwow wo připósłanje wólbnych podłožkow je wulka. Z tajkim připóznaćom njeje nichtó ličił. Mjeztym je wjace hač 1 200 próstwow do běrowa wólbneho wuběrka w Choćebuzu dóšło. Zawěsće budźe jich hišće wjace. Wšako je posledni termin zapodaća k zapisanju do wolerskeho zapiska přichodny pjatk, 24. meje.

Z chronistom być je čestne, ale zamoł­wite dźěło. Wšojedne hač dokumentuješ dźěławosć towarstwa, zawoda abo gmejny – wšo to žada sej pilnosć, wědu, přehlad a wóčko za wšitke podawki we wotpowědnym přirjadowanym wobłuku. Chroniki běchu hižo w starowěku pisali a tak podawki w časowym slědźe rjadowali. Bjez nich njebychu swětowe sta­wizny nastali a nazhonjenja, kotrež přeco zaso pomhaja přichod dale tworić. Kóžda chronika je tuž wěsty kamušk wulkeho stawizniskeho mozaika. Tole płaći za gmejnskich runje tak kaž za wjesnych chronistow w dwurěčnym regionje Łužicy. Derje, zo su stajnje zaso dobrowólni a zwólniwi, kotřiž swój swobodny čas a zwjetša tež priwatne srědki za tele čestnohamtske dźěło wopruja.

Hdyž dźensa před 70 lětami zastupjerjo Wehrmachty bjezwuměnitu kapitulaciju fašistiskeje Němskeje w Berlinje-Karlshorsće z ameriskim, britiskim a francoskim wójskom kaž tež z Čerwjenej armeju podpisachu, zakónči so najhrózbniši kapitl młódšich europskich stawiznow. Najwjetše wopory přinjesli běchu ludy Sowjetskeho zwjazka. To je dopokazane. Mamy so tež kóždemužkuli pospytej woba­rać, tule historisku wěrnosć po aktualnym politiskim dobrozdaću pře­interpretować abo samo sfalšować chcyć – prosće respekta před milionami wo­porow a njesměrnymi zničenjemi dla.

8. meja 1945 je Serbam dźeń wuswobodźenja z nacionalsocialistiskeho po­tłóčowanja. Najpozdźišo wot lěta 1937, jako bruni mócnarjo wšu serbskosć za­kazachu, tak tež Domowinu a Serbske Nowiny, bě dospołnje jasne: Planowachu naš mały lud wutupić. Rozmyslujemy dźensa scyła hišće wo tymle předpisanym dóńće? Wobaj stawizniskej podawkaj mamy sej tuž do swojeho narodneho wědomja kruće zašćěpić. Z maćernym mlokom měłoj so wonej přichodnym generacijam dale dawać.

Městno direktora Załožby za serbski lud je potajkim dale wakantne. To bě start noweje rady Załožby za serbski lud trochu­ hinaši, hač bě sej to někotryž­kuli myslił. Załožbowa rada njemóžeše so na jednoho kandidata dojednać. Po wšěm zdaću běše tón, kiž je požadanje zašły tydźeń cofnył, runje tón, kotrehož chcyła wjetšina radźićelow w křesle direktora załožby widźeć. Spekulacije pak nětko žane njepomhaja. A nimo toho: By-li wšitko w žiwjenju runu smuhu běža­ło, by na swěće zawěsće tróšku wostu­dliwišo było. Rada a zarjad załožby dyrbitej tuž „po šuli“ wostać a swoje domja­ce nadawki hišće raz spjelnić. To wšak njerěka, zo je to jimaj na škodu.

Byrnjež so prěnje posedźenje noweje załožboweje rady tróšku njewočakowane skónčiło, je tola jasny pozitiwny signal do swěta šoł. Změna generacije je wočiwidna. Młodźi Serbja su skónčnje ceptar přewzali. Jasny signal za to je nowy předsyda, 40lětny Budyšan Jan Budar. Zdobom maja serbscy radźićeljo jasne předstawy, kak měło dale hić, a stajichu sej hnydom prěnje cile, kotrež móžemy jako chwalobne wobhladować.