Iniciatiwa Serbski sejm přeproša na kubłanski wjeršk. Za to su so iniciatiwnicy z mejlku mjez druhim na zastupjerjow Domowiny a Załožby za serbski lud, Serbskeho šulskeho towarstwa, Rěčneho centruma WITAJ kaž tež sakskeho regionalneho šulskeho zarjada Budyšin wobroćili. Wo kubłanju w Serbach rěčeć bjez mjenowanych institucijow a zarjadow njeje dźensa móžno. Wšako skutkuja w nich připóznaći partnerojo statnych instancow. Přiwšěm ma kóždy prawo wo naležnosći rozmyslować. Kak so wotmysł sejmikarjow poradźi, z mnohimi wo perspektiwach serbskeho kubłanja jenož njerozmyslować, ale tež rěčeć – so pokaza. Poradźić pak so wón poprawom dyrbi. Přičina je jednora: Dźe wo naležnosć, kotraž cyły lud nastupa a zaběra, mjenujcy wo přichod Serbow.

Posedźenja gmejnskich radow su přewažnje zjawne, a kóždy smě so na nich wobdźělić. Wobsahi wuradźowanjow gmejny sčasom wozjewjeja, zo móža so zajimcy informować a tam snano pódla być. Na posedźenjach maja zdobom móžnosć, swoje naležnosće zjawnje wuprajić, a to w přitomnosći tych, kotřiž su w gmejnje za naležnosće wobydlerjow zamołwići.

Mějach lětsa składnosć, so na wjacorych posedźenjach gmejnskich radow wobdźělić. Nimo radźićelow bě na nich zrědka hdy dalši wobydler gmejny přitomny. Napadnyło mi je, zo so wobydlerjo wosebje potom wobdźěleja, maja-li něšto k skorženju abo hdyž jim rozsud gmejny prawje njesłodźi. Něšto wjac zajimcow přińdźe, dźe-li wo twarske naležnosće abo dróhotwar we wsy. Po wobjednanju jich naležnosće posedźenje zwjetša zaso wopušća, pokazujo tak, zo je wěc za nich wotbyta, ale zdobom tež, zo nimaja zajim na dalšich rozsudach a na jednanju gmejnskeje rady. Wjesnjanosća hižo dlěje wobkedźbuja, zo zajim za komunalnu politiku wot toho wotwisuje, w kotrej měrje je wobydler bjezposrědnje potrjecheny.

Na čim hody kóžde lěto znowa pytnu, je, zo dóstawam w tym času njeličomne mejlki, whatsappy a listy z postrowami a samo małe hodowne dariki. Druhdy wšak je mi to sprawnje prajene trochu napinace, ale lěto wot lěta ćěri mje někaja potajna móc, sej wšitke tele dopisy a přeća tola dokładnje přečitać. Při tym sej zas a zaso wuwědomjam, kelko wěrnosće w napisanych mudrosćach, basnjach kaž tež přisłowach k hodam tči. Předewšěm wuprajenje „měrliwe hody“ ma znajmjeńša za mnje tónraz hinašu wahu hač wšě lěta dotal. Zhladuju wosebje na njedawne podawki na swěće a w njedalokim Berlinje, hdźež žaruja wo wopory atentata, a na syły ćěkancow. Časćišo sym mjeztym prašenje słyšał, hač drje pola nas přez swjate dny wšitko měrne wostanje. Wotmołwu na to žanu nimam, mam pak wulku nadźiju, zo budu hodowne swjate dny we Łužicy a po wšěm swěće měrliwe a pokojne.

„Dlěje traje, wjetši wuspěch.“ Tele stare praji­dmo na lětušu rozprawu wo zwoprawdźenju wustawkow wo zachowanju, spěchowanju a wuwiću serbskeje rěče a kultury w Budyskim wokrjesu jenož zdźěla přitrjechi. Na nju je zjawnosć po prěnim přizjewjenju něhdźe pjeć měsacow čakać dyrbjała. Za dlijenje hač do kónca lěta njejsu wšudźe w Serbach zrozumjenje měli. Wšako złožuje so tale winowatosć na wobzamknjenje sejmika. Wokrjesnym radźićelam minjenu póndźelu dwě rozprawje předpołožić resp. podać, to wopokaza so pod wobsahowym aspektom jako wuspěch.