Wona je we mni wćipnosć zbudźiła, jako so z jeje prěničku-zběrku basnjow „Pyšpot procha“ zaběrach (hlej deleka). Nětko sedźi 32lětna Jill-Francis Ketlicojc, kotraž swoje lyriske ja „Źilka“ mjenuje, mi napřećo, na swojim dźěłowym městnje redaktorki delnjoserbskeho tydźenika „Nowy Casnik“ w Choćebuzu. Wona je so na naju rozmołwu přihotowała a chce mje najprjedy po serbskej hospodliwosći na skibku samonapječeneho tykanca přeprosyć. Mje pak ćehnje hnydom do rozmołwy a zajimuju so, štó je tuta młoda žona, w kotrejž tči tajki spisowaćelski talent.
Čłowjek so dźiwa, kak so přitomnostna delnjoserbska literatura dale wuwiwa. Ju wobohaćachu dotal na přikład Jurij Koch, Christiana Piniekowa, Fryco Libo, Werner Měškank, Ingrid Hustetojc, Bernd Pittkunings a dalši. Nětko přidruža so jim nowa generacija, kotraž póčnje tež wuspěšnje tworić. Do njeje słuša Jill-Francis Ketlicojc (hlej horjeka), kotraž bě hižo lěta 2020 w Ludowym nakładnistwje Domowina knižce „Wuchack głupack a druge tšojeńka“ (mjeztym je pod titulom „Zaječk hłupačk a druhe powědki“ tež wersija w hornjoserbskim přełožku Jana Měškanka w LND wušła – přispomnjenje redakcije) z powědkami wo zwěrjatach a 2021 „Basnjeca banjawa“ ze žiwymi štučkami za mjeńše dźěći wozjewiła.
Loni wuńdźe jeje prěnička-zběrka basnjow pod jeje lyrikarskim mjenom Źilka w delnjoserbšćinje, do kotrejež zapřija tež někotre swoje basnje w němčinje. Antologiju z titulom „Pyšpot procha“ (Šeptanje procha) lektorizowaše Janka Pěčkec de Lévano. Ilustratorka Isa Bryccyna budźi z modernym pismom a ze skromnej čerwjenej figuru na módrej podłožce z titulnej stronu lóšt do čitanja.
Budyšin (SN/bn). Spěchowanski kruh za serbsku ludowu kulturu zarjaduje kóždolětnje dźesać dnjow po popjelnej srjedźe resp. pjeć tydźenjow do jutrow tradicionalne Serbske jutrowne wiki w Budyskim Serbskim domje. Lětsa pokazuje potajkim 24. a 25. februara „dohromady 45 serbskich a němskich ludowych wuměłcow z Hornjeje, srjedźneje a Delnjeje Łužicy, mjez nimi žony we swojej pyšnej serbskej drasće, kak so typiske serbske jutrowne jejka debja. Lubowarjo tutych drohoćinkow a zajimowani hosćo změja móžnosć, sej z wulkeho wuběrka jutrowne jejka z charakteristiskimi motiwami a barbami kupić“, zarjadowace towarstwo zdźěla.
Zawěrno njewšědny wuměłski temperament tući komornohudźbni solisća wuprudźeja: Wiolinistka Franziska Pietsch, w lěće 1969 w Halle nad Solawu narodźena, we wuchodnym Berlinje wukubłana a jako wosebje talentowana a spěchowana hudźbnica wopušći wona swoju NDRsku domiznu a pokročowaše swoju zažnu karjeru w zapadnej Němske; z Tel Aviva pochadźaca cellistiska Hila Karni, japanska pianistka Maki Hayashida, w swojej španiskej domiznje wulce česćeny a tohorunja mjezynarodnje nastajeny pianist Josu de Solaun kaž tež spočatnje w Istanbulu a potom w Němskej wukubłany turkowski bračist Atilla Aldemir. Wot 26. hač do 28. wulkeho róžka wuhotowa tuta horliwa šestka na swjedźenskej žurli Serbskeho muzeja w Budyšinje festiwal „Klasika w zymje“, z kotrymž ze swojej intensitu hudźenja napjate připosłucharstwo jenož njezahori, ale samo wobkuzła.
Budyšin (SN/bn). We wobłuku Budyskich mjedowych tydźenjow je pčołar Günter Sodan z přednoškom „Hadam Bohuchwał Šěrach – přez jeho wědu sta so pčołka z domjacym zwěrjećom“ wčera něhdźe 20 zajimcam na žurli Budyskeho Serbskeho domu aktualny staw swojeho slědźenja wo załožerju moderneho pčołarstwa rozłožił. Hosćićel referata bě župa „Jan Arnošt Smoler“.
W přinošku „Hotuja so na jubilejny koncert“, wudaće SN z 6. ferbruara, wo chórowym lěhwje 1. Serbskeje kulturneje brigady: Brigada njebě lětsa kaž zwučene w čěskich Hejnicach/Haindorf w Jězerskich horinach, ale w Hainewaldźe blisko Wulkeho Šunowa, 10 kilometrow wot Žitawy zdalene. Zamołwjamy so za wopačnu informaciju městnosće.
Redakcija SN
Loni krótko do hód je w Ludowym nakładnistwje Domowina wušoł dalši zwjazk w rjedźe „Die sorbische Bibliothek“. W tymle rjedźe wudawa serbske nakładnistwo hižo wot lěta 2000 wobstajnje twórby serbskeho literarneho herbstwa a serbskeje načasneje literatury w němskej rěči. Ze zwjazkom z titlom „Wie ein Mittelpunkt entsteht“ je rozrostł na 12 wudaćow.
Nowy zwjazk je nowum w rjedźe, přetož jedna so prěni raz wo antologiju: wo zběrku prozy z pjera wšelakich awtorow. Do toho su so w zwjazkach stajnje twórby abo přełožki twórbow jeničkeje awtorki abo jeničkeho awtora wozjewjeli, na př. basnje Miny Witkojc abo Jakuba BartaĆišinskeho, fabule Handrija Zejlerja, powědki Jurja Kocha abo romany Marje Młynkoweje, Jurja Brězana a Křesćana Krawca.