Zapósłane (17.09.15)
Křesćan Krawc z Hrubjelčic piše ke koncertej komorneje hudźby „serenada w zelenym“ zańdźeny pjatk w Stróži:
Myslu sej, zo wuprajam w mjenje wšěch wopytowarjow za koncert komorneje hudźby zańdźeny pjatk, wječor do wikow přirody w sydle biosferoweho rezerwata w Stróži, organizatoram a hudźbnikam pod nawodom Liany Bertók na klawěrje kaž tež Josephinje Kretschmarec na huslach a Vincentej Neradej na cellu wulki dźak za tónle we wšěm nastupanju radźeny wječor. Připowědź w jasnej serbskej rěči, mjez druhim wo Kocoru a jeho spočatkach hudźbneho tworjenja za čas wučerstwa w Stróži – zo bě jemu wječorny koncert na Brěznjanskim knježim dworje nastork, swoje sonaty a swoju sonatinu komponować –, bě za serbski runje tak kaž za němski publikum jenak zajimawa. Zo su nam jeho twórby 150 lět po tym tak žiwje zahrali, je nas hnuło. To bě kaž balsam na naše (dračowane) serbske duše. Jako lajk na polu hudźby zwažu sej přirunowanje wuprajić: Beethovenowa Nalětnja sonata a Kocorowa Sonatina zdatej so mi runohódnej być. Publikum bě zahorjeny. Přejemy sej klětu zaso tajki koncert.
Do Wodowych Hendrichec – abo radšo do Pančic-Kukowa abo Kozarc?
K nastawkej Milenki Rječcyneje w rubrice ROZMYSLOWANE „Nowe ideje so spěchuja“ (7. awgust 2015) piše Róža Domašcyna z Budyšina:
Zapósłane (02.09.15)
Mikławš Krawc z Budyšina ma dodawk k přinoškej we wudaću SN z 25. awgusta „Serb na swětowych mišter- stwach w Japanskej“:
To bě zwjeselaca powěsć, zo je sej 16lětny Budyšan Egon Hübner, pochadźacy z ryzy němskeje swójby, na swětowych mišterstwach pjate město zawěsćił. Snano so něchtóžkuli praša, hač mějachmy hižo jónu serbskeho swětoweho mištra/serbsku swětowu mišterku. Na to móžu wotmołwić: Haj, samo dwójnu! Na swětowych mišterstwach parašutistow 1982 w Awstriskej słušeše tehdy 27lětna Katja Krawcec z Hrubjelčic k narodnemu mustwu Němskeje, kotrež zawěsći sej w skupinskim skakanju do cila a w kombinaciskim hódnoćenju dwě złotej medali. Dźowka spisowaćela Křesćana Krawca a jeho mandźelskeje, wučerki Ingi, hołdowaše najprjedy płuwanju, namaka pak pozdźišo spodobanje na skakanju z padakom z njebjes. Katja sta so tež z němskej mišterku.
Zapósłane (26.08.15)
Priwatny docent dr. Timo Meškank z Lipska přispomnja k rozprawnistwu wo Serbskim instituće w SN ze 14. a 18. awgusta:
Zapósłane (17.08.15)
Zjawny dźak Chróšćanskemu pjekarjej Florianej Zahrodnikej wupraja Jadwiga Gerberichowa:
Wutrobny dźak a šokran wupraja syriscy ćěkancy z Holešowa Chróšćanskemu pjekarjej Florianej Zahrodnikej za njesebičnu pomoc a wulke wjeselo, kotrež je jim darił. Hižo dźewjaty měsac čakaja požadarjo azyla w Holešowje na rozsudy zarjadow. Jenož jěsć, spać a čakać, mało socialnych kontaktow a wulka njewěstosć njewuskutkuja so jenož na psychu. Wone žiwjenje kóždeho jednotliwca na rozdźělne wašnje poćežuja. Starša syriska žona chcyše swojim krajanam małe wjeselo wobradźić a spřihotowa ćěsto za pola nich woblubowane pječwo „baklawa“. Njebě pak móžno wulki blach do pjecy sunyć. Tež wokolni pizza-pjekarjo njemějachu wotpowědne kachle. Na koho bychu so hišće wobroćić móhli? „Moja wučerka“ bě posledni wupuć. Wona zazwoni do Chrósćic, a hižo prěnje naprašowanje bě wuspěšne. Pjekar napječe rjenje wonjacy bruno-žołty worjechowy „tykanc“, a to darmotnje.
Za Syričanow-Palestinjanow woznamjenješe to wjace hač někajki wulki materielny dar a bě jim zdobom kusk domizny.
Zapósłane (16.07.15)
Krawcec mandźelskaj z Hrubjelčic rozprawjataj wo wotchadničce Serbskeje wyšeje šule w Budyšinje:
Bě to za nas njezapomnite dožiwjenje. Wuprajamoj wšěm přihotowarjam a akteram wotchadnički připóznaće a dźak! Kubłanišćo je nas z bohatym programom překwapiło. Šulski chór, rejwarjo, filmowe projekcije scenow dźiwadłoweje skupiny wuhotowachu program z čerwjenej nitku jednanja. Rekapitulowachu žiwjenje pjeć lět na šuli. Swjedźenska narěč šulskeje wjednicy knjenje Borbory Krječmarjoweje je nam wutroby zhrěła. Wučerki a wučerjo wužohnowachu swojich chowancow derje přihotowanych do dalšeho žiwjenja. Něhdźe štwórćina wotchadnikow měri so na tři lěta šulskeho wukubłanja z maturitnym zakónčenjom. Wšitcy maja wukubłanske městno. Budyska Serbska wyša šula ma dobre mjeno w měsće a we wokolnych wsach. Přiwołamy wučerkam a wučerjam: Dale tak, strowotu a tež wjeselo w dźěle, byrnjež přeco zaso z ćežemi zwjazane było!
Zapósłane (15.07.15)
Hišće cyle pod zaćišćemi Chróšćanskeho folklorneho festiwala steji Iris Panitzowa z Wjelećina:
Po tymle puću dźakuju so wšitkim zamołwitym festiwala. Bě to wulkotne dožiwjenje. Smy so sobotu cyle spontanje rozsudźili, sej do Chrósćic dojěć. Bohužel běchmy tróšku přepozdźe, tak zo móžachmy jeno šěsć ansamblow na statokach dožiwić. Wot wšeho spočatka napadnyłoj stej nam mnohotnosć a pisanosć na hasach, hdyž so tam skupiny w swojich šatach pohibowachu. Nalada na dworach bě lóštna, wotewrjena a přewšo přijomna. Smy samo znatych zetkali a zhromadnje z nimi po wsy dundali. Domjaca kołbasa na Wjeselic dworje nam wulkotnje słodźeše. Mjez folklornymi skupinami su so mi Goergičenjo najlěpje lubili. Jich zapal je nas runjewon sobu storhnył. Za dwě lěće rady zaso přijědźemy, potom pak tróšku zašo.
Weronika Žurowa z Lejna wupraja so k rozprawam wo 11. mjezynarodnym folklornym festiwalu „Łužica 2015“ w SN z 13. a 14. julija:
Zapósłane (02.07.15)
Dr. Ludwig Ela z Rachlowa piše:
W nowinarskim wozjewjenju Domowiny wo poslednim wuradźowanju zwjazkoweho předsydstwa informowaše so mjez druhim wo stejišću k přinoškej Hajka Kozela w SN z 25. junija. Zwěsći so: „Pokazujo na artikl ,Čorny blak na běłym lacu‘, wotćišćany w Serbskich Nowinach dnja 25. junija 2015, zdźěli zwjazkowe předsydstwo, zo njedźěli měnjenje awtora. Zwjazkowe předsydstwo zwěsći, zo su čłonojo změrcowskeho wuběrka po płaćiwym jednanskim porjedźe a tuž korektnje jednali.“ Zajimawe, zo su Serbske Nowiny w rozprawnistwje wo posedźenju gremija runje tutu pasažu pod blido padnyć dali. Rjany to dopokaz „njewotwisnosće“ a „objektiwnosće“ jeničkeho serbskeho wječornika.
Zapósłane (25.06.15)
K dopisej Měrka Šołty ze 17. junija piše předsyda Zwjazka serbskich spěwarskich towarstwow Pětr Cyž z Budyšina:
Wysoko česćeny knježe Šołta, jara sej wažu, z kajkim wulkim zajimom aktiwity ZSST sćěhujeće. Tohodla Wam kaž tež čitarjam Serbskich Nowin wujimk ze swojeje rozprawy, kotryž bě 15. junija w SN wozjewjeny, hišće raz rozkładu. W njej rěkaše: „Často pak so twjerdźi, na přikład njadawno w interviewje z Měrkom Šołtu w SN (22. meje), zo spěwamy ‚zastarsku literaturu‘.“ Njejsym ženje rjekł, zo bě wuprajenje wot Měrka Šołty samoho. Njepoćahowach so tež, kaž sej to knjez Šołta mylnje mysli, na jeho wotmołwu w interviewje, ale skerje na prašenje Alfonsa Wićaza: „Kak Wy to widźiće, njewobsteji nastupajo repertoire tuchwilu w serbskich chórach zdźěla wěsta stagnacija?“ W swojej rozprawje njejsym prašenje knjeza Wićaza citował, ale prajach to ze swojimi słowami a mjenowach zjaw tuž skrótka, „zo spěwamy zastarsku literaturu“. Tak wězo njeje za kóždeho stajnje jenak lochko, kóždy interview abo rozprawu čitać a k tomu hišće prawje rozumić, kaž bě Měrko Šołta hižo 17. junija w swojim lisće w SN měnił.
Zapósłane (24.06.15)
K artiklej „Loni a lětsa žadyn stipendiat“, wozjewjenym w SN ze 16. junija, měni dr. Viktor Zakar z Budyšina:
Jako bywši stipendiat sym Załožbje za serbski lud a docentam Instituta za sorabistiku a Serbskeho instituta za mnohostronski studij jara dźakowny. Witam dalewjedźenje stipendija, dokelž dopokazuje, zo je za serbstwo dobra inwesticija. Stipendiaća su dorost za serbske institucije, a woni pěstuja wukrajnu sorabistiku.
