A što měnja sobujěducy „Šmitec busa“, kotřiž su póndźelu składnosć wužiwali a so po wikach rozhladowali? Milenka Rječcyna je so prašała:

Roland Jenč praji: Njejsym dlěje hižo na Zelenym tydźenju był. Lětsa pak je mje nowa technika na polu tepjenja zajimo­wała. Zdobom sym tójšto wo tym zhonił, kotre biologiske žiwidłowe dodatki (Nahrungsergänzungsmittel) su. A mějach zajimawu rozmołwu wo tym, kak pčołki strowe dźeržeć. To bě woprawdźe poradźeny dźeń.

Pawl Dubaw bě mjeztym třeći króć sobu w Berlinje: Sym sej něšto cyle wosebite kupił, boblije (Knollen) za wisate begonije. Běchu sej hižo loni tajke kupił, a wone woprawdźe krasnje kćěja. Přebytk tu drje je napinacy, namakam pak stajnje městno, hdźež móžu wotpočnyć. Nimo toho njemóžeš sej lěpje hač z busom – a to w dobrej zhromadnosći ze znatymi a zdźěla z wjesnjanami – sem dojěć.

Baierbrunn (ML/SN). „Kóždu srjedu po­dawa so 59lětny Stanisław Nawka ze swojej jězdnej praksu na turu. Prěnja stacija w Hamburgu je Budapestowa dróha a tam Dom Betlehema. ‚A hewak je wšo w porjadku?‘, praša so wón swojeho prěnjeho pacienta pólsce, mjeztym zo jemu ćišć kreje měri. Stanisław Nawka klepnje jemu na ramjo. Wonka před jeho praksu nuzoweje pomocy čakaja štyrjo dalši pacienća. Woni žiworja na dróze, kaž nimale wšitcy, kotrychž wón tele dopoł­dnjo lěkuje.“ Tak wopisuje wudaće časopisa Apo­theken Umschau dobrowólne lěkowanje Stanisława Nawki, jednoho z pjeć „rjekow wšědneho dnja“, kotrychž časopis předstaja.

Hanka Budarjowa a Marka Cyžowa dźakujetej so w mjenje wuběrka za zjawnostne a lobbyjowe dźěło Zwjazkoweho předsydstwa Domowiny jeho referentce Borborje Felberowej składnostnje wotchada na wuměnk:

Luba Borbora, nochcemoj wěrić, zo kónči so z kóncom tohole lěta tež naš zhromadny čas dźěła we wuběrku.

Po wólbnej zhromadźiznje nalěto 2017 smy so skonstituowali a započachmy wobzamknjenje Hłowneje zhromadźizny Domowiny zeskutkownjeć. Přiwobroćichmy so nadawkej, naprašowanje čłonstwa serbskich towarstwow přewjesć a tak prěni króć zjawne měnjenja wo Domowinje zwěsćić. To sta so loni, a prěnje wuslědki su lětsa předleželi. Naš nadawk bě trěbny a łoskoćiwy, přetož­ skerje skeptiske bě začuwane hódnoćenje třěšneho zwjazka serbskich towarstwow. Nic naposledk mamy so Tebi dźakować, zo bu naprašowanje wot nazhonitych fachowcow zdźěłane a wuhódnoćene. A hlej, mějachmy spóznać, zo běchu naše wobmyslenja njewoprawnjene. Kaž naprašowanje wujewi, so wjele wjace ludźi zajimuje za dźě­ławosć Domowiny, hač wo njej wě: Defi­city­ tča w informaciji a komunikaciji.

Janka Rögnerowa z Budyšina dźakuje so za „wurjadny koncert 1. serbskeje kulturneje brigady k adwentej“:

Trójnu „Sławu“ 1. serbskej kulturnej brigadźe! Móžach lětsa hižo oratorij „Podlěćo“, premjeru „Hrodźišćo“ a nětko adwentny koncert z kulturnym ćělesom dožiwić. Je jara zwjeselace, z kajkej zahoritosću a nutrnosću gymnaziasća twórby, hač tradicionalne abo načasne, přednošuja. Wosebity dźak słuša cyrkwinskemu hudźbnemu direktorej Friedemannej Böhme. Bě słyšeć a widźeć, zo zamóže wón młodych spěwarjow za hudźbu zahorić. Wosebje je mje hnuło, kak młodostni ze serbskim duchom publikum docpěwaja, a to nic jeno serbski. Tež małemu­ chórej pod nawodom knjenje Judith Škodźineje wulku chwalbu a šulerjam 12. lětnika za wuběrnu a na wysokim niwowje zanjesenu překwapjenku.

Přeju wam wšěm rjany zbytny adwentny čas, žohnowane hody a přińdźće strowi do noweho lěta, zo bychmy tež klětu tajke wulkotne hudźbne wjerški z wami dožiwić móhli!