Za něšto tydźenjow budźe tomu 45 lět, zo je bamž Jan Pawoł II. ze swojim historiskim prědowanjom we Waršawje do stawiznow zašoł. Statysacam wěriwych wón 2. junija 1979 přiwoła: „Njebojće so!“, dawajo ludźom zmužitosć w tehdyšim rozestajenju z komunistiskim režimom. Dźesać lět pozdźišo so socialistiski swět sypny. Podobnje zmužity bě kardinal Joachim Meisner lěta 1987 na jeničkim zetkanju katolikow w NDR, jako wón rjekny: „Njesćěhujemy žanu druhu hwězdu hač Betlehemsku“, spjećujo so tak ideologiskemu wusměrjenju kraja na čerwjenu hwězdu Sowjetskeho zwjazka.

Za čas socializma běchu fronty jasne: Stat na jednym a lud na druhim boku. Cyrkej steješe po boku jednorych ludźi a běše wosebje w času politiskeho přewróta 1989 opoziciskim mocam z wažnym podpěraćelom.

Časy su so změnili. Dźensa je cyrkej swoju opozicisku rólu dawno wotpołožiła. Wona je kruće ze statom zwjazana. Tón zběra za nju cyrkwinski dawk ludźi. Biskopja a kardinalojo dóstanu swoju bujnu mzdu ze statneje kasy. Na to wšak smy so dawno zwučili.

Suchota, wichory a škódniki – mnohe štomy mrěja z woćoplenjom klimy tež w Němskej. Kak hodźi so lěs přichoda přetworić a kotre ćeže maja fachowcy při zalěsnjenju? Anja Nowakowa je so ze zamołwitej za medijowe a zjawnostne dźěło lěsniskeho wobwoda Hornja Łužica Christin Gedikowej rozmoł­wjała.

Kak je móžno lěs přichoda twarić?

Ch. Gedikowa: Lěs spjelnja mnohostronske a wažne nadawki. Je žiwjenski rum zwěrjatow a rostlinow, filtruje powětr a wodu. Dale škita lěs před wysokej wodu a eroziju a zaruča surowi­znu drjewo. Hladajo na změnu klimy hraje potajkim přewšo wažnu rólu, dokelž wjaza wulki dźěl wuhlikoweho dioksyda. Lěs je zdobom wočerstwjenski a wólnočasny rum. Sakske lěsy maja so k tomu přichodnje integratiwnje wobhospodarić. To rěka, zo maja so zaměry za škit přirody do wobhospodarjenja zapřijeć. Tež zaměrne wužiwanje přirodnych procesow při wuwiću a wobhospodarjenju lěsa měli při tym wobkedźbować.

Je zalěsnjenje lochce zmištrujomne?

Pod hesłom „Kóstku dać“ wustaja Karoline Schneider tuchwilu „fragmenty swojeho slědźenja“ we wobłuku wosebiteje přehladki Budyskeho Serbskeho muzeja „Jutry w Serbach“. Bosćan Nawka je so z etnologisce zajimowanej wuměłču rozmołwjał.

Knjeni Schneider, dosć njewšědne hesło wustajenskeho přinoška dowola wjacore interpretacije. Što so za nim chowa?

K. Schneider: Titul nawjazuje na tak mjenowane kóstkowe graty, kajkež su za křižerjow charakteristiske. Sym w muzejach a uniwersitnych zběrkach stajnje zaso­ chěžki kawrijowych šlinkow našła a jako Serbowka sym so prašała, kak nož su do Łužicy dóšłe a tam z křesćanskej tradiciju stałe. Tele šlinki dźě pochadźeja z indo-pacifiskeho ruma. Přiwšěm su w mnohich kulturach prezentne – hłownje jako talisman pře złe duchi, ale tež jako symbol wulwy a tuž płódnosće. Čehodla su křižerske graty z nimi wupyšene, njeje so dotal wuslědźiło – štož bě mi z přičinu, so fenomenej we wobłuku swojeje promocije wědomostnje wěnować.

„Sym wjesny hólc a tajki wostanu!“ To su słowa muža, nowinarja, kotryž je wčera swoje 85ćiny swjećił. A najebać bohate žiwjenske a powołanske nazhonjenja poprawneho wuměnkarja móža so čitarjo dale wo přinoškach w Nowym Casniku wjeselić, za kotrež je so Horst Adam pjera jimał. Temy dyrbja so jemu lubić, zo by so z nimi zaběrał. „Tajkich wšak na swojej lisćinje hišće dosć je“, jubilar přeradźi.