Dakotajo běhaja kokoše po dworje, ale jenož na wěsty čas, wšako su jenož wotnajate. Na te wašnje móža zajimcy wuspytać, hač chcedźa na přeco kokoše plahować. Pěstowarske dźěći pak móža dožiwić, zwotkel jejka poprawom přińdu. Tajki žiwy wučbny material přenaja pjeriznar w porynsko-pfalcowskim Neuhofenje. Tež starownja je sej pola njeho hižo kokoše na čas wotnajała, dokelž dopominaja wone mnohich jeje wobydlerjow na čas­ dźěćatstwa na wsy.

Kašć w jězoru podnurił je nurjer w bay­erskim Schwandorfje. Dalši je kašć připadnje na dnje jězora wuhladał, na čož informowaše policiju. Nurjerjo Schwandorfskeje wodoweje straže wšak nama­kachu w kašću kamjenje. W kruhach nurjerjow je z wašnjom někajke wěcy na dnje schować, zo bychu nurjenski sport trochu zajimawši sčinili.

Za nju kaž za cyłu Andrickec/Hantušec wulku swójbu bě to njezapomnity wu­znamny podawk, jako wozjewichu swjatkownu póndźelu 2011 w Drježdźanach zbóžnoprajenje kapłana Alojsa Andrickeho, kiž bě 1943 w koncentraciskim lěhwje Dauchau jako martrar wěry zemrěł. Lětdźesatki bě Radworčanka Marta Hantušowa jako najmłódša sotra zbóžnoprajeneho zawostajene dopomnjenki na njeho swěrnje chowała. Nětko je wona 25. awgusta we wysokej žohnowanej starobje na prawdu Božu wotešła.

Narodźiła bě so 9. julija 1922 w Ra­dworju jako šeste dźěćo swójby kantora a nawody wjesneje šule Jana Andrickeho. Rady dopominaše so na wjesołe a zbožowne dźěćatstwo a na to, kak so bratr Alojs z njej hrajkaše a zaběraše. Marta Andrickec wopyta Budyski katolski gymnazij, je pozdźišo w Drježdźanach hač do lěta 1944 pedagogiku studowała a po tym w Rudnych horinach lěto wučeriła. Přez zbožowny připad njedojědźe sej 13. februara 1945 do Drježdźan, kotrež so po mócnym bombardowanju palachu.