Tilich: Wažni mostytwarcy

štwórtk, 12. meje 2016 spisane wot:

Němsko-pólske žurnalistiske myto Tadeusza Mazowieckeho spožčili

Lipsk (SN). We wobłuku swjedźenskeho zarjadowanja mjeztym 9. němsko-pólskich medijowych dnjow su wčera w Lipsku­ lětuše němsko-pólske Myto Ta­deusza Mazowieckeho spožčili.

Prěnje městno w kategoriji ćišćanych medijow wobsadźi Emilia Smechowski za přinošk „Sym něchtó, kotrehož nje­widźiš“. Wozjewjeny bě wón minjeny kónc tydźenja w nowinje TAZ. Awtorka rysuje w nim problemy pólskeje swójby w Němskej. Smechowski kritizuje, zo staršej swoju pólsku identitu zatajataj a sej wot dźěći žadataj, so w nowej domiznje hišće bóle „němsce“ zadźeržeć, hač Němcy sami.

W kategoriji rozhłós počesćichu žurnalistku Tillu Fuchs za „New York New York abo nowosće ze stareje domizny“. W swojim přinošku zwjazuje wona ćěkanje nana ze Šleskeje po wójnje z aktualnym połoženjom ćěkancow w Europje w dźensnišim času.

Dobyćerjej w kategoriji telewizija „Dźiw přežiwjenja“ staj Marek Tomasz Pawłowski a Małgorzata Walczak. Jeju film powěda wo ćežkim a strašnym ži­wjenju w židowskim geće za čas něm­skeje okupacije.

Titulna strona knihi „Jub die Geige 2“

Basnik a spisowaćel Beno Budar je so sam k sydomdźesaćinam wobdarił, runje­ tak pak tež swojich lubych doma a swěrnych čitarjow. Po 65. narodninach 2011, jako z knihu „Jub die­ Geige“ narodninskich hosći překwapi, činješe wón to nětko­ k 70. narodninam z druhim dźělom knihi samsneho titula.

266 stron wopřijacu brošuru wuda awtor­ w swójskim nakładźe z podpěru Isy Bryccyneje nastupajo wuhotowanje a titulnu stronu kaž tež Jurja Šěraka­ jako lektora. Z basnjemi, powědkami, pře­łožkami basnjow a ze zaso­powědanjom anekdotow a dožiwjenjow za čas wójny wot někotrych Serbow rysuje wón zdobom swoje wobličo, rozmyslowanja a nutřkowne začuća. Z wudaćom je Beno­ Budar wšo to nazběrał a zaso podał, štož je jeho w žiwjenju přewodźało, po­zbudźało, formowało, nutřkownje zesylniło, zradowało, ale tež z nuzy a ze starosćow torhnyło.

Zo njeby wulkan pluwał

srjeda, 11. meje 2016 spisane wot:

Dźiwadło Zhorjelc-Žitawa z prapremjeru inscenacije „Alois Nebel“

K wopytej inscenacije „Alois Nebel“ měł čłowjek z ćahom do Žitawy jěć. Hišće ćahi ze Zhorjelca sem jězdźa. Tomu pak w awta lubowacej Sakskej po wšěm zdaću wěčnje tak njebudźe – potajkim radšo kóždužkuli skićacu so składnosć wužiwać. Kruch je „železniski blues z horow Jesenika“, a jenož hišće nakromne wobchadźenje z tymle něhdy hordym wobchadnym srědkom je jedna z jeho štučkow. Krajinowje snano najrjeńša železniska čara Hornjeje Łužicy pak je hišće z dalšeje přičiny prawy zazběh do dźiwadłoweje inscenacije. Přetož za Hagenwerderom hač do Hirsch­feldy wjedźe wona na tamny bok Nysy. Jako čaru 1875 twarjachu, njemóžachu sej dowumyslić, zo wona po lěće 1945 na něšto kilometrach hranicu do Pólskeje přeprěči a zo je dwórnišćo Wostrowc nadobo we wukraju.

Wo awtoromaj „Aloisa Nebela“

srjeda, 11. meje 2016 spisane wot:

Jaroslav Rudiš drje je tuchwilu najznaćiši a najbóle přełožowany čěski spisowaćel swojeje generacije. Rodźeny 1972 w sewjeročěskim Turnovje studowaše wón zdźěla w Berlinje a je hač do dźensnišeho mjez Čěskej a Němskej po puću. Tež w swojich twórbach zwjazuje wot časa debita „Nebe pod Berlínem“ přeco zaso stawizny wšědneho dnja a historiju wobeju krajow. Tak nawjazuje na 1938 namócnje přetorhnjenu mnohorěčnu literarnu tradiciju Čěskeje a přenjese ju do noweho srjedźoeuropskeho konteksta. Jeho aktualny roman „Národní třída“, kotryž so hłuboko do myslenja strachoćiweho a hněwneho Čecha zanurja, budźi tučasnje wjele kedźbnosće w Němskej. Rudiš je tež jako awtor scenarijow a dramatikar wuspěšny a skutkuje nimo toho hižo wjele lět we wšelakorych hudźbnych projektach.

Wot grafiskeje nowele k filmej

srjeda, 11. meje 2016 spisane wot:

Prěnjotnje wušła je grafiska nowela „Alois Nebel“ jako třidźělny rjad w lětach 2003 do 2005. Lěto pozdźišo wuńdźechu tři jednotliwe zwjazki w zhromadźenych spisach, kotrež zbudźichu wjele kedźbnosće. Přełožili su je lěta 2008 do pólšćiny, 2012 do němčiny a 2013 do francošćiny. Serbski přełožk hišće wusteji, by pak přejomny był. Teksty Rudiša bychu hladajo na młódšich čitarjow serbski knižny poskitk zawěsće wudospołnili.

Lěta 2011 je režiser Tomáš Luňák nowelu „Alois Nebel“ jako animaciski film zwoprawdźił. A tón bě na festiwalach po cyłym swěće jara wuspěšny. 2012 bě nominowany za Oscara w kategoriji „najlěpši cuzorěčny film“ a dósta w samsnym lěće Europske filmowe myto jako najlěpši animaciski pask.

Wuměłstwo we wěžach dožiwili

srjeda, 11. meje 2016 spisane wot:
Claudia Steidte na akordeonje a Artur Malinowski na brači staj jako Duett Vaakkum minjenu sobotu w Röhrscheidtowej bašće w Serbskim ludowym ansamblu publikum ze židowskej a serbskej hudźbu zabawjałoj. Cyłkownje dźewjeć Budyskich wěžow je so na akciji „Pisane wuměłstwo we wěžach“ wobdźěliło. Mysličku za akciju měješe Bosćij Benada z Budyšina. Podpěrowałoj stej jeho mjez druhim NSLDź a SLA. Publikum, mjez nimi tójšto turistow, bě dźakowny. Foto: Carmen Schumann

Jurij Winar

srjeda, 11. meje 2016 spisane wot:
Dźens před 25 lětami zemrě zasłužbny dirigent, komponist, spisowaćel, lawreat Narodneho myta NDR a Myta Ćišinskeho Jurij Winar. Wón bě so 20. nowembra 1909 w Radworju swójbje žiwnosćerja a listonoša narodźił. Po studiju pedagogiki a hudźby w Drježdźanach sta so z wučerjom, kotrehož nacije 1934 z Łužicy wuhnachu. Po wójnje dirigowaše wón Ra­dworsku Meju, tak tež jeje historiski koncert ze sowjetskimi oficěrami 12. awgusta 1945 w Budyskim dźiwadle, a serbski wučerski chór. 1952 załoži Serbski ludowy ansambl a bě hač do lěta 1960 jeho prěni intendant. Po tym nawjedowaše Budysku­ hudźbnu šulu, kotraž wutwori wotnožku w Chrósćicach. Winar skomponowa hudźbu za mnohe masowe, žortne a dźěćace spěwy, kaž „Naša chorhoj“, ale tež hudźbu za filmy DEFY ze serbskej tematiku.­ W LND wuńdźechu z jeho pjera knihi kaž „Farar a Mathilda“, „Šerjenja a błudnički“, „Hrěšna wjes“, „Kisy kał a w mlóce jahł’“. Wón zestaja na 20 spěw­nikow, kaž „Młoda garda smy našeho ludu“­, „Naš spěw“, „Z młodej mocu“, „Wjasele­ spěwajmy“. Manfred Laduš

Filip Jakubaš

wutora, 10. meje 2016 spisane wot:
9. meje 1966 zemrě w Šěrachowje wučer, słownikar a Sokoł Filip Jakubaš, młódši bratr fararja dr. dr. Józefa Jakubaša. 27. apryla 1895 w Bójswecach rodźeny Filip sta so po wuchodźenju Tachantskeje šule a Katolskeho wučerskeho seminara w Budyšinje wučer na wjacorych městnach, najdlěje wot 1919 do 1933 w Njebjelčicach. Tam załoži 16. měrca 1924 sobu jednotu Serbskeho Sokoła a bu jeje starosta. 1930 wuzwolichu jeho za župana noweje sokołskeje župy „Ćišinski“, do kotrejež słušeše sydom jednotow z katolskich stron. Antifa­šistiskeho wustupowanja dla bu Jakubaš hižo 1933 ze Serbow wupokazany. Wučerješe w Häslichu, Šěrachowje a Schmie­debergu. Za čas Druheje swětoweje wójny bě wojak. 1945 a 1946 měješe wučerske městno w Budestecach, 1. septembra 1947 powołachu jeho na Serbski gymnazij w čěskich Warnoćicach. W lětach 1951 do 1960 bě wědomostny sobudźěłaćer Instituta za serbski­ ludospyt. Tam dźěłaše na wulkim Hornjoserbsko-němskim słowniku, kotryž je 1954 wušoł. Tónle słownik bě wjele lět njeparujomna pomoc w kubłanišćach a institucijach. Mikławš Krawc

Hudźbne dny zakónčene

póndźela, 09. meje 2016 spisane wot:

Wojerecy (DGe/SN). Je to fenomen: Kóžde lěto znowa nawróćeja so bywši sobuskutkowacy k swojemu orchestrej – tam dźě su woni hudźbnje zakorjenjeni a wuhotuja ze Sinfoniskim orchestrom Wojerecy tradicionalny zakónčacy koncert Wojerowskich hudźbnych dnjow. Kotre druhe město tuteje wulkosće skići telko lětdźesatkow trajaceje žiweje hudźbneje tradicije?

Serbja a politika

póndźela, 09. meje 2016 spisane wot:

Budyšin (SN). Mjeńšinowej politice w bywšej NDR wěnuje so nowa publikacija, kotraž je dźensa w Ludowym nakładnistwje Domowina wušła. Sobudźěłaćer Choćebuskeje wotnožki Serbskeho instituta dr. Pětš Šurman je w njej najwažniše žórła prěnich 20 lět po Druhej swětowej wójnje zezběrał a wudał, swědčo tak wo nadawkach, wuwiću a fungowanju statneje mjeńšinoweje politiki napřećo Serbam a jich narodnostnym zajimam. Knižna premjera budźe štwórtk, 12. meje, w Smolerjec kniharni.

nowostki LND