Wojerecy (KD/SN). Z njedźelnej matineju na Wojerowskim hrodźe je tamniše wuměłstwowe towarstwo na lětuše 100. posmjertne narodniny Jurja Brězana spominało. Dźiwadźelnik Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła Rainer Gruß čitaše před tójšto zajimcami z Brězanoweje nowele „Der alte Mann und das enge­ Weite“.

Spisowaćel powěda w literarnej twórbje wo swojim žiwjenju we łužiskej domiznje a w Hornim Hajnku. Na zakładźe dokładnje wobkedźbowaneho wuwića jednotliwych rostlin na zahrodźe wokoło swojeho domskeho a we wobdawacej přirodźe rozmysluje Brězan žortnje a tola chutnje wo zhromadnym žiwjenju ludow, tež serbskeho a němskeho. Wone měli „zhromadnje a do so rosć“, bě Jurij Brězan pisał. Rainer Gruß čitaše tohorunja wo tym, kak so Brězan před nowej „lodowej dobu“ strachowaše. Z tym měnješe wón zymnu atmosferu w towaršnosći, kotraž je překisana wot so rozpřestrěwaceje hońtwy za pjenjezami. Dale rozmysluje Brězan w noweli wo smjerći a wopisuje w njej swój wosobinski recept za wšědne žiwjenje, mjenujcy tón, zo „maja so wjesela wšědneho žiwjenja na pólnej mjezy zezběrać“.

Prěnja serbska inscenacija hrajneje doby

póndźela, 17. oktobera 2016 spisane wot:
Budyšin (RŠ/SN). Po předstajenju dźiwadłoweje hry „Do dźěła zdar!“ zańdźenu hrajnu dobu w Delnjej Łužicy, měješe wona minjenu sobotu swoju hornjoserbsku premjeru w Budyskim Dźiwadle na hrodźe. Zastupjerka intendanta za serbske dźiwadło Madlenka Šołćic witaše publikum nimale wupředateho předstajenja. Kriminalna komedija je z pjera Drježdźanskeho kabaretista a spisowaćela Guntera Antraka. Do wuběrneje a jadriweje serbšćiny je ju přełožiła Měrana Cušcyna. Mandźelskaj Werner (Torsten Schlosser) a Konstanca (Andreja Rjedźic-Bulankowa j.h.) dataj přihladowarjow do swójskeho partnerstwa hladać, kiž je poćežowane z wysokej karjeru žony a bjezdźěłnosću muža. Poněčim staj wobaj do kriminelnych počinkow zašmjatanaj. Staja so prašenje: što zamóža pjenjezy z čłowjeka činić. A tak njepokaza hra jenož napjatosće, njerjanosće a hłubiny čłowjeskich poćahow, ale wona wotkrywa powšitkowne problemy našeje dźensnišeje towaršnosće.

Nowy program SLA wulki wuspěch

póndźela, 17. oktobera 2016 spisane wot:

Po wuspěšnym prapremjernym předstajenju noweho programa Serbskeho ludoweho ansambla „Moja reja!“ minjeny pjatk wječor w dźiwadle Piccolo w Choćebuzu wotmě so wčera popoł-dnju dalše na swójskej Budyskej žurli.

Puć njeje tajki wopačny

póndźela, 17. oktobera 2016 spisane wot:
Serbski ludowy ansambl je pjatk w Choćebuzu prěni raz swoju folklornu galu „Moja reja!“ pokazał. Kaž wjacore medije informuja, je publikum premjeru kaž tež předstajenje wčera w Budyšinje jara pozitiwnje přijimał. Sam njemóžach so druhich terminow dla na předstajenjomaj wobdźělić, škoda. Sym pak sej hižo sobotu nawječor rozprawjeć dał, kak je w Choćebuzu było. Rozmołwy z na kulturje zajimowanymi Serbami su moju wćipnosć na program hakle prawje zbudźili, předewšěm dokelž tež słyšach, zo so akterojo na jewišću při tym jara derje čuja. Jenički špak wšak je, kaž móžachmy w rozmołwje z choreo­grafom Jurajom Kubánku w SN čitać, zo je tak mało rejwanskich porow na jewišću. Při­wšěm je so SLA a jeho jednaćelce Dianje Wagnerec poradźiło, z toho, štož maja, něšto dobre zeskutkownić. Puć wróćo k folklorje, ke korjenjam, snano njeje tajki wopačny. Janek Wowčer

Jan Gólč

póndźela, 17. oktobera 2016 spisane wot:
16. oktobra 1916 je swěrny Maćicar, spisowaćel, redaktor tydźenika Pomhaj Bóh a Rakečanski farar Jan Gólč w ródnej wsy zemrěł. Wón narodźi so 4. meje 1864 swójbje Rakečanskeho fararja Juliusa Hermana Gólča. Na Budyskim gymnaziju běše­ Jan Gólč aktiwny čłon serbskeho towarstwa gymnaziastow a jako student teologije w Lipsku tamnišeho łužiskeho prědarskeho towarstwa a starši jeho serbskeho wotdźěla Sorabicum. Po studiju bě pomocny farar w Bukecach a Budestecach. Woženi so 1. oktobra 1890 z Amaliju Křižankec z Rašowa a bě wot samsneho lěta hač do 1902 z duchownym w Budyšinku. 26. oktobra 1902 přewza wón wot nana Rakečansku wosadu, w kotrejž skutkowaše hač do smjerće. Wón rěčeše a pisaše dobru běžnu serbšćinu a z jeho pjera je tójšto stawizniskich, literarnych a nabožinskich přinoškow za časopisy Łužiski Serb, Łužica a Pomhaj Bóh, kotrehož redaktor na štwórć lětstotka bě. 1900 wuńdźe jeho jara woblubowana kniha „Slubjeny kraj“. Wot lěta 1903 bě předsyda Serbskeho ewangelsko-lutherskeho knihow­neho towarstwa. Manfred Laduš

Chróšćan Šulerjo

nowostki LND