Budyšin. W zašłych dnjach přebywachu studenća z uniwersity w Regensburgu zhromadnje ze swojimaj profesoromaj we Łužicy, zo bychu so na městnje wo aktualnym połoženju Serbow informowali. Studentki a studenća slawistiki, wučerstwa a wuchodoeuropskich wědomosćow zajimowachu so mjez druhim za aktualne rěčespytne projekty, prašenja dwurěčneho kubłanja a rěčneje politiki kaž tež za serbske medije.
Prof. Björn Hansen, slawist a rěčespytnik, kaž tež prof. Rupert Hochholzer, germanist a fachowc na polu wjacerěčnosće, běštaj studentam na uniwersiće hižo w čitanjach a seminarach zymskeho semestra Serbow a serbske temy předstajili a jim konkretne slědźerske nadawki za ekskursiju do Łužicy dałoj.
Pod nadpismom „Lećmy z časom“ podawa nowy šefredaktor Serbskich Nowin Marcel Brauman w zawodnym komentarje swój wid na serbske nowinarstwo. Při tym skedźbnja na swoje korjenje a na trěbnu transformaciju, zo by wone načasnym narokam wotpowědowało. Nimo toho wuzběhuje, zo słuži njewotwisny wječornik „přichodej serbskeho luda“.
Na titulu nańdźemy foto Wochožanskeje jamy Jürgena Maćija. W Budyšinje bydlacy fotografikar swjeći w februarje 70. narodniny. Při tej składnosći zhladuje lawreat Hornjołužiskeho wuměłskeho myta we wobšěrnym interviewje na swoje lětdźesatki trajace skutkowanje na polu fotografije, rozprawja wo temach, kotrež jeho jako fotografa zajimuja, wo trajnych fotach, wo skutkowanju jako wudawaćel kaž tež wo aktualnych planach a projektach. Při tym konstatuje, zo je „sej serbski swět přez fotografiju wotkrył“.
Jolka spočatk noweho lěta je w Ruskej a dalšich wuchodnych krajach jedyn z najwoblubowanišich swjedźenjow. Byrnjež w Němskej skerje mało znaty był, proša zarjadowarjo „serbskeje jolki“ kóždolětnje na zabawny wječork do Brězanec bróžnje w Nuknicy. Po dwěmaj lětomaj, w kotrymajž móžachu zymski kulturny wjeršk jenož w digitalnym formaće přewjesć, tam lětsa skónčnje zaso hosći witachu. Organizatorojo z Nuknicy, Prawoćic a Kopšina, tak mjenowani „Nu-Pra-Ko“, wupyšichu bróžeń po starodawnym wašnju temje programa wotpowědujo. Lětsa bě hesło „Bermuda – hłódny mužonač a čorna dźěra“. Pódla wulkich plakatow z mórskimi scenarijemi pak sy lětsa tež najšikwańše rekwizity zašłych programow wuhladał. Jolka w Nuknicy wšak swjećeše minjenu sobotu swój 25. jubilej. „To ći sylzy přińdu“, hódnoćeše moderator wječorneho programa, braška Marko Jurk, w swojej zawodnej narěči. Wón so nadměru wjeseleše, zo smědźeše po dwulětnej přestawce zaso live před publikumom stać a na swoje njezaměnjomne wašnje po programje wjesć.
Kóžde lěto wjesele
The Birds’ Wedding Song
Every year the birds‘ wedding brings us joy,
the magpie with the long tail is known to all as the bride.
The bridegroom is happy: the rook in his black feathers.
To all the birds everywhere („here and there“) invitations are given.
From far and wide, today the birds fly to the wedding,
from fields, forests, villages, all hasten here to the wedding.
Lark, jackdaw, partridge assemble here from the field.
Owl, hawk, woodpecker are welcome guests from the forest.
From the village, chicken, duck, and goose also come running.
Sparrow, blackbird, and titmouse happily join in.
All the family of birds, from places familiar and foreign
gladly wish happiness to the bride and groom.
The children gladly watch the wedding banquet.
For it is better that the birds give them something good.
For the gifts they praise the birds‘ wedding and the adventure.
słowa: Helmut Byrgar
melodija: Jurij Winar
přełožk: Joseph Wilson (2009)