Dwurěčne wudaća wosebje prašane byli
Drježdźany (SN/CoR). Jako paradiz lubowarjam hrow a literatury su so kónc tydźenja Drježdźanske wiki prezentowali. Na dwójne wiki „Spielraum“ a „Schriftgut“ je hač do wčerawšeho popołdnja 18 000 ludźi přichwatało. Na hrajnych wikach předstaji 70 wustajerjow cyły spektrum wot deskoweje hry hač k virtual-reality. Mjez 80 wustajerjemi čitanskich wikow bě prěni raz tež Ludowe nakładnistwo Domowina. Wone dźě słuša kruće do nakładnistwoweje krajiny Sakskeje a wustaješe swój knižny program. Wosebje swoje němskorěčne publikacije, kaž knihi wo Serbach, wudaća z rjadu „Die sorbische Bibliothek“, knihi Jurja Brězana, Jurja Kocha a Křesćana Krawca kaž tež wobrazowe zwjazki LND tam poskićeše.
Kulturu awtentisce předstajeja
Slepjanske kantorki 25. narodniny swjećili
Slepo (ML/SN). W běhu štwórć lětstotka su Slepjanske kantorki na nimale 500 wustupach w kraju a we wukraju, tak wjacekróć w Čěskej a Pólskej kaž tež w Parisu, připosłucharjow wokřewili. Wone spěwachu serbske pěsnje swojeje wosady sobu na dalšich 380 swjedźenjach a bohosłužbach. Tak su serbsku kulturu holanskeje kónčiny před dźesaćitysacami ludźi awtentisce a lóštnje předstajili a jim tak jeje bohatosć a pisanosć zbližili.
Smjerdźečenjo a Sprjewjenjo přeswědčili
Worklecy (SN/JaW). Smjerdźečanska rejwanska skupina nima starosće nastupajo dorost. Tole potwjerdźi wčera čłonka folklorneje skupiny Sprjewjan Marija Šimanowa w připowědźi na nazymskim koncerće wobeju ćělesow we Worklecach. „Smjerdźečanska skupina ma tuchwilu wjac hač 90 čłonow. A mjeztym tež hižo dźěći w předšulskej starobje rejuja. Tak derje sej mnohe kulturne cyłki nimaja“, spěwarka Sprjewjana podšmórny. Zo nimaja dorostowe starosće, pokazachu Smjerdźečenjo tež sami. Sčasami bě na rejwanskej płoninje na žurli Worklečanskeho hosćenca „Ke kupowemu hatej“ chětro wusko. To pak njewadźeše, wšako je snano runje tole akteram spodobanje wobradźiło, štož so tež na publikum přenjese. Zapal a wjeselo nad rejwanjom knježeštej cyłe popołdnjo na žurli, za čož so publikum kaž tež rejwarjo na swoje wašnje šefchoreografej Dieterej Wendischej dźakowachu.
Wuwiwa kreatiwitu z wulkim elanom a wjeselom
Wona wuprudźa rozsudźenosć, energiju a přećelnosć. Začuwaš, zo so Annelie Schmuck dźěło w Serbskim ludowym ansamblu lubi. Jeje dźěłowu rumnosć pyša aktualne programowe plakaty kulturneje institucije. „Sym wot lońšeho junija w SLA přistajena, spočatnje jako asistentka, ale wot septembra 2015 jako sobudźěłaćerka za marketing.“
Na powabliwych plakatach ma 30lětna hižo swój idejowy podźěl. Wona widźi ze swojim marketingowym dźěłom wulke móžnosće kreatiwity na dobro zjawneje akceptancy SLA.
Młoda Němka je na wsy pola Weimara wotrostła. Je w tym měsće na Schillerowy gymnazij chodźiła a tam maturowała. Poda so na studij ludowědy, archeologije a pomnikoškita na uniwersiće w Bambergu, kotryž zakónči 2011 jako magister. Na to wobdźěli so dwaj měsacaj na archeologiskich wuhrjebanjach sydlišća z 9./10. lětstotka na egyptowskej kupje Elephantine. Po tym dźěłaše wosom měsacow w Muzeju bayerskich kralow w Hohenschangauwje na polu zjawnostneho dźěła.
Staraja so wo porjadnu drastu
Na wopyće w šwalčerni Serbskeho ludoweho ansambla
Na chódbje před žurlu SLA steja figuriny, zhotowane serbsku narodnu drastu. Tak hnydom wěš, zo stejiš před zachodom tamnišeje šwalčernje. Zastupiwši do njeje wuhladaš dalše warianty narodneje drasty, kotraž wisa na metalowych žerdkach.
Serbja a Sewjeroschleswigčenjo hromadźe warili
Tingleff/Tinglev (haa/SN). Tež, štóž so w Němskej šuli Tingleff njewuznawa, by wčera připołdnju puć do šulskeje kuchnje namakał. Wšako je w pjecy pražaca so kačka tajku dobru, wabjacu wóń wuprudźała. Kačku – samoplahowanu, samozarězanu a -skubanu – běchu Serbja z domizny do Danskeje na zhromadnu warjensku akciju ze Sewjeroschleswigčanami sobu přiwjezli. Jedna to z mnohich akcijow we wobłuku tamnišeho Serbskeho lěta, kotrež bě Serbowka Kristin Heelemanec w zwisku z praktiskim lětom pola němskeje mjeńšiny w Danskej zhromadnje z kulturnym konsulentom Uffe Iwersenom planowała. Byrnjež runje zakónčace dźěło za studij pisała, bě wona wčera tež pódla.
Ćeže pobrachowaceho dorosta dla
Chrósćicy (RS/SN). Starosćiwje je so Serbski muski chór Delany na swojim nazymskim koncerće minjenu njedźelu na Chróšćanskej Krawčikec žurli na zjawnosć wobroćił. „Mamy ćeže pobrachowaceho dorosta dla. Njewěmy, kak dołho móžemy hišće serbsku musku chórowu hudźbu poskićeć. Tohodla pytamy nuznje nowych spěwarjow“, wobkrući předsyda chóra Janek Wowčer po koncerće.
Minjenu njedźelu njepřeswědčichu pak mužojo jeno ze znatymi serbskimi, němskimi, słowakskimi a ruskimi pěsnjemi, ale tež z tej abo tamnej překwapjenku. Tak předstajichu hakle třeći króć na koncerće kěrluš „Strowa sy, Marija“, kotryž bě Jan Pawoł Nagel za muski chór a tenorowe solo wobdźěłał. Na klawěrje přewodźeše muži Budyska pianistka Gina Henčowa, tenorowe solo přewza Janek Wowčer. Dokelž njebě so z mnohich přičin poradźiło mału skupinu chóra zestajeć, su sej „bratra“, spěwnu skupinu Přezpólni, na koncert přeprosyli. Woni zanošowachu pěsnje, kotrež běše Jan Arnošt Smoler zezběrał, a złožowachu so na tajke, kotrež su za kónčiny wokoło Chrósćic a Pančic-Kukowa zapisane.
Rowniske glosy k małemu jubilejej koncertowali
Slepo (JoS/SN). Jako bě so před dźesać lětami z jónkrótneho projekta skupina Rowniske glosy zrodźiła, drje njemóžachu sej jeje čłonki předstajić, zo dźesać lět pozdźišo cyły nazymski koncert wuhotuja. Tón je so minjenu njedźelu w Slepjanskim Serbskim kulturnym centrumje wotměł. Wot wšeho spočatka je Rožamarja Šenkarjowa nawodnica spěwneho ćělesa, wo narodnu drastu jeho čłonkow stara so Elisabeth Heinzowa. Tuchwilu přisłuša Rowniskim glosam dwanaće spěwarkow, najmłódša je 27, najstarša 85 lět.
Prěnja zběrka Fryca Liba wušła
Budyšin (SN). Pod hesłom „Bóśon z Mósta“ je nětko prěnja kniha basnika Fryca Liba w LND wušła. Zběrka wobsahuje 96 basnjow a hrónčkow, mjez nimi tež někotre w němskej rěči. Ilustrowała je ju w Lipsku bydlaca wuměłca Marion Kwicojc, pochadźaca z Bórkowow.
Fryco Libo, kiž bě delnjoserbšćinu wot wowki wuknył, pisa basnje hižo wot młodych lět a bě čłon kruha za młodych awtorow pod nawodom Kita Lorenca.
Dr. Frido Mětšk dwě lubosći měł: šulu a wědomosć
Spěchowanske towarstwo za Serbski muzej Choćebuz bě na wopomnjenske zarjadowanje k česći wuznamneho historikarja, literarneho wědomostnika a wučerja dr. Frida Mětška minjeny pjatk do tamnišeho měšćanskeho muzeja přeprosyło. Zhladujemy lětsa na stote posmjertne narodniny Mětška.
Choćebuz (KF/SN). W lawdaciji spominaše předsydka spěchowanskeho towarstwa muzeja dr. Madlena Norbergowa na dalšeju wuznamneju Serbow Jurja Brězana a Herberta Nowaka, kotrajž byštaj lětsa tohorunja stote narodniny swjećiłoj. Wo přećelstwje jeje nana z Mětškom wona praješe: „Wonaj staj na polu serbskeje rěče dźěłałoj hromadźe. Přeco, hdyž chcyše Frido Mětšk něšto wo Delnjej Łužicy wědźeć, bě naš nan pomhał. Sym Frida Mětška hišće wosobinsce zeznała, a moja sotra Wanda přebywaše tam tež někotre razy w prózdninach. Dźensa so zwiski dale wjedu: Mój bratr Mato je přećel Jura, syna Frida Mětška.“
