Shelley Spencer – komponistka ze serbskimi korjenjemi w Awstralskej

Před měsacami bě sej młoda Awstralčanka Shelley Spencer druhe a třeće městno na mjezynarodnym kompozitoriskim wubědźowanju w Awstralskej zawěsćiła, a to před hudźbutwórcami z Ameriki, Awstralskeje, Wulkeje Britaniskeje a Nowoseelandskeje. Wobdźělnicy móžachu mjez štyrjomi žanrami wolić: Běchu to balada, cyrkwinska hudźba, pochod abo techniska twórba za brassband (dujersku kapału).

Korlu Awgusta Kocora sej spřistupniła

Shelley jako ewangelska wěriwa žona předstaja w swojej techniskej twórbje žiwjenje krala Saula. Z njej zdoby sej druhe městno z Robertom Simsom, bywšim trompetarjom Melbournskeho sinfoniskeho orchestra. Třeće městno zaruči sej Shelley ze swojej cyrkwinskej twórbu „A Wendish Prayer“. Zakład bě jej mo­dlitwa, kotruž modlachu so serbscy wupućowarjo, prjedy hač Němsku do směra na Awstralsku wopušćichu: „Božo, daj, zo docpějemy před wšěmi strachami zachowani brjohi našej’ nadźije!“ – „God grant that we, protected from all dangers, reach the shores of our hope.“

Z wustajeńcu SORBIAN STREET STYLE a dalšimi prezentacijemi tematizuje Serbski muzej Budyšin narodnu drastu a modu.

W Budyskim Serbskim muzeju intensiwniša zaběra z narodnej a tohorunja modernej drastu tuchwilu wulki wothłós žněje. Wustajeńca „SORBIAN STREET STYLE“ němskich, serbskich kaž dalšich zajimcow přiwabja. Z wulkim wuspěchom přewjedźechu tam njedźelu, 12. januara, swójbne popołdnjo, na kotrymž poskićachu nimo wodźenjow po wustajeńcy w serbskej a němskej rěči tež historisku drastowu pokazku kaž toho­runja prezentaciju łužiskeje a serbskeje mody něhdy a dźensa.

Systematisce na wšě lětdźesatki wuwića po Druhej swětowej wójnje złožowaše so dohlad do wašnja drasćenja žonow a holičow. Nimale kóžda z lětnych dekadow měješe swoje wosebite kajkosće.

Najstarše serbske spěwne towarstwo wobsteji 125 lět

Najstarši hišće wobstejacy serbski spěwny cyłk, Radworski chór Meja, swjeći lětsa 125. narodniny. Wučer, hudźbnik a spisowaćel-fejetonist Jurij Słodeńk załoži ćěleso 18. januara 1895 jako towarstwo a sta so z jeho prěnim dirigentom, prěni předsyda bu ratar a předsyda gmejny Jan Hantuš.

Kak jara sej dźensniši čłonojo załožićela česća, wo tym swědči po nim pomjenowany towarstwowy a zdobom probowa rumnosć w něhdyšej Radworskej filiali lutowarnje runje tak kaž zaplećenje jeho sadźbow do programow chóra. A samozrozumliwje bě Słodeńk tež na swjedźenskim koncerće spočatk toho lěta stajnje prezentny, hač na po blidach rozdźělenych portretowych fotach abo w słowach dźensnišeje předsydki spěwneho cyłka Angeliki Häneltoweje.

Slědy wosom dirigentow

Towarstwo Kólesko zachowuje w Slepjanskej wosadźe wědu za přichod

Jara swjedźensce skutkuje narodna drasta za swjatkownu njedźelu Slepjanskeje wosady. Čorne płatowe suknje, wołmjane suknje a běłe rubiška su markantne za nju. Runje tajku narodnu drastu woblečene spěwachu žony towarstwa Kólesko loni swjatki njedźelu w Slepjanskej cyrkwi. Je to jedna z wjac hač dwaceći 20 wšelakich wariantow cyrkwinskeje drasty w kónčinje. „Žadyn druhi wobłuk w Slepjanskej kónčnje njeje tak mnohotny kaž cyrkwinska a žarowanska narodna drasta. Žony su je z wulkej prócu hladali a zachowali. Kemši su so stajnje wupikali“, powěda Elvira Rathner,­ sobuzałožerka Kóleska. „Hač do lěta 1945 běchu žony hišće prawi­dłownje w narodnej drasće chodźili.“