W Němskim muzeju danskeho Sønderborga su sobotu we wobłuku „serbskeho lěta“ Zwjazka Němskich Sewjeroschleswigčanow (BDN) wustajeńcu „Serbja – mały lud, bohata kultura“ wotewrěli. Direktorka Budyskeho Serbskeho muzeja Christina Boguszowa­ rozłožuje tule eksponaty předsydce kulturneho wuběrka BDN Marion Petersen a nawodźe tamnišeho muzeja Hauke Grella (wotl.). Foto: Sara Wasmund

Njeposrědni łužiskoserbski swět je wjetši, hač sej to myslimy. Mamy w nim kónčiny, na kotrež smy pozabyli abo kotrež so nam za žiwe Serbstwo hižo wažne dosć być njezdadźa. Druhdy pak dosaha jenož drobnuški mozaikny kamušk – a hižo pokazuje so zapróšeny wobraz w najrjeńšich barbach. Tak bě tomu tež zańdźeny pjatk w Biskopicach. Wustajeńca dźěłow šěsć serbskich wuměłčow w tamnišej radnicy a galeriji swědči wo swětej wotewrjenym tworjenju. Zdobom wožiwja so historiske, lětstotki ze serbskimi stawiznami zwjazane pomnjeće města, kotrež twori wrota do Hornjeje Łužicy. Prašam so tuž, w kotrej měrje zapřijimamy nakromne kónčiny serbskeho sydlenskeho ruma do swo­jeho myslenja? Tež hdyž w tamnišej kónčinje serbska rěč hižo žiwa njeje, to njerěka, zo hižo k nam njesłuša. Korjenje Serbstwa tež tam su a dyrbjeli so dale wotkrywać. Milenka Rječcyna