Z lubosću a wulkej prócu wija čłonki towarstwa wjesnych žonow pletwy hałžkow, pyšene z pisanymi kwětkami a zelemi, za lětuši Budyski staroměšćanski festiwal. Žony maja rozwalinu mnišeje cyrkwje wuhotować. Wotwažuja tuž, kelko metrow girlandy je trěbnych, a dojednaja so skónčnje na to dwě pjećmetrowskej a jednu dźesaćmetrowsku nawić. Hałžki za to maja ze swójskich zahrodow. A tak pletu meter wob meter najwšelakoriše družiny hałžkow a debja je přidatnje z pisanymi kćenjemi kwětkow. Kajke to sprócniwe dźěło, kotrež wone čestnohamtsce wukonjeja a tak město Budyšin podpěruja. Tak wobkruća mi to předsydka towarstwa wjesnych žonow wokoło sprjewineho města Hella Helm z Jitka.
Sernjany swjeća lětsa 600. róčnicu prěnjeho pisomneho naspomnjenja. Rodźeny Sernjančan a dobry znajer stawiznow delanskich wsow Pawoł Rota je někotre stawizniske zajimawostki wo wsy zestajał, kotrež čitarjam Serbskich Nowin we wjacorych dźělach spřistupnjamy:
Sernjanske nowe kehelnišćo
Něhdźe w lěće 1956 bě wjesna starša generacija tehdy aktiwnje dźěłacu młodźinu pospochi namołwjała, zo by tola wožiwiła staru wjesnu sportowu tradiciju – kehelekulenje. Tele nastajne borkanje a storkanje měješe wuspěch. Młodostni rozsudźichu pak so za masiwne kehelnišćo, kotrež wšitke wjedra a předewšěm kruty zmjerzk wudźerži.
Sylne hałzy jabłučiny su tak nachilene, zo maš na tymle ćopłym dnju w awgusće pod nimi spomóžny chłódk. Łopjena strowja će w strowej zelenej barbje, mjez nimi wuhladaš hižo wulke płody, byrnjež tam lětsa žane bohate žně njewočakowali. Móhła-li tale jabłučina na Zobic zahrodźe w Bukecach rěčeć, by wona zawěsće wjele rozprawjeć měła. Na přikład wo poměrje Bukečanow k serbstwu w powšitkownym a wo prócowanjach Zobic swójby za serbskosć w konkretnym zmysle.
„Znowazjednoćenje Němskeje – són a woprawdźitosć“ rěka kapsna kniha z pjera Waltera Leonharda. Rodźeny Durinčan je 40 lět we Wětrowskej šamotowni dźěłał. Serbske Nowiny wozjewjeja jeho trochu wudospołnjene, wot Arnda Zoby a Friedharda Krawca z přećelnej dowolnosću nakładnistwa DeBehr zeserbšćene dopomnjenki.
Wopřijeće „wěstota“ hraješe – snano njewědomje – přesahowacu rólu. Dźěše wo socialnu wěstotu, tajku dźěłoweho městna, wo měr atd. Mjez ludźimi bě so měnjenje šěriło, zo sy z měsačnje tysac hriwnami (DM) bjezdźěłnostneho pjenjeza lěpje žiwy hač z tysac wuchodnymi hriwnami za wšědne ćežke dźěło.
Dźěćacy reporterojo Radworskeje wyšeje šule mějachu njedawno we wobłuku dnja serbskeje rěče we Wodowych Hendrichecach přiležnosć, swójsku nowinu wuhotować. Hač běchu to fotografija, interview, wobkedźbowanja abo naprašowanja – tu je wuslědk młodych žurnalistow.
Šulerjo su we Wodowych Hendrichecach zhromadnje cocktaile měšeli. Sarah Tietz a Wito Wawrik staj jich při tym wobkedźbowałoj a recept wučušliłoj:
Sarah a Wito přejetaj tuž wšitkim „słódkim kóčkam“ (Naschkatzen): Dajće sej zesłodźeć!D ypkownje 1. apryla šwiknychmoj so na koleso
a podachmoj so do směra na Čěsku. Tamniša lochka hórska krajina bě nam sćoplenje za wulke předewzaće. Při Děčínskim Sněžniku prěni raz pytnychmoj, zo njebudźe z ćežkim kolesom runje lochko wulke hory přeprěčić. Přez Čěsku jěć bě dobry spočatk: rjana krajina a přijomni domoródni. Nimo trójneje pany na kolesu běchmoj poměrnje spěšnje w Awstriskej. Něhdźe 120 kilometrow wob dźeń jědźechmoj.
Prěnje małe přesmyki dyrbjachmoj tam přeprěčić, prjed hač dźěše do słowjenskeho městačka Mojstrana. To bě wuchadźišćo za postup na naju prěni wjeršk Triglav.