Wojerecy (KD/SN). Čerstwa z barbami serbskeje chorhoje – módra, čerwjena a běła – saněrowana fasada, wustojni rjemjeslnicy a tójšto twarskich materialijow wopisuja tuchwilu situaciju w bywšej Wojerowskej wyšej šuli „Na kromje města“ najlěpje. Město Wojerecy jako twarski knjez da kubłanišćo hižo wot februara 2021 wot firmow z regiona na nowu zakładnu šulu „Handrij Zejler“ přetwarić, zdźěli na naprašowanje nowinska rěčnica města Corinna Stumpf. W oktobru 2022 móža potom po wšěm zdaću šulerki a šulerjo, wučerki a wučerjo kaž tež hort stary dom „Při worjole“ wopušćić a do noweho domicila z modernišimi wuměnjenjemi za kubłanje zaćahnyć.

Budyšin (SN). Wosrjedź lěćnych prózdnin překwapja Rěčny centrum WITAJ z nowostku za šulsku potrjebu. Nadźěłana je wučbnica za 6. lětnik pod titulom „Pućowanje po stawiznach 2 – stawizny widźeć, słyšeć, zrozumić“. Kniha je předwidźana za stawiznisku wučbu na wyšich šulach. Je to kniha z nakładnistwa Klett, z kotrymž wjedźe RCW wudaće serbskorěčneje licency rjadu „Zeitreise“ dale. Publikacija, kotrež Ludowe nakładnistwo Domowina wudawa, stej do serbskeje rěče Rejza Šěnowa a Lubina Hajduk-Veljkovićowa přełožiłoj. Nowostku kupić móža sej zajimcy za 21,95 eurow w Budyskej Smolerjec kniharni abo w online-shopje LND pod:

Hrónčko z jasnym nadawkom za Margittu Luttner rěka: „Štož w sebi začuwaš, to dyrbiš činić“

Margitta Luttner słuša k tym čłowjekam w Budyšinje, kotraž je ze swojim angažementom za hudźbu generacije wobwliwowała. Nětko je so wona oficialnje na wuměnk podała. Milenka Rječcyna je so z wuměłskej nawodnicu a zamołwitej za marketing Budyskeje hudźbneje šule kaž tež pedagogowku rozmołwjała.

Kotry je tuchwilu puć, po kotrymž so zajimcy na Budysku hudźbnu šulu dósta­waja?

M. Luttner: Wabimy w medijach a našich internetnych stronach za poskitki. Starši pytaja za wukubłanskimi pućemi za swoje dźěći a namakaja tak tež naše. Woni chcedźa swojim dźěćom něšto zmysłapołne poskićić. Mamy pak tež partnerow, předewšěm pěstowarnje, zakładne šule, ale tež gymnazije, hdźež so předstajimy a dźěći a młodostnych hudźbnje kubłujemy. Tajki poskitk mamy mjez druhim na Budyskim Serbskim gymnaziju. Při wšěm dyrbju rjec: tež hdyž šulerjo spěšnje započinaja po swojich předstawach hudźbnje skutkować – rozsudny faktor su stajnje starši.

Něšto měć za cool rěka, zo maš něšto štož widźiš, čuchaš, słodźiš, słyšiš abo čehož so dótkaš – cyle po swojich zmysłach – za ­dobre. Tuž je přewšo zwjeselace, zo maja wobdźělnicy rěčneho lěhwa Serbskeho ­šulskeho towarstwa swój přebytk we Wodowych Hendrichecach za cool. A to, byrnjež mnozy z nich tam hižo wospjet přebywali a na te wašnje poskitki, kotrež SŠT do wšědneho programa zapřija, hižo znali. We wšěch tych lětach, w kotrychž sym wo lěhwje za SN dotal rozprawjała, njejsym ani jónu dožiwiła, zo by mi dźěćo abo młodostny rjekł/o, zo je přebytk wostudły. Cyle nawopak. Městna su kóžde lěto ­znowa spěšnje wuknihowane a „w Seife je rjenje“. Tež lětsa so skupiny mjez sobu ­wubědźuja a to duchownje a ćělnje, wužiwajo wšitke swoje zmysły. Najrjeńšo při­wšěm je, zo začuwa wopytowar młodeje bobrije, dźěći a kubłarjow, wulku mjez­sobnu zhromadnosć. A to, tak móžu rjec, mějach wšitke lěta a tež lětsa zaso za woprawdźe cool. Milenka Rječcyna