Mejski nałožk swěru haja
Na mnohich wsach Hornjeje a srjedźneje Łužicy mejske pory lěta 2016 hižo postajene
Tak kaž je hižo wjele lětdźesatkow z tradiciju, tež lětsa znowa na mnohich wsach we Łužicy swěru nałožk mejemjetanja haja, znajmjeńša tam, hdźež su młodostni mejski štom tež porjadnje stražowali a njejsu sej jón podrězać dali. Hač w Pančicach-Kukowje, Radworju, Ćisku abo Blunju – wšudźe zwjazuja nałožk tež ze serbskej narodnej drastu. Wosebje zwjesela, zo maja w Blunju zaso dosć młodostnych, kotřiž nałožk – a za njón so holcy cyle samozrozumliwje serbsku narodnu drastu Wojerowskeje kónčiny woblěkaja – we wsy pěstuja. Hišće před něšto lětami běchu tam krótku přestawku zapołožić dyrbjeli, dokelž njebě dosć młodźiny.
Dale zwjesela, z kotrej samozrozumliwosću hižo ći najmjeńši nałožk haja a z kajkej wobstajnosću to činja. Tež w pěstowarnjach słuša tale mejska tradicija kruće do kóždolětneje terminoweje protyčki zarjadowanjow. A to je prawje tak!
W Stróži a Lemišowje prócuja so dale wo serbskosć
Wuwiće lubi změnu na dobro wobydlerjow a hajenja tradicijow
Stróža a Lemišow, dwě wsy na kromje Budyskeho wokrjesa, tworještej hač do połstatych lět zašłeho lětstotka zhromadnu gmejnu ze Zuborničku. Po wosadźe pak běštej a stej dale dźělenej: Stróža přisłuša Bartskej, Lemišow Hućinjanskej ewangelskej wosadźe. Chodźachu dźě Lemišowscy šulerjo do lěta 1951 do Hućinjanskeje, Stróžanscy pak do šule w Stróži.
Stróža je w dokumentach prěni króć lěta 1331 naspomnjena, 1419 jako Wartau abo Strölau, 1719 jako Strotźa. Lemišow je prěni raz naspomnjeny wokoło 1400, w lěće 1545 jako Lemeschaw a 1800 jako Lemischow.
Dźensa ležitej wsy w biosferowym rezerwaće Hornjołužiska hola a haty. Po Lemišowje a Stróži njewjedźe jeno Serbska kolesowarska šćežka, ale tež Worjołowa a Žabjaca.
Hdyž Dynamo hraje, je swjaty dźeń
Poprawom je wšitko rozsudźene. Prěnje koparske mustwo Dynama Drježdźany postupi do 2. zwjazkoweje ligi. Hižo srjedź apryla su chowancy trenarja Uwe Neuhausa swój wulki zaměr docpěli. Minjene, poslednje hry mějachu tuž jenož hišće kosmetiski charakter. A tola sedźi tež jutře, při poslednjej partiji sezony 3. ligi, w Pančicach-Kukowje Monika Ryćerjowa w 13.45 hodź. doma před telewizorom a hru čorno-žołtych z wulkim zajimom sćěhuje. Najskerje njeje wona jenož jedyn z najwjetšich serbskich fanow mustwa, ale z 80 lětami snano tež sobu najstarši. A na jednej z lětušich hrow Dynama měješe wona cyle wosebite dožiwjenje.
Wulět do łužiskeho Hornjeho kraja
Po kraju po puću
Dźensa chcemy so ze swojej wuprawu podać do krajiny Hornjeje Łužicy z němskim mjenom Oberland. Pohibujemy so potajkim zwonka historiskich mjezow Serbow, ale tež tam storčimy na serbske slědy.
Wopušćimy Budyšin po Nowosólskej dróze, to rěka po B 96 do južneho směra. Jědźemy přez Bělšecy (Ebendörfel), Budestecy (Großpostwitz), Jiłocy (Eulowitz) a WWbohow (Halbendorf i. G.). Wbohow je poslednja historisce serbska wjes. Nětko dróha chětro stupa. Z lěweho boka strowi nas Běłobóh, derje spóznajomny na jeho běle so swěćacej wěži. Dźensa na njón njechamy, ale budźemy so potom hišće na njón dopominać. Dosćehnjemy znatu WWjerbježansku horu (Wurbiser Berg) z jeje strašnej S-křiwicu. Na wyšinje, hdźež so lěs kónči, mamy při jasnym wjedrje rjany wuhlad na sewjeročěske a Žitawske horiny. Přichodna wjes je Wopaka (Oppach), a tu chcemy chwilku pozastać.
