Z Ruskej nutřkownje zwjazany

pjatk, 18. měrca 2016 spisane wot:

Bena Budarja zeznach před něhdźe 20 lětami w Budyšinje. Srjedź 1990tych lět přijědźech z Moskwy na ferialny kurs. Na literarnym wječorku słyšach prěni króć Bena swójske basnje přednošować. Ale tehdy smój so po zdaću hižo znałoj: Znajmjeńša so dopominam, kak bě před Serbskim institutom ke mni stupił – kaž­ bychmoj hižo lěta spřećelenaj byłoj – a mi w bjezporočnej rušćinje prajił: „Jeli­ ­něšto­ trjebaš ...“

Njewěm, hdy so rozsudźich, tež Benowe basnje do rušćiny přełožić.­ Wosebje je so mi lubił tekst Wšelacy su w našim ludźe, kotrehož přełožk pozdźišo něštokróć w rjanym Budyšinje a w Moskwje přednjesech. Dokelž słušeja serbske basnje přeco k „poeziji małeje komorki“, klinčeše mój „ruski Budar“ dotal jenož ertnje.

Tohorunja­ „w kašćiku“ leži mój přełožk jednoho – wězo toho „ruskeho“ – kapitla jara wuspěšneje Benoweje­ knihi „Tež ja mějach­ zbožo“ wo wosudach serbskich wojakow. Nadźijomnje budu přełožki­ tychle a dalšich tekstow Bena Budarja w Ruskej wozjewjene, z kotrejž je jubilar nutřkownje zwjazany.

Wutrobne zbožopřeća ke kulojtym narodninam,­ kotrež njech su započatk noweje žiwjenskeje fazy!

Počesćeny

pjatk, 18. měrca 2016 spisane wot:
Wutrobnje gratuluju wuběrnemu serbskemu spisowaćelej-basnikej Benej Budarjej k jubilejnym narodninam! Wy sće hordosć a sława serbskeje literatury! Runje­ tak gratulujemy Wam k mjezynarodnemu wuznamjenjenju na Ukrainje. Sće so stał z lawreatom Mjezynarodneho literarneho myta Nikolaja Gogola „Triumf“ za wusahowace literarne skutkowanje. Rozsud bu hižo přiwzaty. Sergej Dzjuba, Ukraina

Woblubowany basnik ludu

pjatk, 18. měrca 2016 spisane wot:
Beno Budar, luby čłowjek, wjesoły bas­nik a čućiwy spisowaćel, swjeći 70 lět zbožowneho a dźěłapołneho žiwjenja!­ Basnik je mjez ludźimi wob­lu­bowany, kaž snano lědma štó. Dopo­mi­nam so, kak su so mje Warnočanske Serbowki­ přeco prašeli, hač přińdźe na swje­dźeń do Warnoćic tón Beno z wjesołymaj wočomaj. Nó haj, tež jeho literarna bróžnja so hosćom lubi. Wulke wjeselo mi přeco wobradźa, hdyž jeho basnje přełožuju a hdyž móžu je z nim zhromadnje přednjesć. Ja kaž tež druzy přirunuja jeho poeziju z našim Jiříjom Žáčekom. To je wulka česć za kóždeho basnika. Zwjazk z dopomnjenkami Serbow a Serbowkow za čas Druheje swětoweje wójny je w Čěskej snano najpožadaniši a najbóle čitany. To je jeho wulka zasłužba, zo je na te wašnje­ wobchował wažny dźěl dopomnjeća serbskeho ludu na swoje stawizny. Mały wuběr z tuteju knihow zbudźi mjez čěskimi čitarjemi wjace zajima za Serbow hač mno­he tołste wědomostne knihi. Přeju tuž přećelej krutu strowotu, wjele zboža a wjesela ze swójbu­ a mócnu literarnu žiłku za nowe knihi! Milan Hrabal, Čěska

Poet europskeho formata

pjatk, 18. měrca 2016 spisane wot:
Zepěra małeho a wuznamneho serbskeho naroda su tworićeljo kultury. Do koła najwuznamnišich serbskich wuměłcow słuša Beno Budar – poet, prozaist, kiž hižo­ wjele lět dawa swědčenje wosudow, z časow tragiskich dožiwjenjow Druheje swětoweje wójny a wo tučasnych towaršnostnopolitiskich změnach, wohrožacych narodnu identitu Serbow. Budar zamóže­ historiske temy wulkotnje wopisać. Runje tak pohibuje wažne problemy eksistency­ tučasneho čłowjeka, zwjazane z přeměnjenjemi a stratami uniwersalnych hódnotow. Budar je pósłanc Serbow, wobdźělił je so na mjezynarodnych festiwalach mjez druhim we Waršawje, Poznanju, Brzegu a Opolu, hdźež připosłucharjow zahori. Wjelelětne přećelske styki zwjazuja poeta z pólskimi basnikami. W jich a swójskim mjenje posrědkuju jemu najwutrobniše zbožopřeća. Janusz Ireneusz Wójcik, Pólska

Škleńčku wina

pjatk, 18. měrca 2016 spisane wot:

Přećelej Benej, wuznamnemu pěsnjerjej hłosa serbskeje Łužicy, gratuluju najwutrobnišo k sydomdźesaćinam. Wón přez swoje basnje, powědančka a skutkowanje zakituje kusk serbskeje zemje we wulkej Němskej, nosy wobstejnosće do duše swojeho naroda. Připiju sej z nim ze škleńčku wina na to, zo dožiwimoj hišće­ mnohe zhromadne „wokomiki słónca“­.

Mićo Cvijetić, Serbiska

Tójšto samo-twarjenych fi­gurow poskićeja Emilia Siwiec kaž tež sotře Ewa a Ania Głowinkowska (wot­l.) we wobłuku comicsoweje dźěłarnički, wotměwa­- ceje so we Wrócławskej centralnej informaciji „Barbara“. Tule njedóstanješ jenož informacije, ale tež kofej a přikusk. Móžeš sej wustajeńcu wobhladać, dźěći maja swój kućik, a wosebite zarjadowanja tohorunja wabja. „Barbara“ je zetkawanišćo za młody lud. CoR

Delnjošleska stolica Wrócław je lětuša kulturna stolica Europy

Wrócław bjezdwěla njeje prěnje město Pólskeje, kotrež smě so pyšić z titulom „kulturna stolica Europy“. Tale česć słuša tež hižo Krakowej. Zo pak je titul za šlesku metropolu wosebite wuznamjenjenje, to pytnješ: Wšudźe strowja će wulke wabjenske­ tafle z čerwjeno-běłym logom na domach, dróhach a naměstach, a hnydom wosom managerow za wšelakore kulturne sekcije je sej město za porjadne planowanje swjedźenskeho lěta dowoliło. Europskemu niwowej wotpowědować běše wulke wužadanje, a Wrócławčenjo su so woprawdźe jara prócowali něšto jónkrótne na nohi stajić.

Město Wrócław je so woprawdźe jara prócowało, atraktiwny mnohostronski program za lěto 2016 zestajeć. Hnydom wosom managerow je so na polach architektury­, literatury, filma, hudźby, opery, performancy, wizualneho wuměłstwa a dźiwadła wubědźowało, publikum z najlěpšimi zarjadowanjemi zdobyć. Wuslědk toho je: 1 000 najwšelakorišich poskitkow w běhu 365 dnjow – festi­wale, koncerty, spektakle, happeningi, wustajeńcy, čitanja a tak dale a tak dale. Mjezynarodnje wuznamjenjeni wuměłcy kaž na přikład David Gilmour, čłon hudźbne stawizny pisaceje skupiny Pink Floyd, spěwar Julio Iglesias abo kom­ponist swětoznateje hudźby k filmam kaž „Spiel mir das Lied vom Tod“ Ennio Moricone we Wrócławju koncertuja – zarjadowanja tajkich dimensijow su zwjetša­ dawno wupředate. Přiwšěm wostawa hišće telko móžnosćow, zo tule ani městna njeje wšitko mjenować. A tola sej zwěrimy, zajimcam někotre wjerški­ poručić, zo móhli sej wulět do jenož 200 kilometrow zdaleneje lětušeje kulturneje stolicy Europy derje planować.

W najmjeńšim wjesnym dźělu Budyšina swójba Backhaus sportowe konje plahuje

Najmłódša mjez 32 wobydlerjemi Lešawy je sydom lět, najstarša – Ottec wowka – swjećeše loni stoćiny.­ Byrnjež mnozy wšědnje přez Haslow­ do Budyšina z awtom na dźěło jězdźili, drje jim na prawym boku dróhi ležaca najmjeńša Budyšinej přisłušaca wjes nad Bólborčanskej wodu wo­srjedź polow lědma napadnje. Wšako je tam­nišich jědnaće burskich statokow, dźesać z nich je wobydlenych, mjez wulkimi štomami­ nimale schowane.

Mireka Borcucha tež zyma njewottraša. Hačrunjež njeměješe tule februarsku sobotu hišće ani jeničkeho hosća, je wón na naměsće před Starej radnicu wutrajnje čakał. Hromadźe z konjom Karinom a korejtu Viktoriju pak je přihladowarjow na kóždy pad přiwabił. „Přez zymu staj jenož dwaj drožkarjej, w lěću pak je jich šěsć, kotřiž turistow po měsće woža“, Mirek měnješe, „šoferuju ludźi, dokal chcedźa.“ Hižo dwaceći lět skutkuje tule jako pohonč. Do toho bě wón wuhlo transportował, tohorunja z konjom. „Tak kóždu hasu w del­njošleskej stolicy znaju.“ CoR

nowostki LND