Wot činohry k musicalej – na jednym wječoru
„Jakni mužojo!“, komedija awtorki Kerry Renard, serbsce Měrana Cušcyna, režija Matthias Nagatis j. h., premjera 12. měrca 2016 na hłownym jewišću NSLDž
Tutón kruch z dźěłaćerskeho miljeja kónči so hinak, hač sej myslachmy. To klinči banalnje, ale tule je to program – a na kóncu přihladowar swoju zahoritosć do rytmiskeho aplawsa přenjese. Ale po rjedźe.
Při pisanju so jemu mysle wužórleja
Beno Budar swjeći jutře sydomdźesaćiny
Štó z Hornjeje a Delnjeje Łužicy drje jeho njeznaje? Poet a spisowaćel Beno Budar z Hornjeho Hajnka, kiž swjeći jutře 70. narodniny, je swojich basnjow a powědkow w serbskej a němskej rěči dla woblubowany. Tež w słowjanskim wukraju jeho tójšto ludźi přez přełožki jeho twórbow znaje. Zdobom bu tam počesćeny a w Serbach z Mytom Ćišinskeho wuznamjenjeny.
Beno Budarpisa list nanej
¡ Dana Podracká
Lubowany, Ty, kotryž bydliš
w mojej kreji,
wupřestrěj ruku a wupraj moje mjeno
Beno
Nichtó njewupraja je tak kaž Ty
Přebrodź so ke mni po łužiskim
lěsu, mać
zapali swěcu, přetřěli běły rub
Samaru twojeho wobliča
Sydń so, nano,
ke mni abo napřećo
Schował sy so mi tak, kaž zamóže
to jenož Bóh
Dźeržiš stražu w mojej duši,
sadźeš štomy
na zahrodźe
Twoje słowa, nano, su ryby
w słónčnej wodźe,
błyskotaja po mojej papjerje
kaž naramjenicy na Twojej uniformje
Łójiš je z nahimaj rukomaj
w rěce Lethe
a křćiješ mje z lubosću, do kotrejež so smjerć
njepředrěje
Ze słowakšćiny přebasniła
Dorothea Šołćina.
Na wšěch swjedźenjach pódla
Z Ruskej nutřkownje zwjazany
Bena Budarja zeznach před něhdźe 20 lětami w Budyšinje. Srjedź 1990tych lět přijědźech z Moskwy na ferialny kurs. Na literarnym wječorku słyšach prěni króć Bena swójske basnje přednošować. Ale tehdy smój so po zdaću hižo znałoj: Znajmjeńša so dopominam, kak bě před Serbskim institutom ke mni stupił – kaž bychmoj hižo lěta spřećelenaj byłoj – a mi w bjezporočnej rušćinje prajił: „Jeli něšto trjebaš ...“
Njewěm, hdy so rozsudźich, tež Benowe basnje do rušćiny přełožić. Wosebje je so mi lubił tekst Wšelacy su w našim ludźe, kotrehož přełožk pozdźišo něštokróć w rjanym Budyšinje a w Moskwje přednjesech. Dokelž słušeja serbske basnje přeco k „poeziji małeje komorki“, klinčeše mój „ruski Budar“ dotal jenož ertnje.
Tohorunja „w kašćiku“ leži mój přełožk jednoho – wězo toho „ruskeho“ – kapitla jara wuspěšneje Benoweje knihi „Tež ja mějach zbožo“ wo wosudach serbskich wojakow. Nadźijomnje budu přełožki tychle a dalšich tekstow Bena Budarja w Ruskej wozjewjene, z kotrejž je jubilar nutřkownje zwjazany.
Wutrobne zbožopřeća ke kulojtym narodninam, kotrež njech su započatk noweje žiwjenskeje fazy!
Počesćeny
Woblubowany basnik ludu
Poet europskeho formata
Škleńčku wina
Přećelej Benej, wuznamnemu pěsnjerjej hłosa serbskeje Łužicy, gratuluju najwutrobnišo k sydomdźesaćinam. Wón přez swoje basnje, powědančka a skutkowanje zakituje kusk serbskeje zemje we wulkej Němskej, nosy wobstejnosće do duše swojeho naroda. Připiju sej z nim ze škleńčku wina na to, zo dožiwimoj hišće mnohe zhromadne „wokomiki słónca“.
Mićo Cvijetić, Serbiska
