Na swoje dźesate narodniny běše skupina Přezpólni sobotu wječor na Koklic dwór w Chrósćicach přeprosyła. Připowědźili běchu młodźi mužojo wokoło Fabiana Kaulfürsta zhromadny program z folklornej skupinu Vojara z južneje Morawy a rejwarjemi Wudworskeho ansambla a po tym hudźbu, zhromadny spěw a reju hač do pózdnjeje nocy.
Drježdźany (SN/CoR). Lětsa přewjedźe sakske knježerstwo kaž hižo w minjenych lětach znowa dźeń wotewrjenych duri pod hesłom Škleńčana knježerstwowa štwórć w Drježdźanskej statnej kencliji. Jutře, 20. awgusta, wot 10 do 17 hodź. změja wopytowarjo składnosć, so wobšěrnje wo dźěławosći krajneho knježerstwa wobhonić. Snědań ze sakskimi statnymi ministrami je runje tak móžna kaž wodźenja po kencliji.
Tež Serbja su jutře zaso pódla. Na prěnim poschodźe statneje kenclije prezentuje so Serbski institut (SI) w separatnej rumnosći. Serbska rěč a kultura dźensa, Serbja jako słowjanska mjeńšina w Němskej abo kak móžeš serbšćinu wuknyć – to su někotre temy, na kotrež dóstanu zajimcy wotmołwu. Nimo toho poskića tam wobdźělenje na kwisu, wobhladanje krótkich filmow, prezentaciju dźěławosće jeničkeho zwonkauniwersitneho serbskeho slědźerskeho zarjadnišća w dobje přiběraceje digitalizacije kaž tež rozmołwy ze sobudźěłaćerkami SI. Za dźěći budźe paslenski kućik přihotowany.
88lětny serbski komponist z Klětnoho Hinc Roj je we wysokej starobje hišće jara produktiwny komponist. Alfons Wićaz je so z nim rozmołwjał.
W aprylu měješe Waša 5. sinfonija „Stalingrad“ w Berlinje prapremjeru. Kotry wothłós sće mjeztym na nju žnjał?
H. Roj: Dotal njejsym wot ludźi, kotřiž běchu ju w Berlinje sobu dožiwili, žane negatiwne měnjenje słyšał. Za nich bě prapremjera wulki wuspěch. Takle wuprajichu so hižo tam wopytowarjo nimale z cyłeje Němskeje – Hamburgčenjo, Frankfurćenjo, Berlinjenjo a Łužičenjo, ale tež wjacori hosćo z wukraja. Najzajimawši bě za mnje ruski wulkopósłanc Wladimir Grinin, wulkotny a jara inteligentny čłowjek. Wón je so wjeselił, zo bě prapremjera w jeho domje, a jemu je so moja twórba jara lubiła. Grinin je rjekł, dyrbjała-li sinfonija w Budyšinje bórze znowa zaklinčeć, chcył wón tam na kóždy pad pódla być.
W serbskim časopisu je čitar kritizował, čehodla je Zwjazk serbskich wuměłcow prapremjeru w ruskim wulkopósłanstwje w Berlinje organizował.
„Móžeće radlubje Günter Wićaz pisać, wuznawam so k serbstwu“, praji mi muž, kiž je so na swjatočnosći minjenu sobotu w Delanach pod Čornobohom jako Lehmann předstajił. Kak bě k tomu dóšło, zo maja nětko pomjatnu taflu na ródnym domje fararja-wupućowarja Jana Kiliana? Zo bě 70lětny Rachlowčan mysličku po přednošku Trudle Malinkoweje zrodźił, wo tym wšak wulce njerěči. Jeho ideja a jeho angažement za zwoprawdźenje matej pak něšto ze swójbnymi stawiznami, ale tež ze sprawnym, direktnym wašnjom Güntera Wićaza činić. Wšako njeje wjace hač poł lěta trało, zo měješe wón zbywace trěbne 1 000 eurow, wothladajo wot spěchowanja Załožby za serbski lud, hromadźe. „Sym prosće z kumplemi rěčał“, praji bywši jednaćel Bošečanskeho wikowanja ze žitom hladajo na podpěru wot zawodow z wokoliny.