Christiana Piniekowa z Choćebuza: ­Serbja – wopory a skućićeljo?:

Stejišćo sobudźěłaćerjow* Serbskeho instituta (SN, předźenak 15.11.24) je mje tola chětro zmotało. Škoda, zo nima wobšěrne, na dwěmaj stronomaj zaměstnjene a z fotami wobrubjene stejišćo ničo lochkeho, wjesołeho, na konsens wusměrjeneho we sebi, byrnjež so w předźenaku spočatk „pjateho počasa“ wozjewiło. Mam wšelakorosć měnjenjow za jara wažnu, stejišćo w formje fiktiwneho interviewa pak za wuwažene nimam, dokelž so kolonizowanje a z nim zwisowace fenomeny jara wusko definuja.

Aneta Zahrodnikowa z Ćiska: „Domizna – identita – stejišćo“: Mysle wo „Hrodowej rozmołwje“ Konrada Adenaueroweje załožby srjedu, 6. nowembra, w Mužakowje:

Přeprošenje na njedawnu „Hrodowu rozmołwu“ w Mužakowje wo temje „Domizna – identita – stejišćo“ w zwisku ze Serbami sćěhowaše něhdźe 50 zajimcow. Mužakowej ze swojim parkom a hrodom a wjerchowsko-kulturnym herbstwom kaž tež wulkotnej konferencnej žurlu je tajke zarjadowanje wulki kompliment.

Rozmołwu moderěrowała je Lina ­Berents (Konrada Adenauerowa załožba, Drježdźany), nic kaž připowědźene mi­nisterski prezident Sakskeje Michael Kretsch­mer jako předsyda spěchowanskeho towarstwa „Park a hród Mužakow“. Tež njepřitomnosć prof. dr. Franka Lothara Krolla (TU Kamjenica) njebě žanoho zamołwjenja před publikumom hódna. Tak měještej Marja Michałkowa a prof. dr. Hauke Bartels něšto wotpowědneho wo temje spo­srědkować.

Jan Wjenk z Wotrowa wěnuje so žiwjenju zemrěteje Marty Bulankoweje:

Marta dyrbješe jako sydomlětna dožiwić, zo zemrě jeje nan. Swójba bě přez to jara chuduška. Jako Wotrowski pjekar Pawoł Bulank 1913 pjekarnju załoži, so byće a traće w knize „Wotrow něhdy a dźensa“ wopisuje. Załožićel měješe wosom dźěći, z kotrejež swójby znaći a zdźěłani potomnicy wuchadźachu, kaž lěkar dr. Bulank a znaty hudźbnik, komponist a dirigent Jan Bulank. Załožićel njepředawaše jenož chlěb a całty we Wotrowje, ale tež we wokolnych wsach. Wón sam jězdźeše z wozom hač do Žuric, hdźež měješe přiwuznu, kotraž wudźěłki za njeho předawaše.

W lěće 1961 přewza syn Jurij a wšo je omodernišo dale běžało. Jako mějićel 1983 bohužel přezahe zemrě, přepisa jeho žona Marta pjekarnju na syna Romana – mjeztym na třeću generaciju. Mandźelska Daniela a dalši přistajeni kaž tež pomocnicy su kruty zdónk we wšědnym boju wo Boži chlěb a słódne pječwa. Po towaršnostnym přewróće mišter Roman pjekarnju hišće jónu přetwari, powjetši a zmodernizowa, a předawanska syć so dale rozšěri.

Měrko Šołta z Budyšina:

Póndźelu, 3. nowembra, rozprawjachu Serbske Nowiny wo jubileju Smjerdźečanskeje rejowanskeje skupiny a wutoru skedźbnichu dodatnje na „hóstny wustup Sprjewjanow“ při tutym zarjadowanju. Ale Sprjewjenjo njejsu jeničcy, kotřiž Smjerdźečanow hudźbnje podpěruja. Hižo lěta dołho přewodźuja rejowansku skupinu cyły rjad młodych serbskich hudźbnikow z jaknej ludowej muziku. Tuchwilu su to Hantušec bratraj Jurij a Józef kaž tež jeju sotra Marta. Jim poboku su hižo ze spočatka dźewjećdźesatych lět Smjerdźečanow přewodźujo Bernadet Cyžec, Frank Čórlich, Tomasz Naw­ka a multi-instrumentalist a naš najlěpši serbski dudak Steffen Kostorž, kotryž wukubłuje zdobom hižo wjele lět serbski dorost na tutym instrumenće. Rejowanska kultura njeje bjez hudźby předstajomna, a tež w Serbach z njebjes njepada.