Hižo něšto lět jězdźi Michał Cyž, nawoda Budyskeho SAEK-studija, za čas serbskeho rěčneho lěhwa do Wodowych Hendrichec, tak tež lětsa zaso. Za štwórtk, 25. julij – to bě mjeztym šesty dźeń prózdnin­skeho lěhwa –, běše sej mjenujcy zaso raz wosebity interaktiwny parcours ze wšelakimi stacijemi wumy­slił. Kaž bě to hižo hdys a hdys činił, chcyše tež lětsa zaso modernu technologiju geocachinga sobu zatwarić. Při tym pytaja hrajerjo z pomocu geotechni­skich nastrojow za wěstymi koordinatami. Su-li městnosć namakali, dó­sta­­nu tam při­chod­ne koordinaty a tak dale.

Wojerowska Łužiska woleńca hotuje so na wulki jubilej za pjeć lět

Łužiska woleńca we Wojerecach je tradiciski zawod, kotryž móže za pjeć lět na mjeztym 100. róčnicu wobstaća zhladować. Silke Richter je so ze šefinu woleńcy Reginu Jorga rozmołwjała.

Byšće-li měła łužiski lany wolij z jeno třomi zapřijećemi wopisować, kak by to klinčało?

R. Jorga: Strowe, słódne, za žiwjenje trěbne.

Wot kotreho časa lany wolij Waše žiwjenja přewodźa?

Róža Pinkawina přepodawa zamołwitosć swojemu wnučkej Florianej

Njechorń je wjes z něšto wjace hač sto wobydlerjemi mjez Budyšinom a Wósporkom. Kóždemu Serbej a runje tak mnohim Němcam w kónčinje je wona předewšěm swojeho najwuznamnišeho syna Měr­ćina Nowaka-Njechorńskeho dla znata. To njezadźiwa, wšako serbski moler, grafikar, publicist a spisowaćel z přimjenom „Njechorński“ direktny poćah k swojej ródnej wsy twori.

Tehdy tam hišće serbowachu

Měrćin Nowak narodźi so 1900 w Njechornju a přebywaše tam nimale swoje cyłe žiwjenje. W njeličomnych wuměłskich a literarnych twórbach wěnowaše so wón stajnje rady lubosći k domiznje. „Hižo jako młodostna zeznach Měrćina Nowaka-Njechorńskeho, wulkeho serbskeho prócowarja“, dopomina so Róža Pinkawina ze susodneho Worcyna. „By­dlach tehdy hišće w Radworju, hdys a hdys­ pak jědźechmy k Nowakecom do Njechornja.­“

Sernjany swjeća lětsa 600. róčnicu prěnjeho pisomneho naspomnjenja. Rodźeny­ Sernjančan a dobry znajer stawiznow­ delanskich wsow Pawoł Rota­ je někotre stawizniske zajimawostki wo wsy zestajał, kotrež čitarjam Serbskich Nowin we wjacorych dźělach spřistupnjamy:

Łuhowska woda – hranica

Łuhowska woda, bujna rěčka z jasnej wodu, běše něhdy hranica wobsydstwa mjez Sernjanskim a Worklečanskim knježim dworom. Tute susodstwo běše wěsće kusk přičiny, zo su Sernjany wot lěta 1725 do 1800 mějićelej Worklec słušeli. Jenož tule při nowym Haju hišće zbytk hraničneje rěčki namakaš. A hakle w Rěčicach so zaso z njej zetkaš.

W naličenju něhdyšich Sernjanskich hatow bě mi Miklec hat woprawdźite hódančko. W ludźe nihdy njesłyšane to pomjenowanje. W zapisu wobsydstwa wjesneho knježeho dwora něhdźe 1835 namakach překwapjenku: „Ležownosć čo. 167 je ze zrałym drjewom porosćeny něhdyši hat.“ Ležownostna karta mi wobkrući, zo je to dźensniši nowy Haj. Zdobom so mi cyły rjad wšelakich wobkedźbowanjow a přirodnych zjawow wokoło noweho Haja wujasni. Ale mjeno toho Hajoweho hata wosta dale prašenje.