Dwanaće awtorow a šěsć awtorkow bě na nastaću septemberskeho Rozhlada wobdźělenych. Je to poměrnje wulka ličba za jednotliwe čisło, ale wězo chcu ze swojim zawodom tež na jednu z našich temow skedźbnić. Ně, njepóńdźe wo dźensniši poměr muži a žonow na kulturnym polu (poměr swobodnych awtorkow a awtorow Rozhlada je cyłkownje tež trochu wurunaniši), ale wo rólu žony w stawiznach. Radek Čermák wěnuje so Herće Wićazec (1819–1885), prěnjej serbskej awtorce, a pokazuje, hdźe su hranicy dotalneje inter­pretacije a recepcije jeje tworjenja. Lubina Malinkowa zahaji w nowym čisle třidźělny dohlad do žiwjenjoběhow serbskich žonow we 18. lětstotku. Wona wotkrywa, kotre jednanske rumy mějachu čłonki Ochranowskeje bratrowskeje jednoty a kotre nadawki přewzachu w nabožnym žiwjenju jednoty.

Wodorunje: 3 křesćanski symbol, 5 čěska stolica, 6 znajomosće, 7 sakske město wikow, 10 jón trjeba parašutist, 13 łužiski jězor, 14 libjata, 15 kónc modlitwy

Padorunje: 1 namołwa, 2 ryba, 3 čorny ptak, 4 aziski stat w pomjenowanju kraja, 8 jedna z na­božinow, 9 minister strowotnistwa, 11 spadki, 12 pomocny srědk za pačenje