Pozdźiši serbski rěčespytnik, literarny stawiznar a uniwersitny docent PhDr Mikławš Krječmar narodźi so 6. požnjenca 1891 chěžkarskej swójbje w Chasowje. Wón bě chowanc Praskeho Serbskeho seminara a studowaše tam katolsku teologiju, slawistiku a germanistiku. Po promociji 1921 bě najprjedy wučer němčiny na čěskich šulach w Praze. Wot lěta 1922 do 1953 bě docent za serbšćinu na Karlowej uniwersiće, hdźež 1948 wo serbskej rěči a literatury habilitowaše. Wot 1946 do 1948 bě wučer a direktor Serbskeho gymnazija w Českej Lípje a Varnsdorfje. PhDr Krječmar běše zasłužbny serbski literarny wědomostnik, kiž přeslědźeše předewšěm listy Jakuba Barta-Ćišinskeho, Mikławša Andrickeho a studentski časopis „Lipa Serbska“. Z prof. dr. Pawołom Nowotnym wuda knihu wo „Listowanju Ćišinskeho z Muku a Černym“. Pisaše wo syntaksy a słowotwórbje našeje maćeršćiny a šěrješe w ČSR wědu wo nas Serbach. Dale zeserbšći někotre literarne dźěła Aloisa Jiráseka, Jana Nerudy a Boženy Němcoveje a Komunistiski manifest. Jako jedyn z prěnich dósta Myto Ćišinskeho. Maćicar a Domowinjan zemrě 22. smažnika 1967 w čěskim Mělníku.

Budyšin (SN/bn). „Dźakuju so wšitkim bywšim čłonkam a čłonam 1. serbskeje kulturneje brigady – takrjec 13. a 14. lětnikej Serbskeho gymnazija Budyšin –, zo su­ so hišće raz do našeho cyłka wró­ćili. Dźakuju so aktualnej wobsadce a wosebje nowačkam 10. lětnika, kotřiž su po dosć pustym lěće korony dla partituru w chětro krótkim času nazwučowali. Dźakuju so orchestrej Serbskeho ludoweho ansambla za sćerpnosć a wospjet wuběrne zhromadne dźěło. A dźakuju so hudźbnikam wokoło Malty Rogackeho!“ To rje­kny wuměłski nawoda brigady Friedemann Böhme po najprjedy raz posled­nim předstajenju oratorija Měr­ćina Weclicha a Madleny Nasticcyneje „Hrodźišćo“ w Budyskej „Krónje“.

Mjeztym zo publikum wukony gymnaziastow, rejwarjow, hudźbnikow a solistow Jaroslava Pukača na fujarje a Marije Rabec jako recitatorki na prěnimaj předstajenjomaj oratorija „Hrodźišćo“ w Chrósćicach z hrimotacym přikleskom tež mjez jednotliwymi dźělemi twórby mytowaše, knježeše w „Krónje“ nimale sakralny měr. Samo obligatoriske, dołho potłóčene kašlowanje jewješe so hakle w přestawkach, a to z drožacym so zapozdźenjom. Tajkile wjeršk dźě runjewon wšědnje za wěčnosć njenahrawaja. Ćim bóle mjerzachu mje naposledk njetrjebawše, dokelž jednorje wobeńdźomne mylenja. Byrnjež Friedemann Böhme wčera wospjet wuraznje wo to prosył mobilne telefony hasnyć, bě někotryžkuli klinkot słyšeć. Ludźo: Hdyž njemóžeće šmóratko ani dwě hodźince nabok połožić, wostańće tola prošu přichodnje doma! A to njepłaći jeno za serbske koncerty, ale scyła w dźiwadle, w kinje a na přednoškach – a snano je to tež raz ideja za bjesadu při jědźi. Bosćan Nawka

Składnostnje muzejoweje nocy su sobotu w Dešnjanskim Domizniskim muzeju ­njewšědnu fotowu wustajeńcu wo drastach a nałožkach w Delnjej Łužicy wotewrěli. Po wšěm swěće skutkowacy fotograf Bernd Choritz pokazuje ze swojimi motiwami wosebite wokomiki a sceny, kotrež móžeše při přihotach a přewjedźenju nałožkow na delnjołužiskich wsach zapopadnyć. Někotryžkuli wopytowar dyrbješe so sobotu hladajo na wulku žiwjensku radosć wobydlerjow při nałožkach smějkotać. Serbska hudźbna skupina Drjewjanki je přitomnych ze swojimi jaknymi serbskimi rejwanskimi a piwowymi spěwami na wuběrne wašnje zabawjała. Foto: Michael Helbig