Wo knihach a kniharni (22.06.18)
Prózdniny steja před durjemi, čas wodychnjenja a wočerstwjenja, čas pućowanja a nadźijomnje tež čas čitanja. W LND je dypkownje k spočatkej prózdnin nowa kniha za čitarjow wot 14 lět wušła: „Łójerjo sonow“ rěka fantastiska stawizna z pjera Jěwy-Marje Čornakec. Awtorka je sej tak tež sama són wo swójskej knize za dorosćacych čitarjow spjelniła. Štóž jeje tworjenje sćěhuje, wě, zo je rozestajenje z dóńtom čłowjeka, z jeho duchom a dušu tema, kotraž ju zaběra a so w jeje tworićelskim dźěle wotbłyšćuje. W nowej stawiznje chce Čornakec předewšěm čitarjow narěčeć, kotřiž maja žiwjenje před sobu, a jim nastorki k rozmyslowanju wo tym dać, kak wowliwujomny čłowjek je a kotre wuskutki jeho jednanje ma. Za to je sej napjatu stawiznu wumysliła. Figurje Krabata a Čorneho młynka, kotrejž spisowaćelku wot dźěćacych lět přewodźatej a fascinujetej, zbudźa wona na přewšo wušikne wašnje k nowemu žiwjenju.
Hišće hač do jutřišeje soboty, 23. junija, pokazuja we ...
Wot pismika ke knize
Na dnju wotewrjenych duri wo dźěle w serbskim nakładnistwje zhonili
Lětuša 60. róčnica załoženja Ludoweho nakładnistwa Domowina bě ćežišćo dnja wotewrjenych duri 9. junija. W schodźišću wisachu fotografije, kotrež chronologisce za LND wusahowace wosobiny – mjez druhim běchu to spisowaćel Jurij Brězan, basnik a něhdyši šefredaktor časopisa Płomjo Beno Budar abo lektorka a wudawaćelka Ingrid Juršikowa – minjenych šěsć lětdźesatkow pokazachu. Někotremužkuli wopytowarjej bě nimo toho nowosć, zo je skupina Czerwone Gitary 1981 redakciju tehdyšeho dźenika Nowa doba wopytała. Wabjenske plakaty za publikacije nakładnistwa wotbłyšćowachu wobšěrny spektrum knihow, kotrež su w LND wušli.
Wuswědčenja dóstali a hudźili
Porjedźenka
Žiwa hudźba, reje a kabaret w busu
9. a 10. junija je wuměłstwowy bus lětsa pjeć stacijow w Budyšinje – tu měšćanski muzej a kulturnu milu w Strowotnej Studni –, w Pomorcach, Koporcach a Korzymju zwjazał.
Zahority rejwar, choreograf a nawoda rejwanskich skupin był
W Serbach rozšěri so zrudźaca powěsć, zo je 6. junija zemrěł Jan Domaška, zasłužbny nawoda rejwanskich skupin. 2. měrca 1933 bě so wón w Jitku pola Rakec serbskej burskej swójbje narodźił. Spočatk lěta 1952 přistaji jeho intendant SLA Jurij Winar w runje załoženym serbskim powołanskim ansamblu jako rejwarja. Tak słušeše njeboćički do prěnich wosom rejwanskich porow, kotrež započachu 15. měrca 1952 program SLA zwučować. „Jan Domaška bě sobuzałožer SLA a prěni jara talentowany powołanski serbski solowy rejwar“, praji jeho kolegina prěnjeje hodźiny SLA Leńka Šołćina. 21. decembra 1952 je wón prěni wulkoprogram SLA w Choćebuskim Statnym dźiwadle sobu wuhotował.
Wojerowski muzej trajnu wustajeńcu modernizuje
Wojerecy (AK/SN). Po třoch lětach přihota su we Wojerowskim měšćanskim muzeju njedźelu dalši dźěl moderneje, znowa zarjadowaneje trajneje wustajeńcy wotewrěli. Wobłuk „powučenjahódny“ (LehrReich) je do šěsć wobłukow rozrjadowany. Nowy slěduje na hižo wotewrjeny wobłuk „dožiwjenjahódny“ (ErlebnisReich). „Smy tójšto stawiznow do małych rumnosćow hroda zaměstnili“, wuzběhny nawodnica muzeja Kerstin Noack.
Jeho hudźba klinči dale w našich wutrobach
Budyšin (SN/at). Na hnujace wašnje su so swójbni, přećeljo, bywši kolegojo a serbska zjawnosć z Delnjeje a Hornjeje Łužicy wčera na Budyskim Tuchorju z komponistom a hudźbnym wědomostnikom Detlefom Kobjelu rozžohnowali, kiž bě 18. meje w 75. žiwjenskim lěće zemrěł.
Žarowansku swjatočnosć w štyrjoch rěčach zemrěteho – jeho delnjoserbskej maćeršćinje, hornjoserbskej a němskej dźěłowej rěči kaž tež hudźbnej jako rěči wutroby – swjećeše farar Cyril Pjech w Tuchorskej cyrkwi. W prědowanju rysowaše wón Detlefa Kobjelu jako nana serbskeje swójby, kiž je „wšitko činił, zo by wam lochko było“. A „jeho hudźba klinči dale w našich wutrobach“. Jeho wutroba bě doma w Delnjej Łužicy, hdźež je jako syn pjekarja wotrostł.
Nimale 150 kruchow najwšelakorišeho razu wučinja kompozitoriske tworjenje njeboćičkeho. Wone „słušeja do manifestneho wobstatka serbskeho hudźbneho tworjenja“, hódnoćeše komponist Juro Mětšk.
Drohoćinka znowa předstajena
SLA a chór Meja zhromadnje spěwohru „Smjertnica“ předstajiłoj
Smochćicy (CRM/SN). Poprawna prapremjera Jurja Pilkoweje lěta 1909 dokomponowaneje spěwohry „Smjertnica“ bě hakle 1965 w Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle w Budyšinje.
Serbski ludowy ansambl zwoprawdźi składnostnje lětušich 160. narodnin Pilka zhromadnje z chórom Meja a ze spěwnymi solistami wčera, njedźelu, koncertnu wersiju předstajenja najwažnišeje twórby wuznamneho serbskeho hudźbnika zašłosće. Wón spisa ju na libreto Jana Radyserba-Wjele, mjenujo ju opereta. Při rjanym lěćnym wjedrje pod hołym njebjom na dworje Smochčanskeho Domu biskopa Bena wopokaza so spěwohra wčera zaso jako woprawdźita drohoćinka serbskeje hudźby. Hižo z teje přičiny bě wopyt předstajenja, wotměteho we wobłuku Smochčanskeho hudźbneho swjedźenja Via regia, wosebje poručeny. Bohužel bě wopyt skerje snadny. Zwoprawdźenje naročneho projekta pod nawodom chóroweho direktora SLA Andreasa Pabsta pak wopokaza so jako kreatiwne znowawotkryće, kotrež je porědko dožiwić.
