Słuchoknihu produkować žada sej akribiju a sćerpnosć
Znataj serbskaj dźiwadźelnikaj nahrawataj nowostku „Hura, prózdniny“
Nazymu ma w Ludowym nakładnistwje Domowina pod titulom „Hura, prózdniny“ antologija z powědančkami wo zawěsće najrjeńšim času šulerkow a šulerjow wuńć. Nimo wjazaneho wudaća, kotryž wopřijima cyłkownje 15 tekstow dohromady 15 awtorow – mjez druhim Křesćana Krawca, Andreje Chěžcyneje, Jurja Kocha, Boženy Hojerec, Pětra Dźisławka, Jěwy-Marje Čornakec, Dušana Hajduka-Veljkovića, Dorotheje Šołćineje, Štefana Paški, Wernera Měškanka a Měrki Mětoweje –, produkuje LND tuchwilu tež słuchoknihu. Za nju wupytachu štyri krótkopowědančka ze zběrki, a te nahrawataj dźiwadźelnica Gabriela-Marija Šmajdźina a dźiwadźelnik Stanisław Brankačk w Berlinskim studiju SERVI Jana Bělka. Tuchwilu w Hamburgu skutkowaca hrajerka spožča figuram powědančka „Krótki a dołhi čas“ Moniki Dyrlichoweje a načasnej bajce „Jejko z Beskidow“ Lubiny Hajduk-Veljkovićoweje hłós – lěpje: hłosy.
Přińdźće na Gig
Zlět w Budestecach
Serbšćina tema na konferency
Cambridge (SN/bn). We wobłuku 8. konferency Uniwersity Cambridge wo wohroženych rěčach stej wčera dr. Nicole Dołowy-Rybińska z Pólskeje akademije wědomosćow we Waršawje a dr. Cordula Ratajczakowa ze Serbskeho instituta staw swojeho aktualneho slědźenja wo wozrodźenju serbšćiny předstajiłoj. Jeju přepytowanja su dźěl projekta „Wuchowanje mjeńšinowych rěčow w Europje“, kotryž financuje Smithsonowy centrum za etnologiju a kulturne namrěwstwo we Washingtonje. Dohromady sydom rěčow – nimo hornjo- a delnjoserbšćiny su to sewjerna frizišćina, iršćina, okcitanšćina, galicišćina a kalabriska grjekšćina – wědomostnicy posudźuja.
Na konferency je so cyłkownje 26 wědomostnikow mjez druhim z Nigerije, Nižozemskeje, Nowoseelandskeje, Pólskeje, Awstriskeje, Němskeje, Francoskeje a USA wobdźěliło. Hesło zarjadowanja, kotrež renoměrowana fakulta za srjedźowěkowske a načasne rěče Uniwersity Cambridge prawidłownje organizuje, bě lětsa „Language Revitalisation and Reversing Language Shift – Rewitalizacija rěče a zawrót rěčneje změny“.
Porjedźenka
Narodna drasta zetka modu
Rakecy (GH/SN). W Rakečanskej radnicy pokazuja najwšelakoriše wustajeńcy. Přehladka, kotruž je wjesnjanosta Swen Nowotny (CDU) njedawno wotewrěł, pak je cyle wosebita. Šulerki 9. lětnika Pawołskeje šule běchu so cyłe lěto ze serbskej narodnej drastu zaběrali. W srjedźišću steješe při tym wšědna drasta.
Šulerki a jich wučerka Claudia Matoušek so předewšěm za to zajimowachu, hač so narodna drasta dźensa hišće za młodostne hodźi. A tak dźěle drasty přetworichu, z čimž su projekt ze šulskeho lěta 2016/2017 dale wjedli, kotryž běchu hižo w Ewangelskej srjedźnej šuli Huska přewjedli. Poboku bě jim Monika Cyžowa ze swojim Róžeńčanskim drastowym fundusom. Na wotewrjenju wustajeńcy su Rakečanske šulerki nětko tež wo swojim dźěle rozprawjeli. Nimo toho móžachu so hosćo w přihotowanej brošurce informować.
Hudźbne lěćo před durjemi
Něhdźe 180 sobuskutkowacych wuhotuje cyłkownje 15 zarjadowanjow
Budyšin (SN/bn). Götz Müller, za planowanje a spěchowanje zamołwity Budyskeho kulturneho běrowa, je předwčerawšim we wobłuku nowinarskeje konferency programowu strukturu Łužiskeho hudźbneho lěća 2018 rozjimał. Zarjadowanje pod hesłom „Krajiny“ ma po jeho słowach „hudźbu, krajinu a kulturu zwjazać“. Tohodla je wón festiwal do cyłkownje šěsć rubrikow rozrjadował. Prěni segment „Krajiny měra“ twori 20. julija zazběh hudźbneho lěća a wěnuje so tysactej róčnicy Budyskeho měra. „Smy hudźbu wuzwolili, kiž so tematisce hodźi a kotraž wotbłyšćuje 500 lět wuměłstwowych stawiznow. Při tym smy na to dźiwali, mjezynarodnych runje tak kaž regionalnych komponistow wobkedźbować. Mjez druhim zaklinča twórby Andreasa Hammerschmidta a Melchiora Francka, wobaj staj wusko ze Žitawu spjataj.“ Tamny koncert teje rubriki wopřijima kruchi za dwoje pišćele a prapremjeru „Měroweje modlitwy“, kotruž je Budyšan Feliks Brojer w nadawku zdźěłał. Wobě zarjadowani budźetej w tachantskej cyrkwi sprjewineho města.
Jan Kruža
Morbidna a romantiska atmosfera
Lětni serial SN2. dźěl
Sotrownje w Małym Wjelkowje su mnohe lěta nimale zapusćene byli. Mjeztym pak wotměwa so tam hižo třeće lěto kulturne lěćo, kotrehož iniciator je Mike Salomon.
Jedyn z wjerškow lětušeho kulturneho lěća hač do 9. septembra budźe program spěwarki Uschi Brüning. Tón kaž tež dalše poskitki su bjezpłatne. „Přiwšěm so wjeselimy, hdyž nam wopytowarjo pjenježny dar přewostaja“, praji Mike Salomon. Projekt, lětsa pod hesłom „Tajke zbožo“, słuži tomu historisce hódny ansambl sotrownjow před zabyćom wuchować. Nastać ma inowatiwne kulturne srjedźišćo. Salomon sadźa na swoje dobre zwiski k wuměłskej scenje. „Wažne w regionje je měć jewišća, kotrež posłužuja žedźbu ludźi za njekonwencionelnymi ležownosćemi a wobstejnosćemi. W tym směrje so tójšto hiba.“
Žiwy być z Bohom a słužić blišemu
Nowa publikacija Alfreda Herrmanna, wušła w Bonifacijowym nakładnistwje, wěnuje so žónskim rjadam w Němskej
Rjadnica Maria Margret Steggemann dźěła w hospicu Carity w Berlinje-Pankowje, hdźež zastaruje na smjerć chorych, kaž 72lětnu knjeni Schulz, kotraž ma raka a přebywa tam poslednje dny swojeho žiwjenja. Rjadnica je ćežkochorej wšědnje poboku. „Smjerć je wulki tabu w našej towaršnosći“, sotra Margret rozłožuje. „Wuměracy su njewobkedźbowani a nabok storčeni. Z hospicnym dźěłom pak šěrimy temu w zjawnosći.“
Mjeztym 70lětna klóšterska knježna Margret bě z 20 lětami do rjadu franciskankow w Münsteru St. Mauritz zastupiła. „800 žonow po wšěm swěće rjadej přisłuša. W Němskej je jich něhdźe 470 w cyłkownje 45 konwentach, předewšěm na sewjerozapadźe kraja“, pisa Alfred Herrmann w swojej knize „Bohu so bližić – Žonjace rjady w Němskej“, kotraž je hakle njedawno w Bonifacijowym nakładnistwje wušła.
