Duchowna hudźba k adwentej zaklinčała
Zhromadnje ze sopranistku Magdalenu Kircheis, tenorom Christianom Lotzom a wiolinistku Magdalenu Römhild wuhotowa cyrkwinski hudźbny direktor Friedemann Böhme njedawno w Budyskej cyrkwi Našeje lubeje knjenje koncert, kotryž běše cyle na adwentny čas wusměrjeny. Poskitk přiwzachu zaso w bohatej ličbje katolscy a ewangelscy křesćenjo, mjez nimi tež tójšto Serbow.
Bajkowy swět na Wojerowskim hrodźe předstajili
Wojerecy (SiR/SN). Wuměłstwowe towarstwo Wojerecy přeprosy wčera, njedźelu, na wosebite adwentne popołdnjo. Basnica Róža Domašcyna přewza tam rólu bajkarki. W srjedźišću čitanja stejachu powědančka z knihi „Das goldene Gut“, kotruž bě Ludowe nakładnistwo Domowina nalěto wudało. Tam předstajene bajki pochadźeja zdźěla z ertnych, w ludźe dale dawanych powědanjow, na tamnym boku pak tež z pisomnych žórłow, na přikład z časopisow a druhich literarnych zběrkow, kotrež běchu je za potomnistwo wobchowali.
Wjace hač 60 serbskich bajkow móžeš w knižnej zběrce čitać. Wosebitosć na tym je, zo so stawizny zwjetša w regionje wothrawaja a zo su zwěrjata protagonisća. Wuzwoliła, zestajała, wobdźěłała a do němčiny přenjesła bě bajki Róža Domašcyna. Wuměłča Jutta Mirtschin je knihu ilustrowała.
Dobry pódlanski efekt
Nowa knihak wobradźenju
Budyšin (SN). Za lubowarjow poezije je w Ludowym nakładnistwje Domowina nětko wušła delnjoserbska zběrka „Basnikarska kjarmuša“. Spěwytwórc Bernd Pittkunings je nowiny, časopisy, knihi a protyki přehladał a sto basnjow wot dohromady 50 awtorow zestajał, pochadźacych z Delnjeje a Hornjeje Łužicy kaž tež z druhich narodow. Knize připołožena je cejdejka, na kotrejž je połojca wšitkich basnjow słyšeć. Čitaja Martina Golašojc, Fabian Kaulfürst, Jill-Francis Ketlicojc, Marcus Kóńcaŕ, Katalin Porackojc a Till Wojto-Górjeńc.
Aleksander Widera
Wo knihach a kniharni (08.12.17)
Je jenož hišće dwě njedźeli hač do patoržicy. Štóž chce snano woměrje jutře kaž tež přichodnej dwě soboće wot 10 do 17 hodź. w Smolerjec kniharni za hodownym darom hladać, je radlubje witany. Někotražkuli nowostka w knižnym regalu na čitarjow čaka, ale tež cejdejki a tačele su w poskitku a hodowne karty wězo.
Lubowarjo elektroniskeje hudźby móža so na nowu tačel Mata Nawki „matotam. artifical music 01“ wjeselić. A hdyž so tačelak jónu wjerći, móžeće sej tež „čornu dróhu“ Berlinskeje dróhi na njón połožić. Pola CDjow steji wokomiknje adwentna a hodowna hudźba na prěnim městnje.
Natascha Sturm, nowa nakładnica ze Zhorjelca, předpołoži po prěnjej knižce „Taty und Paul – Die fantastischen Abenteuer einer Elfe“ dalše dožiwjenje małeje soniny – a to nic jeno za dźěći, ale tež za wulke zelowe žony. „Tatys kleine Kräuterfibel“ wopřijima powědančka a recepty ze zelemi kaž tež rjane ilustracije.
SAL w Liberecu spěchuje słowjansku wzajomnosć
Słowjanska wzajomnosć w podobje zwiskow mjez Čechami, Serbami we Łužicy a Polakami w Šleskej bywaše we wšelkich časach zašłeho połdra lěttysaca njerědko haćena a stajnje zaso wobnowjena, měješe pak tež hač do njedawneje nětčišosće bjezkonturny raz. Wuzběhowanje swojoraznosće naroda w přitomnosći a dźiwajo na přichad migrantow móže so wobhladować jako wobaranje přećiwo straće tradicijow a za zachowanje europskeje a demokratiskeje zmyslenosće.
Jednory scan hižo njedosaha
Dokumenty digitalizować je wjac hač jenož skenować a fotografować
Digitalizacija błudźi po wšěch medijach. Telewizija, nowiny, rozhłós, najbóle pak načasne medije kaž internet a socialne syće wěnuja so tejle naročnej a wužadacej temje. Tež tak poměrnje suche wědomosće kaž kulturowěda, rěčespyt abo bibliotekarstwo njemóža so digitalizaciji hižo zawrěć. Zakoń časa kaza so z temu čim zašo, ćim lěpje rozestajeć. To su tež wědomostnicy Budyskeho Serbskeho instituta a jeho Choćebuskeje wotnožki spóznali a njewotpowěduja jenož na wědomostnym polu wužadanju digitalizacije.
Serbski wodźacy wobraz?
Konferenca wo transformaciji Łužicy „po wuhlo“ nowe perspektiwy zmóžniła
Choćebuz (dku/SN). Braniborska techniska uniwersita Choćebuz-Zły Komorow (BTU), Załožba Rosy Luxemburg a Serbski institut běchu minjenu sobotu na konferencu wo transformaciji Łužicy „po wuhlu“ přeprosyli. Bě to hižo pjata na uniwersiće, rozestajaca so z aktualnymi towaršnostnymi temami a perspektiwami za Serbow rozestaješe.
Rěč dźěćatstwa jako echo, lot a kompas
Spisowaćelej Peterej Handke k pjećasydomdźesatym narodninam
Njedaloko Parisa bydlacy spisowaćel a basnik Peter Handke swjeći dźensa swoje 75. narodniony. Wón wudźeržuje lětdźesatki styki do Łužicy. Awstričan Handke, kotryž ma słowjanske korjenje, je na Mjezynarodnym swjedźenju serbskeje poezije 2008 na zahrodźe Budyskeho Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła čitał. Jenož lince drje, te pak zwostachu připosłucharjam w pomjatku, wšako Handkeho dźensa zjawnje čitaceho lědma dožiwiš. Jemu bliski z Łužicy bě wosebje basnik Kito Lorenc, kotrehož tworjenje swojemu nakładnistwu Suhrkamp zbližeše, kotrež na to poeziju serbskeho lyrikarja wuda. Za knihu Kita Lorenca „Die Insel, das Meer und das Schiff“ je Peter Handke předsłowo spisał, kotrež mnozy rady cituja. Tež teksty dalšich serbskich awtorow wón přełoži. Korutanskemu Słowjencej a nakładnikej Lojzy Wieserej z Celovca je wón Kita Lorenca zbližił. Škoda, zo njemóže hižo za klětu předwidźana kniha za dźěći we Wieser-nakładnistwje wuńć, dokelž je sej Kito Lorenc na přeco, nažel přezahe wusnył.
