Poradźena premjera druheho dźěla stawizny wo Krabaće

Čorny Chołmc (JK/SN). Jedyn z kulturnych wjerškow łužiskeho lěća su bjezdwěla Krabatowe swjedźenske hry w Čornym Chołmcu. Wčera wječor dožiwi druhi dźěl stawizny wo Krabaće swoju přewšo wuspěšnu premjeru. Pod wuměłski nawodom Michaela Kuhna a dźakowano wušiknemu skutkowanju produkciskeho nawody Antona Fuchsa je wjac hač 70 lajskich a powołanskich dźiwadźelnikow zajimawu a napjatu hru předstajiło.

Musicalej podobna inscenacija wjedźeše loni zahajeny nowy cyklus wo Krabaće a Čornym młynku dale a pod hesłom „Z dychom nawróta“ předstaji so napjate jednanje, kotrež mnohe derje zanjesene spěwy wobohaćichu, wulki dźěl z nich w dobrej serbšćinje. Protagonistaj wječora, Marcel Walther jako młody Krabat a Pauline Weschta jako młoda Hanka wědźeštaj swoju rólu derje předstajić a publikum ze spodobnym hłosom zahorić.­

Miłoćicy (SN/bn). Pod hesłom „Hromadźe njejsy sam“ wuhotuje mustwo wokoło spěwytwórca Jacke Schwarz lětsa na kóncu julija druhi Witaj festiwal při Miłočanskej skale. Program bu porno lońšemu jasnje rozšěrjeny. Sep takrjec hižo etablěrowanych dźěłarničkow, w kotrychž wobłuku móža zajimcy na přikład pizzy pjec, z pěskowcom rězbarić abo debjenki z kawrijowymi šlinkami a serbskimi parličkami zhotowić, chcedźa André Měrćink, Uta Šwejdźic a Michał Měrćink z dalšim workshopom wudospołnić. Wotpowědny poskitk mjenuja „Swobodne spěwanje w raju Krabata“. Po wašnju metodow circlesong a vocal painting ma nastać „spontany spěwny scenarij ze słownych kolažow w serbskej rěči“, wotbłyšćowacy drje najznaćiši łužiski mytos z wida kantorki Maruše, lubostnicy sławneho kuzłarja. Wuchadźišćo twori powědančko Hendricha Jordana „Koklaŕski“ z lěta 1879. Wosebitosć naspomnjeneju metodow je, zo „so ani tradicionalny hudźbny material njewužiwa, ani njejsu notowe znajomosće trěbne“, kaž we wopisowanju dźěłarnički rěka.

Kózle (PB/SN). Hižo wjele lět přeprošuje mała wjes Kózle pola Drjowka juhozapadnje Choćebuza w lěću na swjedźeń wosebiteho razu: Na swjateho Jana, za čas zawróćenja słónca, organizuja tam Janske jěchanje. Při tym njeńdźe wo wubědźowanje a titul najspěšnišo. W srjedźišću steji swjedźensce wupyšeny Janski jěchar. Zmužići jěcharjo, mužojo kaž ­žony, spytaja, sej něšto z jeho pychi wottorhnyć. Hač do lěta 1880 je so nałožk swjećił, to je historisce dopokazane. Pozadk je stary słowjanski pohanski přiwěrk, zo přinjesu w najkrótšej nocy lěta kwětki a rostliny, kotryž je Janski jěchar nosył, zbožo.

Cyła wjes pěstuje nałožk. Wobydlerjo wupyša wrota swojich statokow z kwětkami a serbskimi seklemi. W małej wjesnej cyrkwi swjećachu dwurěčnu Božu słužbu. Žony přihotuja pyšnu krónu ­Janskeho jěcharja. Lětsa je Tobias Richter na swojim konju Lenox mjeztym šěsty raz tutón čestny nadawk přewzał. Hla­dajo na wulku horcotu pak wón konja njetrjebawšo njedračowaše a jěchanje po dźesać kołach po sportnišću skónči.