Wučer, kantor a spisowaćel Hendrich Jordan zemrě 3. nalětnika 1910 w delnjołužiskich Popojcach. 37 lět bě wón tam wučerił, kantorił a jako narodny prócowar wuspěšnje skutkował. „Kajku lubosć, kajku česć běše sebi Jordan zdobył, zjewi so wosebje při jeho chowanju. Ze wšěch stron zeńdźechu so Serbja z črjódami, zo bychu zhromadnje z Němcami jemu poslednju česć dali. Městopředsyda delnjoserbskeje Maśicy, knjez farar Jan Krušwica, prědowaše při rowje, a w mjenje Serbskeje Maćicy wołaše jemu farar Matej Handrik-Slepjanski poslednje božemje do rowa.“ Tak pisaše tehdyši Wochožanski farar Bogumił Šwjela w nekrologu Maćicy Serbskeje.

Wot 58 delnjoserbskich knihow, w lětach 1880 do 1905 wudatych, bě Jordan sam 16 spisał a wot druhich awtorow dźewjeć wudał. Do nich słušachu we Wojerecach ćišćane kaž „Drobjeńce ze serbskeje historije“ a „Prjedne źaseś lět Maśicy Serbskeje w Dolnej Łužycy“.

Budyšin (SN/bn). „Lubi přećeljo, witam was w poprawom hižo njeeksistowacym Thespis-centrumje. Byrnjež spěchowanje tohole projekta wuběžało, so njepoda­wamy. Dźakuju so w tym zwisku přede­wšěm społnomócnjenemu Sakskeje za wukrajnikow Geertej Mackenrothej za wotewrjene wucho a podpěru.“ Z tymile słowami zahaji intendant Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła Lutz Hillmann program „Na wuchodźe rodźena“ w połnje wobsadźenym Budyskim socio-dźiwadłowym centrumje. Mackenroth (CDU) wuzběhny, zo sej „towaršnostnu fantaziju, kajkuž tule wuwiwaće“, jara chwali, a zo chce so za to zasadźować, najebać „łoskoćiwe wjetšiny w Sakskim krajnym sejmje“ projektej nadal zjawne srědki přewostajeć.

Choćebuz (NC/KP/JFK)). Pod hesłom „Mjeńšinowe rěče w zjawnym rumje“ je Choćebuska Šula za delnjoserbsku rěč a kulturu minjeny pjatk studijny dźeń z třomi přednoškami w Choćebuskim Serbskim domje wuhotowała. Syman Blum a Evan Bleakly ze Serbskeho instituta (SI) předstajištaj projekt „Serbske elementy rěčneje krajiny Delnja Łužica“, w kotrymž mjez druhim dwurěčne na­dróžne tafle, popisanja zjawnych twarjenjow a zarjadnišćow kaž tež wabjenske plakaty přepytujetaj. Tak zwěsćištaj, zo je w serbskim sydlenskim rumje něhdźe 80 procentow wjesnych taflow dwurěčnych, z něhdźe 4 000 dokumentowanych taflow pak jenož něhdźe 56 procentow. Často jewja so w tym zwisku zmylki, kiž buchu mjeztym zdźěla wuporjedźene. Zo zjawny ćišć něšto wuskutkuje, dopokazaštaj na přikładźe w Nowym Casniku wozjewjeneho dopisa čitarja, kritizowacy jeničce němski plakat za Superkokot 2023: Wědomostnikaj dokumentowaštaj lěto pozdźišo tež jednorěčne serbske ­wabjenje za zarjadowanje.

Budyšin (SN/bn). „Nachklänge – Dozynki. Essays und Wortmeldungen – Eseje a přizjewjenja k słowu“ rěka w Ludowym nakładnistwje Domowina wušła zběrka, z kotrejž Benedikt Dyrlich swoju dwu­zwjazkowu awtobiografiju „Doma we wućekach“ wudospołnja. Wčera je ju něhdźe 30 zajimcam w Smolerjec kniharni premjernje předstajił. Dźakujo so wšitkim na publikaciji sobuskutkowacym wu­zběhny wosebje lektora Pětra Thiemanna, kiž „je cyły projekt wot wšeho spočatka produktiwnje přewodźał“ a Dietricha Šołtu za přełožk dotal jeničce w serbšćinje wozjewjenych tekstow. Po słowach Thiemanna je zběrka wuslědk procesa, kotryž bu w lěće 2012 zahajeny. „Ze spočatnje planowaneho manuskripta z něhdźe 250 stronami su naposledk dwaj dwudźělnej zwjazkaj w serbšćinje a němčinje a dwurěčne wudospołnjenje z cyłkownje 1 842 stronami nastali. Dźakuju so awtorej za tele hoberske dźěło, přełožowarjej za wuběrne přełožki a nic naposledk Monice Dyrlichowej za ćichi ko-lektorat“, Thiemann zjima.