Wučer a ludowy spisowaćel Arnošt Hančka narodźi so 11. septembra 1867 žiwnosćerskej swójbje w Hućinje. Po studiju na Budyskim krajnostawskim seminarje bě wot lěta 1891 hač do smjerće 17. junija 1928 wučer, šulski nawoda a kantor w Poršicach. Jara zasadźeše so za serbsku wučbu. Bě předsyda Konferency serbskich wučerjow Budyskeho wokrjesa. 1910 přistupi Maćicy Serbskej a bě hač do smjerće městopředsyda jeje pedagogiskeho wotrjada. We Weimarskej republice je šulskej čitance „Kwětki“ a „Zahroda“ hłownje wudał. Spisa „Z mojich dźěćacych lět“, „Při wowčim mosće šeri“ a „Wěšćerski prut“. Hačkuli bě předsyda Poršiskeho towarstwa Swěra, wustupowaše pak tež často raznje přećiwo narodnemu hibanju, předewšěm přećiwo předsydźe Domowiny Arnoštej Bartej a Jakubej Bartej-Ćišinskemu, kotrehož mjenowaše po jeho narěči 1904 w Bukecach „podjanskeho šćuwarja“. Wo serbskich podawkach bě Hančka Bu­dyskemu wokrjesnemu hejtmanstwu donošował a kritiske nastawki Serbskich Nowin, Katolskeho Posoła a časopisa Łužica za nje přełožował. Manfred Laduš

Druhi předsyda Domowiny, basnik, farar a duchowny rada Jakub Šewčik narodźi so 6. septembra 1867 kublerskej swójbje w Baćonju. Kubłaše so na Praskim Serbskim seminarje, bě starši tamnišeho towarstwa Serbowka, basnješe a dopisowaše do jeje „Kwětkow“. 1890 přistupi Maćicy Serbskej. Po studiju teologije bu 1892 na měšnika­ wuswjećeny. Wot lěta 1896 do 1908 słužeše jako Budyski tachantski prědar. Zdobom bě redaktor Katolskeho Posoła, doniž njebu do Kamjeničanskeje wosady swj. Nepomuka pósłany. W Pětra Malinkowej činohrě „Wotmołwa“ wo Ćišinskim praji biskop, zo maja hišće­ zahoriteho Serba (Šewčika), kotrehož sćelu do wulkeho němskeho města Kamjenicy.­ Wot lěta 1922 do 1933 bě Šewčik farar w Chrósćicach, hdźež staraše so tež wo drohotny křižowy puć na kěrchowje a wo moderne tepjenje w cyrkwi. Wón bě župan župy „Michał Hórnik“ a wot 1927 do 1930 zasłužbny předsyda Domowiny. 1899 wuda zběrku „Baje a basnički“ a spisa tójšto nabožnych a stawizniskich dźěłow. 3. awgusta 1935 Šewčik w Chrósćicach zemrě. Manfred Laduš

Michał Kětan, pozdźiši farar, narodźi so 3. septembra 1892 katolskej žiwnosćerskej swójbje w Słonej Boršći. Wón bě chowanc Praskeho Serbskeho seminara, studowaše katolsku teologiju a bu 10. awgusta 1918 w Budyskej tachantskej cyrkwi na měšnika wuswjećeny. 1915 zastupi do Maćicy Serbskeje. Bě kapłan w Baćonju, Ralbicach, Radworju a Budyšinje a bě w tym času tři lěta redaktor Katolskeho Posoła. 1927 zapokazachu Kětana w Zebnicy za wosadneho fararja. 1945 wróći so wón do Łužicy, přewza jako farar Baćońsku wosadu a sta so z arcywikarom Kamjenskeho dekanata. Za Baćońsku cyrkej wobstara nowe zwony. 1961 přesydli so jako wuměnkar do Budyšina, hdźež hišće aktiwnje dušepastyrsce skutkowaše, mjez druhim jako rektor chorownje swj. Bena. Jako duchowny wupomha w Serbskej cyrkwi. Farar Kětan spisa stawizniskej powědančce a tójšto cyrkwinskostawizniskich a kulturnych přinoškow za Katolski Posoł, kaž „Baćoń, cyrkwina wjeska na horje“. 30. apryla 1965 wón zemrě a bu na Budyskim Mikławšku blisko rowa Michała Hórnika pochowany. Manfred Laduš

Dźensa před 70 lětami, 24. awgusta 1937, bě poslednje čisło Serbskich Nowin wušło, zhotowjene w ćišćerni pod třěchu stareho Serbskeho domu na Lawskich hrjebjach w Budyšinje. Dźeń po tym přesta ćišćernja dźěłać. Gestapo zaja jeje wobsedźerja dr. Jana Cyža a sekretarku Domowiny Elzu­ Krawcec. Knižny wobchod, ćišćernju, běrow Domowiny a bydlenje Cyžec swójby su gestapowcy přeryli a wšitke rumnosće zapječatowali. Za rozwožowanje přihotowane wudaće Serbskich Nowin 25. awgusta dyrbješe ležo wostać. Tak su nacionalsocialisća swoje dorazne akcije přećiwo Serbam dale wjedli, kotrež běchu bórze po přewzaću mocy 30. januara 1933 zahajili. Hižo 11. apryla 1933 běchu woni Serbske Nowiny prěni raz na wosom dnjow zakazali. Wot zakaza Domowiny 18. měrca 1937 a na to wšitkich zarjadowanjow serbskich towarstwow hač k likwidaciji ćišćernje njeje tuž wjele časa zašło.­ Wudawać ćišćane słowo w maćeršćinje njebě w serbskich rukach hižo móžno. Hakle dźesać lět po tym, 7. junija 1947, załožichu nowu serbsku ćišćernju w Budyšinje. Axel Arlt