Dźensa před 25 lětami zemrě wučer a kulturnik Jan Kósk w Barće. Wón bě so 4. nazymnika 1930 w Chrósćicach w skromnych poměrach narodźił. Bě šuler gymnazijow w Čěskej Lipje a Warnoćicach. Wuchodźiwši Serbski wučerski wustaw w Radworju bu wón nowowučer w Njebjelčicach a Bóšicach. Sta so z fachowym wučerjom serbšćiny a z diplomowym pedagogu. Wjele lět wukonješe zamołwitu funkciju sektorownika w kul­turnym ministerstwje NDR a je so jako tajki wobšěrnje a z angažementom za rozkćěw našeje powołanskeje kultury a ludoweho wuměłstwa zasadźał. Na organizowanju a přewjedźenju sydom centralnych festiwalow serbskeje kultury měješe wažny podźěl. Postarał je so wo wukrajne wuprawy. Swojich wulkich nazhonjenjow na polu serbskeje kultury dla je po zjednoćenju Němskeje jako njeparujomny fachowc w zwjazkowym ministerstwje nutřkowneho skutkował. Je tež spisowaćelił a basnił. Wot njeho je mjez druhim činohra „Nalětnje njewjedro“, kotraž měješe w Budyskim NSLDź prapremjeru. Dale spisa poem „Z rańšej hwězdu sony du“ a někotre spěwy.

13. małeho róžka 1947 zemrě w Šěra­chowje justicny rada, prawiznik a wjelelětny zarjadnik stareho Serbskeho domu na Budyskich Lawskich hrjebjach Michał Cyž. Narodźił bě so 7. meje 1858 ku­blerskej swójbje w Žuricach. Wón bě chowanc Serbske­ho seminara a studowaše po maturiće w Praze a Lipsku prawnistwo a filozofiju. Po studiju bě referendar w Šěrachowje a Budyšinje a na krajnym sudnistwje w Lipsku. Dalšeje słužby w statnej justicy so Cyž wzda. Wot lěta 1895 do 1928 skutkowaše wón w Budyšinje jako prawiznik a notar. Nimale 19 lět bě na wuměnku w Šěrachowje. Wot lěta 1891 přisłušeše Maćicy Serbskej, w kotrejž je we wšelakich načolnych funkcijach wjele lět aktiwnje skutkował. Wot lěta 1897 bě čłon twarskeho wuběrka Maćičneho Serbskeho domu. 1898 dowěrichu jemu wažnu funkciju hospodar­ske­ho zarjadnika ležownosćow Maćicy a po wote­wrjenju Serbskeho domu zdobom nadawk zarjadnika hač do lěta 1928. W Budyšinje předsydarješe přez lětdźesatki ­katolskemu šulskemu towarstwu. Dale bě aktiwny městopředsyda To­war­stwa ­Cyrila a Metoda. Maćica Serbska po­mjenowa Michała Cyža 1922 za swojeho čestneho čłona. Manfred Laduš

18. małeho róžka 1932 zemrě na swojim šleskim hrodźe Sibyllenort blisko Wrócławja posledni sakski kral Bjedrich Awgust III. hakle 67lětny. 9. nowembra 1918 bě ­posledni knježacy monarch rodu Wettinow saksku stolicu wopušćił, w kotrejž bě dźeń do toho rewolucija wudyriła a kral ze zastojnstwa wuhnaty. Na hrodźe Sibyllenort bydleše Bjedrich Awgust hač ­do smjerće. Rozžohnował bě so ze Sakskej z wuprajenjom: „Čińće swój njerjad sami!“ Rodźeny 25. meje 1865 bě nan šěsć dźěći. Jeho mandźelska, rakuska princesna Luisa z Toskany jemu z lubowarjom ćekny, a 1903 bu­štaj dźělenaj. 1904 sta so Bjedrich Awgust III. z kralom a je tež wjackróć Serbow wopytał. Měješe k nim kaž tež jednoremu ludej tolerantne poćahi. Dokelž so rady mjez ludźimi wuchodźowaše a sakski dialekt ­rěčeše, bě jara wob­lubowany. Hačkuli bě generalny pólny maršal a najwyši rozkazowar sakskeho wójska, njeje so na wójnje wobdźělił. 22. małeho róžka 1932 dowjeze wosebity ćah ćěło zemrěteho do Drježdźan. 500 000 Saksow, mjez nimi tež byrgarske knježerstwo, so ze zemrětym rozžohnowachu, nic pak politikarjo SPD a KPD. W rownišću katolskeje Dwórskeje cyrkwje bu pochowany.

26. wulkeho róžka před sto lětami zemrě w Choćebuzu delnjoserbski wučer a redaktor Bramborskeho Casnika Kito Šwjela. „Chceće-li wědźeć, štó Kito (Křesćan) Šwjela bě, dyrbiće so wobhonić w jeho Bramborskim Casniku. Z tutym tydźenikom je so wón swojemu delnjoserbskemu ludej do wutroby zapisał. Mnozy so dźiwachu, zo bě jemu móžno kóždy tydźeń dlěje hač 50 lět při wšelakich druhich pismach tajku nowinu napisać a Serbam přepodać. W krótkich a dlěšich nastawkach rozwučowaše wón swój serbski lud jako jeho duchowny nawoda.“ Tak pisaše rowjenk Šwjele Wylem Nowy, farar w Choćebuskej Serbskej cyrkwi a awtor rjadu „Z božego kralejstwa“, w Bramborskim Casniku ­wo Kiće Šwjelu. 21. małeho róžka 1836 bě so Šwjela ratarskej swójbje w Zaspach pola Choćebuza narodźił. Wopytawši wu­čerski seminar w Nowej Cali bě wón pjeć lět wučer w Žergonju a dalše pjeć lět ­we Wjelikim Wóseńku (Groß Oßnig). 44 lět wučerješe w Skjarbošcu (Schorbus), doniž njepoda so na wuměnk w Choćebuzu, hdźež je na Sewjer­nym pohrjebnišću pochowany.