18. meje 1900 zemrě w Budyšinje wučer a spisowaćel Jan Bartko, kiž bě so 16. nowembra 1821 žiwnosćerskej swójbje w Drobach pola Minakała narodźił. Po wopyće Budyskeho krajnostawskeho wučerskeho seminara wučerješe w Delnjej Hórce, Chwaćicach a 33 lět w Nosaćicach, hdźež bě tež kantor. Zasadźeše so za čas byrgarsko-demokratiskeje rewolucije w Němskej 1848/1849 jara za towaršnostny postup a za narodne zajimy Serbow. Bě sobuawtor Wulkeje peticije Serbow, zapisowar Serbskeho burskeho towarstwa Radwor a 1847 sobuzałožićel Maćicy Serbskeje. 1898 bu jeje čestny čłon. Pod pseudonymom „Jan Šćipalca“ pisaše a pěsnješe doprědkarske přinoški a basnje za Tydźenske Nowiny a za Serbski Nowinkar, ko­trehož soburedaktor wón bě. Jako připó­znaty wučer spisa 1872 štyri króć nakładowanu a 48 lět wužiwanu „Prěnju čitanku za serbske šule“ a 59 lět wužiwane „Bibliske stawizny za serbsko-němske šule“ kaž tež knihu „Oberlin. Jeho žiwjenje a skutkowanje w Kamjenjodoli“, kěrluše, basnje a pře­łoži teksty Zejlerjoweho oratorija „Na­lěćo“ do němčiny.

Manfred Laduš

Dźensa by Gerat Libš 85ćiny swjećił. Rodźeny we Wěteńcy do swójby mulerja a domjaceje studowaše wón po maturje slawistiku w Lipsku. Tehdy a dalše lěta bě aktiwny kopar w Njebjelčicach a tak znaty a woblubowany pola młodźiny wokolnych wsow. Po studiju dźěłaše w lektoraće za wučbnicy w Budyšinje, wot lěta 1959 do 1981 bě redaktor dźěćaceho časopisa „Płomjo“. Po tym skutkowaše znowa někotre lěta jako lektor a jako redaktor ­Noweje doby. 1. awgusta 2012 wón doma w Pančicach-Kukowje zemrě.

Basniske spočatki Libša sahaja do jeho studentskich lět. Pozdźišo wozjewješe prawidłownje, zwjetša pod pseudonymom „Lindaš“. Za swoje młode čitarstwo pisaše basnje wo přirodźe a zwěrjatach. Prěnja zběrka „Z połnej karu“ wuńdźe 1970, tři lěta po njej powědka w hrónčkach „Čepjela a Prynka“. We wjazanej rěči předstaji dźěćom mjez druhim „Kózlika Pryzlika“ a „Jěžika-Wšitkowědźika“. Dalšej zběrce wuńdźeštej 1981 a 1989: „Swinjemišter Dunč“ a „To swět koči čini woči“.