Jurij Frencl
Cecilija Hajnec
100. posmjertniny dr. Filipa Rězaka
17. požnjenca před sto lětami zemrě w Budyšinje měšnik, słownikar a spisowaćel dr. Filip Rězak. Jeho row je w rozwalinje bywšeje cyrkwje na Mikławšku. „Hišće hłubšo hač je žłobjo Sprjewje do serbskeje zemje zaryte, wostanje jeho mjeno zapisane do pomjatka sprawnych Serbow a jeho přikład wostanje wšěm dobrym synam a dźowkam serbskeho ludu wěčnje drohi.“ Tak pisaše jeho rowjenk, hamtski sobubratr a spisowaćel Jurij Libš w nekrologu w Časopisu Maćicy Serbskeje.
Filip Rězak narodźi so 22. jutrownika 1859 burskej swójbje we Wuricach (Auritz) blisko Budyšina. Wón bě chowanc Łužisko-Serbskeho seminara w Praze, studowaše tam teologiju a 1904 promowowaše na doktora teologije. Bě kapłan w Chrósćicach a je 20 lět protyku „Krajan“ redigował. Wot lěta 1895 hač do smjerće bě dwórski kapłan w Drježdźanach. Sakski kral spožči jemu Albrechtowy rjad 1. rjadownje. Wón bě konsistorialny radźićel w sakskej stolicy a čestny kanonik Budyskeho tachantstwa.
Michał Jan Wałda
Měšnik, kěrlušer a hymnologa Michał Jan Wałda narodźi so 8. požnjenca 1721 burskej swójbje w Čornecach. Wuknješe na gymnaziju w Českim Krumlovje, Praze a Olomoucu a bě po tym chowanc Serbskeho seminara. Wón studowaše w złotym měsće nad Wołtawu teologiju a filozofiju a bě prefekt seminara. Wróćiwši so do domizny skutkowaše wot lěta 1750 do 1759 jako wikar a kapłan Budyskeje cyrkwje Našeje lubeje knjenje. Wot 1761 do 1776 bě zasłužbny a woblubowany wosadny farar w Radworju. Na to powołachu Wałdu do Budyskeho tachantstwa, powyšichu jeho 1777 na šolastika a lěto po tym na tachantskeho kantora.
Sokoł Malešecy
Spočatk we Wjerbnje
PhDr Mikławš Krječmar
Jurij Šołta
Zejlerjowy pomnik
Jiří Mudra
28. awgusta 1921 narodźi so pozdźiši gymnazialny wučer, slawist, čěski přećel našeho ludu Jiří Mudra. W lěće 2011 wuda Praske Towarstwo přećelow Serbow (SPL) z podpěru Maćicy Serbskeje 136 stron wopřijacu knihu, w kotrejž je w podtitulu rěč wo 90. narodninach „čěskeho wótčinca a přećela Łužiskich Serbow“. Dopokazow za tajke hódnoćenje je nadosć. Tak su to „Mudrowe wjelětne spomóžne dźěło w SPL, jeho zamołwite redaktorstwo časopisa Česko-lužický věstník (1993–1999), jeho njeličomne přinoški w Rozhledźe, Lětopisu a mnohich čěskich medijach, wjele přełožkow serbskeje literatury, kaž „Bosćij Serbin“ Marje Kubašec abo „Nawrót sonow“ Jurja Kocha. Z Janom Petrom spisa Mudra štyrizwjazkowu wučbnicu serbšćiny za studentow a druhich zajimcow, swědomiće dźěłaše na čěsko-serbskim resp. serbsko-čěskim słowniku. Wuske zwiski nawjaza ze znowazałoženym Serbskim Sokołom. W lěće 2008 dari nam reprezentatiwnu knihu „SOKOL – Malé dějiny velké myšlenki“ („SOKOŁ. Małe stawizny wulkeje myslički“). Serbja wuznamjenichu Jiříja Mudru 1996 z Mytom Domowiny. Zemrěł je wón 2. měrca 2009.
Mikławš Krawc
