K 75. jubilejej Serbskeho ewangelskeho cyrkwinskeho dnja

19. a 20. junija woswjeća ewangelscy Serbja­ w delnjołužiskim Mosće swój mjeztym 75. cyrkwinski dźeń. Jubilej je składnosć, sej krótki pře­hlad­ wo stawiznach kóždolětneho nabožneho zet­kanja tworić.

Zrodźeny 1947 we Wojerecach

Zrodźiła je so mysl w powójnskim času we Wojerecach, hdźež wotmě so prěni serbski cyrkwinski dźeń póndźelu, 3. nowembra 1947, zo bychu so cyrk­winsko-­politiske naležnosće rozjimali. Dźěše wo wo­zrodźenje serbskeho cyrkwinskeho ži­wje­nja w sakskej a šleskej cyrkwi po Druhej swětowej wójnje, wosebje wo zakonske rjadowanje, wo natwar serbskich cyrkwinskich strukturow a wo wobsadźenje wosadow ze serbskimi fararjemi. Cyle w znamjenju tutych zaměrow steješe tež druhi cyrkwinski dźeń 26. meje 1948 w Bukecach, na kotrymž so krajny biskop Hugo Hahn wobdźěli a hdźež Serbja, podpěrani wot předsydy Domowiny Pawoła Neda, jasne žadanja na cyrkwinsku wyšnosć w Sakskej stajachu.

Wažnosć a spomóžnosć masažow hižo w starowěku jako bytostnej za strowotu wobhladowali

„Swoje ćěło dyrbiš sej česćić, zo by so ­duša w nim derje čuła“, wědźeše hižo w 16. lětstotku Terezija z Ávile w Španiskej. To bě, je a wostanje tež kredo Ralbičanki Marije Wjeselineje, kotraž so mjeztym dokładnje lěto z wellnessowymi masažemi wo derjeměće a strowotu ludźi stara.

Stajnje hižo socialnje zmyslena

Hižo jako šulerka w Chrósćicach a lěto w Čornej Pumpje bě stajnje pozitiwnje na swojich sobušulerjow a wučerjow zhladowała, štož je tež jeje zadźerženje wotpowědnje wobwliwowało. Stajnje přećelna, pomocliwa a z dobrym wotzamknjenjom 10. lětnika studowaše wona pjeć lět na Serbskej fachowej šuli za socialnu pedagogiku w Budyšinje. Po wuspěšnym zakónčenju dźěłaše w někotrych pěstowarnjach jako kubłarka.

Prawy a dobry rozsud

W serialu „Na serbskich slědach po Praze“­ wjedźe Pražan Marek Krawc čitarjow na městnosće w čěskej stolicy, kotrež maja za nas Serbow wulki wuznam­. Dźensa: Wo Serbje Jurju Wićazu

W Praskim měšćanskim dźělu Žižkov, blisko Olšanskeho naměsta, rozpřestrěwa so jedyn z najrjeńšich Praskich po­hrjebnišćow – Olšanský hřbitov. Areal je jedyn z mało měrnych blakow w harowatej, hektiskej Praze, zelena oaza mjez hłownymaj dróhomaj, za jednym z njeličomnych nakupowanišćow wulkoměsta. Tale městnosć wěčneho měra a wopomnjeća ze swojimi zróstnymi štomami njeje jenož přijomne wuchodźowanišćo, je to zdobom najstarše a z 25 000 rownišćemi, 65 000 rowami a dwěmaj łukomaj za posledni wotpočink najwjetše fararjec ladko w čěskej stolicy – haj samo po cyłym susodnym kraju.