Sćěhuješ-li medije, wone wozjewjeja, zo strach před terorowymi nadpadami w Němskej přiběra. Redaktorojo Serbskich Nowin su so ludźi prašeli, hač so boja abo hač maja tajke strachi wliw na jich planowanje dolowa.

Angelika Ćěpicowa z Kulowa: Byrnjež kedźbliwy być dyrbjał, njemóžeš so tola doma ze strachom chować. Do Turkowskeje wšak sprawnje prajene wokomiknje lećała njebych. Powšitkownje pak nje­trjebamy so bojeć. Stać móže so wšudźe něšto, tež na kóždym lětanišću a samo doma. Jako swójba smy hižo wjele po wukraju pućowali a tež dźensa hišće rady do dowola jězdźimy. Njejsmy ženje ni­hdźe ničo hubjene nazhonili. Čehodla měli so tuž nětko nastajnosći bojeć?

Stefan Cuška Z Budyšina: W oktobrje poleću ze Smjerdźečanskej rejwanskej skupinu do Indiskeje. Hišće je wjele chwile, ale přiwšěm so trochu starosću. Generelnje­ do afriskich krajow tuchwilneho njeměra dla lećał njebych. Měnju pak, zo móže mje teror wšudźe trjechić, tež w Budyšinje.

Za měnjenjemi wo 38. swjedźenju serbskeje poezije je so Bosćan Nawka wobdźělnikow prašał.

Traian Pop, basnik a nakładnik POP-nakładnistwa: Tele zetkanje je wulkotne! Swjedźeń skići móžnosć, so zeznać a so zetkać – wšako su mnozy awtorojo tu, kotrychž sej jara česću. A za mnje jako nakładnika je to zdobom šansa, z nowymi, mjezynarodnymi basnikami zwisk nawjazać. Pochad je při tym wšojedny, dźiwam prěnjorjadnje na kwalitu, kotruž tu na kóždy pad namakamy. Přebasnjenje z originalneje rěče mam za kmany přikład, zo móžemy – a dyrbimy! – dalšemu rozpačenju Europy zadźěwać. Zhromadnu rěč poezije tule słyšeć je mi wulke wjeselo.

Ivo Harák, čěski basnik: Sym mjeztym hižo pjaty raz tu, a zarjadowanje so mi přeco hišće spodoba. Sym stajnje wćipny na twórby młodych awtorow, a lětsa su mje wone jara pozitiwnje překwapili. Swjedźeń je cyle w zmysle pućrubarja Smolerja, wuznamneho spisowaćela a twarca mostow mjez kulturami.

Choćebuz (ML/SN). „Witam jara, zo ma so serbski sydlenski rum dale rozšěrić a nadźijam so, zo so prawje wjele dalšich komunow Delnjeje Łužicy k tomu wu­znaje. Móžemy serbske namrěwstwo jenož wuchować, su-li tež ludźo, kotřiž so za to angažuja.“ Braniborska ministerka za wědomosć a kulturu Martina Münch (SPD) praji tole w interviewje z Choćebuskej Lausitzer Rundschau 5. julija.

Na prašenje, hač so namjety za přiwzaće do sydlenskeho ruma tež přećiwo komunam wot kraja schwala, ministerka rjekny: „Njemóžu so ke kóždemu jednotliwemu padej wuprajić. Jara wažne pak je, z ludźimi na městnje wo tym rěčeć. Porěčimy ze wšěmi komunami hišće raz wo tym a budźemy rozsudy před pozadkom zakonskich postajenjow dokładnje pruwować. Sydlenski rum je žiwy, jeli woby­dlerjo jón přiwozmu, a so wo kulturne namrěwstwo, nałožki kaž tež spěchowanje rěče staraja. Chcemy projekt Witaj dale rozšěrić. W pěstowarnjach a šulach ma so wjace kedźbnosće serbskej rěči wěnować.“

Rainer Domke z hornjofranskeho Küpsa pola Kronacha je koparsku euro­peadu w Južnym Tirolu sobu dožiwił a po­dawa tule swoje zaćišće:

Poprawom wšak běch w Italskej cyle hinašeho zarjadowanja dla: Tam přihotuja swjatočnosće k 125. posmjertninam pózdnjoromantiskeho basnika Oskara von Redwitza-Schmölza (mjeno je słowjanskeho pochada), kotrehož swójba z mojeje hornjofrankskeje domi­zny pochadźa. W Južnym Tirolu mějach tuž składnosć, sej jednotliwe koparske wubranki dokładnišo wobhladać. Běch drje jenički hornjofrankski fan z delnjołužiskimi, Choćebuskimi korjenjemi. Smědźach wjacore hry widźeć a při tym tež serbskich fanow dožiwić. Zadźiwane zwěsćenje tamnišeje nowiny Dolomiten, zo běchu „Serbscy fanojo starojo turněra“, móžu stoprocentowsce potwjerdźić. Bě to prosće sensacionelne serbskich přiwisnikow widźeć. Škoda, zo njeje so sportowy wuspěch muskeje wubranki poradźił. 5. městno angažowanych žonow mje wjeseli. Nadźijam so, zo móžu za štyri lěta w Korutanskej zaso pódla być. Wutrobny postrow woběmaj mustwomaj. Serbska wubranka, olé!