Stanij Statnik z Ralbic wupraja so wobzamknjenju tamnišeje gmejnskeje rady:

Njedawno móžachmy w Sächsische Zeitung čitać rozprawu Andreasa Kirsch­ki wo wobzamknjenju gmejnskeje rady, za móžny nowotwar Ralbičanskeje pěstowarnje přewjesć architekturne wubědźowanje. Wopodstatnili běchu to po argumentaciji zastupowaceho wjesnjanosty z tym, zo móža pozdatnje jenož tak docpěć optimalny wuslědk planowanja noweje pěstowarnje.

W samsnym přinošku su trěbne lutowanja naspomnjene: zwyšenje ležownostneho dawka (wunošk 4 800 eurow), zniženje přiražki za wjesne młodźinske kluby (wunošk 2 000 eurow), kompletne šmórnjenje lětneje přiražki křižerjam (wunošk 200 eurow).

Zo su nastupajo napjate hospodarske połoženje lutowanja trěbne a akceptabelne, njebudźe zawěsće nichtó prěć. Jeli pak so paralelnje k tomu njetrjebawše pjenjezy z woknom mjetaja, mam to za skandal.­ A tajki je definitiwnje rozsud gmejnskeje rady za architekturne wubědźowanje, kiž njeje zakonsce trěbne a kotrež budźe gmejnu pod smužku 50 000 do 60 000 eurow płaćić.

Měrćin Korjeńk ze Sernjan je w SN wo „jubilejnym 40. wjesnym swjedźenju w Sernjanach“ čitał a so tule wupraja:

Dopisowar chce najskerje zwuraznić, zo bě před 40 lětami w lěće 1976 tamniša wjesna młodźina po dlěšej přestawce zaso prěni wjesny swjedźeń wuhotowała. Přispomnić so dyrbi, zo běchu Sernjenjo tež do lěta 1976 wjesne swjedźenje zarjadowali, w lěće 1957 hnydom dwaj. W septembru 1957 organizowaše młodźina Póžnjenski swjedźeń pod hesłom „Štóž je z nami dźěłał, njech so z nami raduje!“. 12. oktobra 1958 bě dalši wjesny swjedźeń z wubědźowanjow kolesowarjow a motorskich wo myta. 27. septembra 1959 swjećachu Sernjany, kaž z plakata wučitaš, dźesate narodniny Němskeje demokratiskeje republiki, mjez druhim z měrowej jězbu młodych pioněrow. Tež 1960 mějachu wjesny swjedźeń. Naspomnić so hišće měło, zo bu tehdy Sportowa jednotka Sernjany/Róžant załožena. Zajimawe snano tež je, zo steješe na kóždym plakaće sportoweje jednotki małe hrónčko. Na jednym na přikład rěkaše: „Sylńmy Němsku demokratisku republiku, kraj měra a socializma – domi­znu Serbow!“

Berlin (ML/SN). „Miłoraz we Łužicy měješe so brunicoweje jamy dla zhubić. Energijopolitiske změny móhli přesydlenje zadźeržeć. Mnohim wobydlerjam pak so to njespodoba. Plakat na spočatku wsy zamyla. Tam steji: ‚Dźeržće skónčnje słowo, dajće nam do noweje domizny ćahnyć!‘ Tule chcedźa wobydlerjo woprawdźe swoju­ domiznu zhubić, zo bychu sej ju na druhim městnje znowa natwarili.“

Takle pisaše pod nadpismom „Žedźba za bagrom“ Georg Meggers w cyłoněmskej nowinje Die Welt minjenu póndźelu wobšěrnje wo wosudach Miłoražanow a wo połoženju w dwurěčnej wsy Slepjanskeje wosady. Dale tam čitaš: „Hižo před lětdźesatkom bě wjetšina něhdźe 230 wjesnjanow při naprašowanju za to hłosowała, zo ma so wjes přesydlić. Šwedski energijowy koncern Vattenfall chcyše brunicu pod Miłorazom wudo­bywać. Přilubi, zo maja so pola něšto kilometrow zdaleneho Slepoho ‚Miłoraz w swojich njezaměnliwych strukturach socialnje znjesliwje znowa natwarić a tradicije zachować‘. Tola po dźesać lětach je přesydlenje jara prašomne, wšako ma čěski koncern EPH nětko bruni­cowe jamy Vattenfalla přewzać.“

Mikławš Krawc z Budyšina podpěruje namjet Michała Nuka w Serbskich Nowinach, wudać knihu wo stawiznach sporta w Serbach po 1945:

Lektor Ludoweho nakładnistwa Domowina Michał Nuk, sam aktiwny lochko­atlet a kolesowar, ma za trěbne spisać a wudać knihu wo sportowanju w Serbach po Druhej swětowej wójnje hač do našich dnjow. Wón wuzběhny, zo před­leži wo dźěle Serbskeho Sokoła w lětach 1920 do 1933 kniha Alfonsa Wićaza (LND, 1990) a zo dyrbjało so wo sportowo-narodnych aktiwitach po lěće 1945 dokumentacija zestajeć. Z přećelemi sporta drje smy sej přezjedni, zo by tajka edicija přihódny dar k 25. róčnicy załoženja noweho Serbskeho Sokoła (28. decembra 2018) abo potom k 100. narodninam Sokoła (9. nowembra 2020) była.