Jan Wjenk z Wotrowa wěnuje so žiwjenju zemrěteje Marty Bulankoweje:
Marta dyrbješe jako sydomlětna dožiwić, zo zemrě jeje nan. Swójba bě přez to jara chuduška. Jako Wotrowski pjekar Pawoł Bulank 1913 pjekarnju załoži, so byće a traće w knize „Wotrow něhdy a dźensa“ wopisuje. Załožićel měješe wosom dźěći, z kotrejež swójby znaći a zdźěłani potomnicy wuchadźachu, kaž lěkar dr. Bulank a znaty hudźbnik, komponist a dirigent Jan Bulank. Załožićel njepředawaše jenož chlěb a całty we Wotrowje, ale tež we wokolnych wsach. Wón sam jězdźeše z wozom hač do Žuric, hdźež měješe přiwuznu, kotraž wudźěłki za njeho předawaše.
W lěće 1961 přewza syn Jurij a wšo je omodernišo dale běžało. Jako mějićel 1983 bohužel přezahe zemrě, přepisa jeho žona Marta pjekarnju na syna Romana – mjeztym na třeću generaciju. Mandźelska Daniela a dalši přistajeni kaž tež pomocnicy su kruty zdónk we wšědnym boju wo Boži chlěb a słódne pječwa. Po towaršnostnym přewróće mišter Roman pjekarnju hišće jónu přetwari, powjetši a zmodernizowa, a předawanska syć so dale rozšěri.
Měrko Šołta z Budyšina:
Póndźelu, 3. nowembra, rozprawjachu Serbske Nowiny wo jubileju Smjerdźečanskeje rejowanskeje skupiny a wutoru skedźbnichu dodatnje na „hóstny wustup Sprjewjanow“ při tutym zarjadowanju. Ale Sprjewjenjo njejsu jeničcy, kotřiž Smjerdźečanow hudźbnje podpěruja. Hižo lěta dołho přewodźuja rejowansku skupinu cyły rjad młodych serbskich hudźbnikow z jaknej ludowej muziku. Tuchwilu su to Hantušec bratraj Jurij a Józef kaž tež jeju sotra Marta. Jim poboku su hižo ze spočatka dźewjećdźesatych lět Smjerdźečanow přewodźujo Bernadet Cyžec, Frank Čórlich, Tomasz Nawka a multi-instrumentalist a naš najlěpši serbski dudak Steffen Kostorž, kotryž wukubłuje zdobom hižo wjele lět serbski dorost na tutym instrumenće. Rejowanska kultura njeje bjez hudźby předstajomna, a tež w Serbach z njebjes njepada.
Křesćan Krawc z Hrubjelčic: Lěta přińdu a lěta zańdu:
Smój do Bukec na nazymski koncert jěłoj – po starej zwučenosći, ze swojej přitomnosću serbske kulturne zarjadowanje podpěrać – stólcaj w žurli wobsadźić. Tola tón raz njetrjebachmoj ničo podpěrać. Chór Budyšin je z prěnim spěwom „Lěta přińdu a lěta zańdu …“ publikumej w połnje wobsadźenej žurli wutroby wotewrěł. Štož je so namaj wosebje lubiło: Zo smój tójšto słowow spěwarkow a spěwarjow derje zrozumiłoj – lěpje hač w Semperowej operje abo wóndano w „Powědanju wo wodźe“ w Serbskim ludowym ansamblu, wjele lěpje.
Program bě wotměnjacy: Najprjedy wustupowaše cyły chór, potom žónski, na to muski chór, solistki a solistaj – a samo husler a solist na bubonje. Štož naju zahorješe bě, zo smědźachmoj z Budyšanami po starej tradiciji nazymskich koncertow sobu spěwać a ptačata ćahnyć widźeć. Za to su nam teksty na blido połožili. Nowostka za naju bě, zo je němsce rěčacy publikum z pomocu łopjena móhł někotre serbske spěwy w němskej rěči sćěhować.
Uwe Gutšmidt z Bórkow, kotryž 41 lět jako wučer delnjoserbšćiny skutkowaše, pisa wo artiklu „Serbski profil šule wohroženy“ (SN 18. oktobra 2024):
Z wulkim zajimom sym tutón artikl čitał. Njerozumju pak tradicionalny awtomatizm. Třeća abo štwórta sedma rjadownja njeje wohroženje, hdyž so šula z profilom sylni. Šuli faluja dalši serbscy wučerjo. Falowacy wučerski dorost serbstwo wohrožuje. Šula ma přiběrajcy problemy, jeli ličba ryzy němskich šulerjow stupa. Čehodla? Na šulach w Choćebuzu serbšćina w delnim schodźenku wuměra! Na Šuli Kästnera, hdźež běch 1983 serbšćinu zawjedł, je kónc ze serbšćinu, dokelž serbskeho wučerja nimaja. Delnjoserbski gymnazij (DSG) a druhe šule trjebaja wučerski dorost, a to spěšnje. Normalny studij traje pjeć lět, potom slěduje referendariat. Telko chwile šule nimaja. Sym so z problemom falowacych serbskich wučerjow zaběrał a spytał, za přiběracy problem pragmatiske rozrisanje namakać. Wo tym sym tři basnje spisał a to ze srědkami spisowneje a ludoweje serbšćiny.
Měrko Šołta z Budyšina zwurazni swoje mysle wo přinošku Jurja Łušćanskeho, wozjewjeny 17. oktobra:
Jurij Łušćanski rozprawja w swojim připisu na 2. stronje wo tym, kak běše to po 1945 ze zaměstnjenjom ćěkancow w Njebjelčicach. Nastupajo zaměstnjenje, problemy a jich dalši dóńt wšak eksistuje hižo z lěta 2005 wobšěrna, nimale 200 stron tołsta studija ze Serbskeho instituta w Budyšinje. Hladajo na tamnu, serbsku stronu, to zadźěwachu hižo za čas NDR kóždej diskusiji. Zo měješe zasydlenje tajkeho mnóstwa (němskich) ćěkancow wulke wuskutki na serbsku ludnosć, towaršnosć a zjawnosć, wo tym njeswědči jenož wuwiće na polu serbskeho šulstwa. Hač do dźensnišeho so dale z tutej temu njerozestajamy. Hač do dźensnišeho so wo hódnym, wědomostnym přepytowanju wuskutkow tutych stawizniskich podawkow njerěči. A časowych swědkow je dźeń a mjenje!
Křesćan Krawc reaguje na interview Boženy Braumanoweje z dr. Janu Štillerovej „Čłowjek ze stawiznow njewuknje …“ wozjewjeny 11. oktobra:
Jan Wjenk z Wotrowa spomina na zemrěteho Jurja Šěraka:
Zhonich z wječornika zrudźacu powěsć, zo je Jurij Šěrak z Lejna zemrěł. Hakle před něšto njedźelemi sym z nim telefonował.
Před něhdźe štyrjomi lětami na wopyće w zapadźe widźach rjany wobraz z napisom, wopisowacy swójby a jich byće w němskej rěči. Wón so mi tak zalubi, zo chcych jón za Serbow w skrótšenej formje napodobnić, ale na wosomróžkatu desku jako znamjo wěčnosće, kaž su zwjetša zakładne murje kóždeje cyrkwje twarjene.
Sym tute wužadanje z Jurjom Šěrakom zhromadnje zeskutkownił jako wuznamny napis a k rozmyslowanju za swójbu a wězo tež za wopytowarjow. Kaž foto pokazuje, je so to namaj tež derje radźiło. Sym hižo dwoje jutry křižerjam, a to nowačkam, slěbornym a tež złotym jubilaram, w nocy po kemšach, kaž je to we Wotrowje z wašnjom, wot kantora wobraz z napisom darić dał, zo by so jim a jich swójbam na tute wašnje dźak za to bytostne zwuraznił.
Luby Jurjo, njezabudu twoje wosobinske dźěło na tutym wobrazku, z kotrymž móžu najwažniše słowa w serbšćinje – tež wopytowarjam, hdyž do domu zastupja – za rozmyslowanje darić.
Matijas Kurjat piše:
Z wulkim zajimom sym interview z dr. Janu Štillerovej čitał. Je derje, zo so tež w Serbach tematiku sudetskich Němcow tematizuje a to bjez ideologiskich zawěrow. Hdyž pak čitam, zo njeje Ackermanowa wosada gestu wujednanja a próstwy wo wodaće Václava Havela přiwzała, njemóžu so dodźiwać. Trjechi to woprawdźe? Abo měni wona skerje Landsmannschaft sudetskich Němcow?
Mjenowana Ackermanowa wosada, załožena hižo 1946 wot katolskich wuhnatych, so nimoměry za wujednanje mjez woběmaj ludomaj zasadźi. Wróćenje swójstwa njebě ženje jeje tema.
Prošu to rozjasnić a hdyž je trjeba, štož sej myslu, korigować.
Přispomnjenje redakcije: W discertaciji, kotraž běše tema rozmołwy, to prawje steji: Sudetendeutsche Landmannschaft. We wozjewjenym interviewje je so nažel zmylk stał.
Tež Jurij Łušćanski z Budyšina piše k interviewej z dr. Janu Štillerovej w zašłym předźenaku:
Jan Wjenk z Wotrowa wupraja so k přilopkej „Brach praktiskeje wědy“ Lizy-Marije Cyžec z 2. oktobra w SN:
Na powšitkownej wědźe njeklaca jenož mjez dźěćimi, ale tež pola dorosćenych, hdyž ani njewědźa, što je karp a hdyž družiny zorna njeznaja. Před mnohimi lětami dožiwich w jednej swójbje, jako nan na syna swarješe, zo njemóže sej seklu při črijach wjazać, na čož tón wotmołwi, zo maja črije tola hewak lěpjate zapinanje. Dalši pad bě, zo mać swarješe, dokelž jeje syn 5 hodźin dołho so z handyjom zaběra, ale w šuli ničo njewuskoči.
Před lětami wumyslichmy sej na swjedźenju Zwjazka serbskich rjemjeslnikow a předewzaćelow hódančko z dźesać wšelakimi družinami ptačkow a štomow, hdźež dyrbjachu so jenož ličby přirjadować. Njemóžu dźensa wjac prajić, štó bě prěni, ale z kompjuterom a handyjom to wšě dźěći móža.
Dr. Měrćin Wałda z Njeswačidła piše: Nic před wěrnosću ćěkać!
W Serbach je lědma emocionalnišeje temy hač šula. W stawiznach bě wosebje serbska wučba ćežki bojowy teren a centralny dypk potłóčowanja serbšćiny. W nowym socialistiskim staće mějachu Serbja drje wjetšu swobodu, ale tež to bě jenož přechod do nowych wotwisnosćow wot stata. Samo w dźensnišej demokratiji zapowědźa so jim zakońsce zaručene prawo na samopostajowanje. W sociologiji mjenuja so tajke zjawy „strukturelna namóc“. Z tym wopisuja so strukturelne mechanizmy, z kotrymiž hodźa so wěste skupiny wumjezować, bjez toho zo to wulce napadnje.
Najebać wobstejace mjeńšinowe zakonje so tež w zjednoćenej Němskej Serbam dale ćežko čini, so němskej wjetšinje wobarać. W knižnej prezentaciji swojeho masterskeho dźěła wěnowaše so njedawno Karoline Brützel (Bonn) w Radworju tutomu problemej. Přeco zaso, tak awtorka, su Serbja z rěčnym wumjezowanjom a diskriminaciju konfrontowani. Potajkim tež w zjednoćenej Němskej wostanje tema relewantna, nic jenož w serbskim šulstwje, ale tež we wšědnym dnju.
Berlin (ML/SN). „Młoda žónska a lubowarka žonopa“ – pod tutym titlom rozprawješe Berlinski tydźenik Super illu w swojim najnowšim wudaću w cyłostronskim přinošku wo wuzwolenju Vievien Lenzec za Budysku „Kralownu žonopa“. „Za jeje wuzwolenje sobu rozsudny bě jeje serbski pozadk, rozłoži měšćanski pisar. Přez wopyt serbskeje zakładneje šule rodźena Budyšanka serbsce rěči, móže tež hosći w tutej rěči powitać. Tole njeje wuměnjenje za tajke zastojnstwo, ale je bonus.“ Takle pisa Super illu wo wuprajenju měšćanskeho pisarja Albrechta Ludwiga, kiž je zawjedźenje „kralowny žonopa“ namjetował a zwoprawdźił.
Vievien Lenzec budźe nětko dwě lěće město Budyšin a jeho znaty žonop w zjawnosći reprezentować. Nastawkej su přidate tři barbne fota wo nowej kralowni na Mosće měra, w pozadku Michałska cyrkej, wo jeje krónowanju přez wyšeho měšćanostu Karstena Vogta (CDU) a foto wo rejowarjach a rejowarkach Serbskeho ludoweho ansambla na lětušim Staroměšćanskim festiwalu.