Monika Škodźina z Wotrowa ma přispomnjenja resp. korektury k swojemu přinoškej z 12. decembra w SN:

Wutrobny dźak za wozjewjenje mojeho přinoška. Kaž sym hižo telefonisce naspomniła su so w mojim nastawku zmylki wozjewili.

1. Sym z lubosću a česću hotwańča. Hotwańča rěka, zo holcy katolsku drastu woblěkam. Tutón 1. nastawk je so w SWR wozjewił. Tohodla tele rozjasnjenje.

2. Lubi młodostni! Nochcu swarjeć abo kritizować. Chcu wam młodostnym tute bohatstwo; našu katolsku narodnu drastu ze swojimi myslemi rozjasnić. W dźakownosći a z česću sej drastu wažimy a ju tež na wšelakich swjedźenjach nosymy. Tutón wotrězk je za mnje jara wažny a w cyłkownym wozjewjenju nastawku njeparujomny. Namjetuju: Tutón nastawk w cyłku hišće raz wozjewić resp. wo korekturu.

Regina Šołćina z Konjec:

Hamburg (ML/SN). Dwurěčne městne mjeno Rotary-cluba Budyšina skedźbnja hižo na jeho wosebitosć – na serbskosć. Tak započa so zajimawy přinošk wo tutym zjednoćenstwje sprjewineho města w lětušim decemberskim wudaću magacina za Němsku a Awstrisku „Rotary“, kotryž wuńdźe w Hamburgu. W nim předstaja jadriwje šěsć tajkich klubow, mjez druhim nimo „RC Wien – Franz Schubert“ tež klub „Bautzen-Budyšin“. Do jeho předewzaćow słušeja nimo podpěry za hospic, za stawizniski projekt wo Budyskim ­měrje lěta 1018 a za lěsnu wučbnu šćežku wosebje serbske temy.

„Wot załoženja w lěće 1992 přiwza klub prawidłownje angažowanych čłonow mjeńšiny. W zańdźenych lětach spěchowaše klub přiswojenje typiskich instrumentow ludoweje skupiny kaž dudow a huslički w hudźbnej šuli. Z podpěru ­darow Rotary-cluba podpěrachu tež nutřkowne wuhotowanje tachantskeje cyr­kwje, kotraž so jako simultany Boži dom dweju konfesijow wužiwa. Stajnje, jeli so tole hodźi, zapřijeja tradicije a projekty Serbow do žiwjenja kluba“, pišu w maga­cinje „Rotary“.

Hagen Domaška z Drježdźan: Rozsudźić maja wolerki a wolerjo:

Serbski sejm njeje žadyn wotzamknjeny pucher za derjeměće, žane towarstwo, kiž móže sej swojich čłonow wupytać. Wón je maksimalnje wotewrjeny politiski projekt, kotryž wotbłyšćuje wotewrjenosć serbskeho luda.

Mjez nami je wulka mnohotnosć. Mi je katolsko-serbska realita cuza, katolskim gmejnam je delnjoserbska realita cuza, serbskim wsam je serbska diaspora w Berlinje a Lipsku cuza. Najebać to znajemy so mjez sobu a wažimy sej jedyn druheho. Na lisćinje kandidatkow a kandidatow za druhi Serbski sejm steji wjele dobrych ludźi, kotřiž wšelake serbske reality reprezentuja. Idealny Serbski sejm jich wšitkich zjednoća.

Bohužel pobrachuja wólbne namjety Domowiny a jeje sobustawskich towarstwow, hačrunjež mějachu wot meje 2024 móžnosć, tute wozjewić. Bohužel stejitaj na lisćinje zasudźeny reichsbürger z Budyšina a Delnjoserb, kotryž z AfD we Wětošowskej měšćanskej radźe hromadźe dźěła. To mam za zlě. Ale tajkich Serbow je wjele: w Chrósćicach, w Choćebuzu a tež w Serbskim domje.

Cyril Pjech z Berlina:

Nam so wozjewja, wosebje wokoło 3. oktobra kóždeho lěta, zo smy žiwi w swobodźe a demokratiji – a nětko twjerdźi žurnalist zjawneje telewizije, a to hišće w cyrkwi, zo „smy žiwi w kapitalizmje wobkedźbowanja!“ (Serbske Nowiny z 4. decembra )

Za to njejsu trěbni někajcy „IM“. Wšako nam wuwity kapitalizm za to wysoko wuwite małe aparaćiki předawa, kotrež nosymy stajnje ze sobu a stajnje wuži­wamy. Tak zmóžnjamy tute wobkedźbowanje. Na prašenje, hač zniča socialne medije demokratiju wotmołwi žurnalist: „Ja so boju, zo haj.“ A swoboda je při tajkim wobkedźbowanju tak a tak jenož relatiwna.