Jutře, 14. februara, je dźeń Walentina. Lětsa padnje tón na popjelnu srjedu. Serbske Nowiny su so w dwurěčnej ­Łužicy a za jeje mjezami naprašowali, što ludźo k dnjej Walentina měnja a kotru rólu nałožk za nich hraje.

Michaelis Šusterowa z Radworja: Wo tajkim dnju zasadnje ničo njedźeržu. Korjenje nałožka leža w zapadźe, hdźež je so wuwił na swjedźeń zalubowanych. Njetrjebam wosebity dźeń, hdyž chcu někomu dźak prajić abo swoju přichilnosć zwuraznić. Za to je w běhu lěta składnosćow dosć. Tež komerc njetrjebam, kotryž je z tym dnjom zwjazany, hdyž su kwětki naraz dwójce tak drohe. Wo tajki nanuzowany swjatk njerodźu.

Pětr Šołta z Budyšina: Dźeń Walentina mi scyła ničo njewoznamjenja. Nje­dowidźu, čehodla měł na wěstym dnju, kotryž je sej něchtó wumyslił, swojej mandźelskej kwětki abo bonbonjeru darić. Za to njetrjebam žadyn wosebity dźeń. Mam to za ryzy komerc, a tohodla je mi to dospołnje smorže.

Weronika Bulankowa z Jawory piše:

Minjenu sobotu swjećachmy kaž kóžde lěto tradicionalny ptači kwas Serb­skeho ludoweho ansambla w połnje wobsadźenej Chróšćanskej „Jednoće“. Wjeselach so na zabawny wječor, dokelž zetkach tam tójšto přećelow, znatych a přiwuznych w rjanej, zabawnej atmosferje a mějach přiležnosć so z nimi rozmołwjeć. Wot spočatka hač do kónca knježeše jara dobra a lóštna atmosfera. Z wulkej chwalbu chcu Helenu Bětnarjec a Michała Cyža wuzběhnyć, kotrajž staj swoju rólu perfektnje, na publikum orientowanaj, a z tajkej zahoritosću předstajiłoj, zo so někotremužkuli sylzy ra­dosće ronjachu. Zapłać Bóh wamaj, zo staj nam tónle wječor z telko elanom a profesionalitu porjeńšiłoj.

Ale tež wšitcy wuměłcy ansambla su wuběrnje spěwali, hrali a rejwali, tak zo so čas přespěšnje miny. Běchu to čiłe, wokřewjace hodźinki na spodobnym zarjadowanju, a tohodla tež wulki dźak režiserej za dobre ideje.

Kóždy, kiž njeje hišće přiležnosć měł, njech sej krasny program sobotu abo njedźelu w Budyskim SLA wobhlada.

Pod nadpismom Zwjeseleni a zadźiwani piše Norbert Róbl ze Smjerdźaceje:

Njedawno smy w Ralbičanskej sportowni ptačokwasny program, wuhotowany wot dźěći tamnišeje pěstowarnje „Dr. Jurij Młynk“, dožiwili. Maćerje a nanojo, wowki a dźědojo, tež mnozy dalši z pěstowarnju zwjazani njejsu z přikleskom lutowali, jako widźachu a słyšachu, što běchu kubłarki a kubłarjo z dźěćimi nazwučowali. Je wobdźiwanjahódne, kak bě nimale sto dźěći wšěch starobnych skupin zapřijatych, zo bychu na jewišću program wuhotowali. Wědźo, kelko dźěła a prócy wšitcy wobdźěleni hižo z wupyšenjom a wuhotowanjom jewišća kaž tež ze zdrasćenjom wulkeje syły dźěći mějachu, wuprajam wšěm najwjetšu chwalbu zawěsće w mjenje wšěch staršich kaž tež wulke připóznaće. To bě w rozmołwje z druhimi po programje jednohłósne měnjenje. Runočasnje wjacorych zadźiwa, zo njeje na zarjadowanju přitomna sobudźěłaćerka Serbskeho šulskeho towarstwa ani jeničke słowčko dźaka a připóznaća, štož by so prosće słušało, zjawnje prajić wědźała.

Weronika Bulankowa z Jawory piše:

Njedźelu popołdnju wobhladach sej komediju „Kurowa klinika ‚Wjesoła mysl’“ lajskeje dźiwadłoweje skupiny Šunow­-Konjecy na kopatej połnej žurli w Nowoslicach.

Telko so dołho wjace smjała njejsym! A jako lajska dźiwadźelnica wěm, z kajkim rjanym a wuspěšnym předstajenjom su hrajerjo publikum zwjeselili. Komediju Beaty Irmisch smy tež hižo hrali, ale přełožk, kiž je tu Daniel Wjenk zdokonjał, bě přemóžacy. Wón njeje jenož hru přełožił, ale tež swoju rólu wuběrnje zmištrował – wšitcy tamni akterojo runje tak! Zapłać Bóh za krasne předstajenje! Móžu kóždemu lubowarjej serbskeho dźiwadła ze sprawnej wutrobu hru doporučić. „Wutrobička, směj so“, a to je so hrajerjam stoprocentowsce poradźiło. Přichodnu njedźelu potajkim do Lejna abo tydźeń pozdźišo do Haslowa! Kopata połna žurla a wjeseli přihladowarjo su hrajerjam najwjetši dźak!